สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้งผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ ใช้มือถือตั้งด้วยTT

เรื่องของเรื่องคือ พ่อเราอายุยังน้อย(ไม่ถึง40) แต่หัวโบราณมากๆ พ่อเหยียดเพศที่สาม
ไม่ให้เรียนสายศิลป์ และอื่นๆที่ตรรกะแปลกค่ะ

เข้าเล่นย้อนตั้งแต่เด็กไปจนถึงปัจจุบันนะคะ

พ่อชอบใช้ความรุนแรงในบ้านด้วย เคยทำแม่ตัวช้ำทั้งตัวจนแม่ไม่กล้ากลับบ้าน
พ่อตีเราตั้งแต่เด็กๆเลยค่ะ พึ่งมาเลิกตีตอนม.2 แต่หลังจากนี้เลวร้ายกว่าตี เราเคยโดนบีบคอ ผลักตกบันได โดนตบซ้ำๆ
อาจจะคิดว่าเราไปทำอะไรร้ายแรงมารึเปล่า? ตอนที่โดนผลักตกบันไดนั่นเพราะเราทำแบบฝึกคณิตไม่เสร็จค่ะ
เราโง่คณิตมากๆ และเกลียดมากๆสาเหตุหลักก็เพราะพ่อ ทะเลาะกับพ่อหลายครั้งก็เพราะคณิตศาตร์ ทั้งคุมอง และอีกหลายอย่าง
จนเราฝังใจไปแล้วค่ะ


พ่อมักจะตรวจโทรศัพท์ ตรวจไลน์ เปิดแชร์ไอคลาวน์แบบแฟมิลี่ เวลาโหลดอะไรก็ต้องส่งคำขอให้พ่อค่ะ

เพราะงั้นการที่เราจะเล่นโซเชียลอื่นๆที่นอกเหนือจากไลน์ อินตราแกม มันยากมากๆ หรือโหลดเกมเช่นกัน
เราโดนตรวจไลน์ประจำค่ะ พ่อเคยตรวจไลน์แล้วเจอเราระบายกับเพื่อนเรื่องพ่อ พ่อเราไม่ยอมมารับที่โรงเรียนเลยค่ะ
ปล่อยให้เรานอนโรงเรียน แม่เลยต้องแอบพาเราไปนอนที่อื่นไม่ให้พ่อรู้

นับวันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ มีช่วงนึงที่ปิดเทอมพ่อไม่ให้เล่นมือถือช่วงระหว่าง4โมง-1ทุ่ม  (พ่อตั้งกฎนี้มาตั้งแต่ประถม เคยปาไอแพดกับมือถือเราลงพื้นไปกลายรอบ) เราอัพรูปในไอจีประมาณบ่ายสามสี่สิบค่ะ
พ่อคิดว่าเราอัพหลังสี่โมง พ่อโมโหมากเลยยึดมือถือไป เรานั่งคุยเรื่องนี้ในห้องนอนกับน้อง ล็อคห้องด้วยค่ะ
สักพักพ่อก็ตะโกนหน้าห้อง บิดลูกบิดแรงมาก เราเลยไปเปิด พ่อเข้ามาว่าต่อจนน้องร้องไห้
พ่อปาเงินที่ตอนแรกเป็นค่าข้าวที่เราสั่ง น้องร้องไห้หนักกว่าเดิม ตอนนั้นเราblankไปแล้วค่ะ หลังจากนั้นเราออกจากห้องลงไปรับข้าว
ขึ้นห้องมาห้องไม่ได้เปิดไฟ เราก็นอนฟังเพลงระงับอารมณ์ตามปกติ

พ่อเปิดประตูเข้ามาเปิดไฟเห็นว่าเรายังไม่เก็บเงินที่พื้น พ่อกระชากคอเสื้อเราดันเราชนเก้าอี้จนล้มแล้วนอนลงพื้น พ่อบีบคอเรา ตอนนั้นร้องไห้ไม่ออกแล้วค่ะ ไม่แปลกใจด้วย สงสัยแค่ว่าทำไมไม่ามอะไรเราก่อนเลย ขอพูดก่อนได้มั้ยนะ ถ้าพูดไปพ่อจะใจเย็นลงรึเปล่า
พอพ่อปล่อยเราวิ่งออกจากบ้านแบบไม่คิดชีวิตเลยค่ะ พ่อขับรถออกมาตาม แต่ไม่ได้มาตามตัวเรานะคะ พ่อมายึดกระเป๋าตังเราไป
คืนนั้นเดินไปในหมู่บ้านจนแม่มาเจอ แม่เลยขับรถพาไปนอนบ้านเพื่อนค่ะ

