วันนี้มีเวลานั่งเขียนเรื่องราวการปรับพฤิตกรรมลูกในเรื่องกินยาก
เลยเอามาแปะไว้เผื่อว่าจะมีประโยชน์กับคุณแม่หลาย ๆ บ้านกันนะคะ

แก้ไขนิสัยเลือกกินของลูกกัน

วันนี้แม่ยุ้ยขอตอบคำถามแม่ ๆ หลายคนหน่อยนะคะ
เพราะหลายคนสงสัยว่า แม่ยุ้ยทำยังไงให้ปลาทูกินโน้นนี่ได้
สอนยังไงกัน ทำไมลูกยอมกินผัก กินผลไม้

ปลาทูเป็น "เด็กกินยาก" มาแต่ไหนแต่ไรแล้วคะ
ถ้าใครรู้จักคุ้นเคยกันมานาน จะรู้ดีเลย
คำว่ากินยาก นี่คือ ทั้งกินน้อย และกินได้ไม่กี่อย่างด้วย
แม่ยุ้ยเองผ่านความกลุ้มใจมาหลายต่อปลายปี
ลูกน้ำหนักแตะเส้นแดงมาตลอด ไปทางไหนก็มีแต่คนทัก

"ทำไมลูกตัวเล็กจัง" "ทำไมตัวผอมจัง"

จะบอกเลยว่า คำทักทายเยี่ยงนี้ บาดหัวใจแม่นักแล
แล้วก็เครียดคะ พยายามกันมาทุกอย่างสิ่ง
ไม่ว่าจะวิตามินรวม วิตามินเสริม นมเสริม ยาไทย ยาฝรั่ง
ใครว่าดี ใครว่าอะไรกินแล้วลูกกินข้าวได้ แม่ยุ้ยเอาหมด

อยู่ในอารมณ์แบบนี้มาเป็นปี ๆ และผลคือ
ลูกกินไม่ได้ แม่ก็เครียด กลายเป็น สงครามการกินซิคะทีนี้
สิ่งที่เกิดขึ้นจากการที่ลูกกินน้อย กินไม่หลากหลาย
นั่นคือ สุขภาพของเด็กไม่แข็งแรง ป่วยง่าย
แม่จำได้เลยว่า ปีแรกที่เข้าเรียน ปลาทูนอน ร.พ. ถี่มาก
จนสุดท้าย แม่ได้รับความกรุณาจากคุณลุงหมอที่เคารพท่านหนึง
ึจึงเอาลูกไป ตรวจ ที่ ร.พ.เด็ก และนั่นคือการนอน ร.พ. ครั้งสุดท้าย
เมื่อ 3 ปีที่แล้ว สิ่งที่แม่ได้รับรู้จาก ร.พ. เด็กคือ
"ภาวะโภชนาการของลูกไม่ดี" แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดเลวร้าย
แม่ได้พูดคุยกับคุณหมอหลายท่าน รวมถึงหมอด้านโภชนาการด้วย

แล้วหลังจากนั้นก็นำกลับมาปรับเปลี่ยนพฤิตกรรมของเรา
สิ่งที่หมอบอกคือ "ต้องฝึกวินัยในการกิน"
ลูกแม่ไม่รู้จักคำว่า "หิว" เลย
แค่สองเรื่องนี้ .. ก็ทำเอาแม่แทบเงิบแล้วค่ะ แต่เราก็ตั้งใจปรับ
ที่ผ่านมา ลูกไม่กินข้าว เราก็ให้กินนม เพราะกลัวจะผอมกว่านี้
แม่อยู่บนความรู้สึกวิตกกังวลมาตลอดเวลา
หลังจากออกจาก ร.พ.เด็กรอบนั้น แม่ยุ้ยก็เริ่มต้นนับหนึ่งเลย

อย่างแรก .. พ่อแม่ และครอบครัวต้องคุยกันก่อน
เราต้องมีเป้าหมายเดียวกัน ร่วมใจกันฝึกลูก
ไม่ใช่แม่อย่าง พ่ออย่าง และยายย่าอีกอย่าง
แบบนั้นก็ไม่สำเร็จคะ ไม่ว่าจะฝึกอะไรก็ตามแต่
ทุกคนต้อง "ใจแข็ง" แล้วคิดไว้ตลอดว่า

"เรากำลังทำเพื่อลูกของเราในระยะยาว"

เมื่อใจพร้อมแล้ว เราก็ลงมือกันเลย
สิ่งแรกคือ ต้องให้เด็ก "รู้จักหิว" และรู้ว่าถ้าหิวแล้วไม่กินจะเป็นอย่างไร
แม่จำความรู้สึกวันนั้นได้แม่นยำมากเลยทีเดียว
ถึงมื้ออาหารแล้ว ปลาทูไม่ยอมกินข้าว แม่ก็เก็บ
แล้วก็บอกสั้น ๆ ว่า ถ้าไม่กินก็ไม่มีอะไรกินแล้วนะจนกว่าจะอีกมื้อ
และก็ผ่านไปอีกมื้อ ที่ลูกไม่กินอะไร จนมื้อเย็น
ลูกสาวแม่ ร้องปวดท้อง ลงไปงอเป็นกุ้งเลย
แม่ก็ใจคอไม่ดี แต่ก็ ทำใจแข็งไว้ แล้วก็บอกลูกว่า
นี่คือผลของการไมกินข้าว เมื่อหิวก็จะปวดท้องแบบนี้

นั่นเป็นมื้อแรกที่ลูกแม่กิน บะหมี่หยก MK หมดชาม
และนั่นเป็นจุดเริ่มต้น ที่ทำให้ลูกรุ้จักคำว่าหิว
และรู้ว่า "ถ้าไม่กินเมื่อหิว จะเกิดอะไรขึ้น"

นี่เป็นก้าวแรกในการปรับพฤิตกรรมเด็กกินยากของแม่
แม่ดีใจ ที่ลูกเปลี่ยนไป และแม่เองก็เปลี่ยนไป
ไม่มีมนุษย์คนไหน ปล่อยให้ตัวเองหิวตาย !! คำนี้จริง
ที่ผ่านมา แม่ต่างหากที่ใจไม่แข็งพอ
และแม่ก็ได้ปรับมุมมองของคำว่า "กินยาก" เสียใหม่
ว่าจริง ๆ แล้วทุกอย่างฝึกฝนได้หมด อยู่ที่วิธีการต่างหาก

หลังจากนั้น ลูกแม่ กินอาหารครบทุกมื้อ
กินง่ายขึ้น ไม่โอ้เอ้ ไม่ขอไม่กิน ไม่ขอนมแทนข้าว
คำว่า กินง่าย ไม่ใช่ กินเยอะนะคะ
เด็กกินง่าย ไม่ใช่เด็กอ้วนนะ

แล้วเดี๋ยวแม่ยุ้ยจะมาเล่าต่อว่า
สอนกันอย่างไรให้ กินอาหารได้หลากหลายขึ้น
หลังจากที่เราสามารถฝึกให้กินเมื่อหิวได้แล้ว