คือทั้งสัปดาห์นี้หัวหน้างานเขาดูเมินใส่เรามากเลยทั้งไม่พูดกับเราและไม่มองหน้าเราเลย เราก็งงมากว่าเราทำอะไรผิดถึงเขาไม่พูดกับเราเลยเมินใส่เราทำกับว่าเราไม่มีตัวตนอยู่ในที่ทำงานไม่เรียกไม่ใช้เราเลยทำตัวเย็นชาแต่กับคนอื่นเขาก็พูดด้วยปกติยกเว้นเราคนเดียวเขาทำเหมือนกับเราเป็นธาตุอากาศในห้อง เราก็มานั่งคิดทบทวนว่าเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าแต่มันก็ไม่มี เราก็ไปถึงที่ทำงานก่อนใครเพื่อนไม่เคยมาสายเลยส่วนเพื่อนเราอีก 2 คนนั้นมาสายตลอดเรามาถึงห้องเราก็ทำความสะอาดห้องทุกวัน เพราะที่ห้องของเราไม่มีแม่บ้าน พอเวลาหัวหน้าเซ็นแฟมเสร็จเราก็ยกแฟ้มขึ้นไปเสนอที่ชั้นสอง บางครั้งเราก็อยากถามเราเขาเหมือนกันว่าเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าแต่เราก็ไม่กล้า พอกลับมาถึงบ้านเราเครียดมากเลย