เรื่องในคราวนั้นพ่อให้เหตุผลว่า เราไม่เห็นค่าของเงินพ่อค่ะ

สุดท้ายที่จะเล่าคือ เราโดนทำร้ายจิตใจซ้ำๆจนวันนึงตัดสินใจไปหาหมอ หมอบอกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง
ทรมานมากๆ ไม่ได้ไปสอบ หยุดเรียน กินยาเรื่อยๆ

วันที่พ่อถามว่าเป็นอะไร เราบอกว่าเป็นโรคซึมเศร้า พ่อถามต่อว่าเป็นเพราะอะไร เกิดอะไรขึ้น
เราไม่อยากบอกเลยว่าเป็นเพราะเขา เราบอกไปแค่ว่า เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้ขออยู่คนเดียวก่อนยังไม่อยากคุยกับใคร
พ่อเราเลยจะยึดมือถือเราค่ะ พ่อให้เหตุผลว่าถ้าไม่อยากคุยกับใครก็ไม่จำเป็นต้องเล่นมือถือ

เราวิ่งขึ้นบ้านไปหลบในห้องน้ำเลยค่ะ กลัวสั่นไปหมด พ่อตามขึ้นมาเตะประตูห้องน้ำ เรากลัวพ่อจะอาละวาดมากๆก็เลยเปิดประตู
พอเปิดพ่อเข้ามาดึงคอเสื้อเราจนลอยขึ้นไปนั่งบนอ่างล้างหน้า ขวามือมีกระจกใสค่ะ พ่อตบหน้าเราจากข้างซ้ายรัวๆ หัวเราไปกระแทกกับกระจก
จนช่วงขาขวาเราเขียวเป็นอาทิตย์ อ้าปากแทบไม่ได้ กรามช้ำหมด

หลังจากจบเรื่องนี้เราขอพ่อว่าอย่าโดนตัวเราอีกตลอดชีวิต พ่อรับคำสัญญาเราคอนนั้น และยังบอกว่าจะไม่มีความรุนแรงในครอบครัวอีก
แต่หลังจากนั้นแม่ตัดสินใจจะเลิกกับพ่อค่ะ พ่อไม่ยอม และยังใช้วิธีเดิมคือคอยเช็คไลน์แม่จนรู้ว่าแม่แอบซื้อคอนโดไว้ในเมือง

ภาพเดิมย้อนกลับมาคือพ่อทำร้ายแม่ วันนั้นที่เรายังป่วยอยู่ต้องปลอบแม่ที่เอาแต่พูดว่าอยากตาย

พ่อเหมือนจะลืมสัญญา พ่อจับนิ้วเราตอนที่ไปทำบัตรปชชอีกรอบทุกวันนี้ก็ยังเอามือเฉียดไปมากับตัวเรา เรารู้สึกแพนิคมากๆ
หลังจากนั้นเราโดนตัวใครไม่ได้เลย นอนไม่หลับ อยากอ้วก หดหู่

เป็นการกระทำรุนแรงคร่าวๆของพ่อค่ะ

ขอคำแนะนำหน่อยนะคะว่าควรทำยังไงต่อไปดี ภาพเหตุการณ์พวกนั้นมันหลอนอยู่ในหัวตลอดเวลา
ไม่อยากเป็นคนที่ติดลบเรื่องอารมณ์ อยากให้ตัวเองสดใสกว่านี้แต่พยายามแล้วเราจมกับมันจริงๆ

ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ กระทู้นี้ตั้งใจจะตั้งมาสักพักแล้ว แต่ต้องหลบๆซ่อนๆตลอด
ผิดพลาดยังไงจะคราวต่อๆไปจะปรับปรุงนะคะ