ลูกชายอายุ7ขวบ. นางกินอาหารยากมาก
แต่ตอนอนุบาล 3-6ขวบ ที่ รร จะมีอาหาร รร สัปดาห์ละ2ครั้ง บางวันครูก็นั่งป้อน บางวันก็นั่งมองข้าว บางวันก็ กินข้าวกับซุป. วันไหนมีข้าวกล่อง ก็เหลือกับมาทุกวัน

ตอนนี้ขึ้นประถม รร ญป บังคับให้เด็กกินอาหาร รร ทุกวัน เพราะจะได้มี สารอาหารครบ.

เราคิดว่า ถ้าเด็กได้กินกับเพื่อน ลูกคนจะแบบ แข่งกันกิน. เปล่าเลย เวลามี. (โซดังไก ครูกะผู้ปกครองจะคุยกัน2คน ว่า เด็กมีข้อดีข้อเสียอะไร ) ครูก็จะบอกว่า ลูกเรากินข้าวช้ากว่าคนอื่นทุกวันเลย

แม่ต้องการดัดนิสัย ถ้าไม่กินที่แม่ทำคือจบ
แต่พ่อจะพยายามหา อะไรที่ลูกกินมาให้กิน

บางที ของเหมือนกัน ต่างร้าน นางจะไม่กิน

เวลาไปกินอาหารกับเพื่อน ก็ยิ่งมีปัญหา
เพราะ เราจะไปร้านๆนึง บางทีมันไม่มีเมนูที่ลูกเราจะกินเลย. จะเอาลูกตัวเองมาเป็นจุดศูนย์กลางก็ไม่ได้.  ถ้าไปกินบ้านเพื่อน ยังพอแบบ พกไปเองได้

ในรูป มีปาร์ตี้ยากิโซบะ. เราคิดว่าลูกเรา ไม่กินแน่ๆ ( นางจะกินยากิโซบะ เฉพาะของแม่ทำ หรือ ก็ไม่กินเลย ) เราต้องซื้อไก่ทอดไป ให้ลูกกิน

หมดปัญญาจะแก้ปัญหากับการกินยากของนางจริงๆ

อย่าเพิ่งบอกให้ทำในสิ่งที่ลูกชอบ. เพราะมันจะติดเป็นนิสัยและถ้าลูกต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ ต้องกินกันตาย ลูกเราคงอดตาย แน่ๆ