ก็นั่นแหละค่ะ ตามหัวเรื่อง คือวันก่อนต้องไปทำธุระแล้วมีความจำเป็นต้องกลับบ้านค่ำซึ่งบ้านไม่ได้อยู่ในเมือง ทางกลับบ้านจะเปลี่ยวมาก ไฟบนถนนไม่มี นานๆกว่าจะมีรถสวนมา แล้วเราเสนอตั้งแต่แรกแล้วว่ายังไงก็ค่อยมาทำธุระต่ออีกวัน แต่แฟนบอกไม่เป็นไรมาแล้วก็ทำให้เสร็จ แล้วเดี๋ยวจะไปส่งเองที่บ้านกับแม่ (รถยนต์)
สรุปพอไปถึงบ้านแฟน แฟนก็ไปคุยกับแม่จะให้แม่นั่งไปด้วยแล้วแม่ไม่ไป ยืนเถียงกันสักพัก สรุปเราก็บอกงั้นเรากลับเอง (เพราะไม่อยากรำคาญ) เราต้องเอามอไซต์แฟนกลับเองตอนนั้นเวลาประมาณ2ทุ่ม คือโกรธมากๆ ร้องไห้ตลอดทาง ทางก็เปลี่ยวในใจกลัวมากแต่ก็จำเป็นต้องกลับ แล้วคือตอนแรกบอกจะมาส่งสรุปก็ไม่มาแล้วปล่อยให้เรากลับเอง วันต่อมาเราก็ไม่คุยด้วยเลยนะคือโกรธมากอะแล้วแฟนก็บอกว่าอย่าโกรธได้มั้ย เรื่องเล็กๆแค่นี้เอง สรุปแล้วเรางี่เง่าเหรอ คุณไม่ใช่เรานิที่ต้องขี่รถกลับเองตอนดึก แล้วจะมาบอกว่ามันเรื่องเล็กมันใช่เหรอ??? คุณไม่ใช่เราในตอนนั้นพูดได้สิ นี่เราผู้หญิงนะไม่ใช่ผู้ชาย สรุปก็กลายเป็นคนผิดสะงั้น

ปล.เราแค่มาระบายนะมันอึดอัดสุดๆ ไม่อยากไปพูดกับใครเพราะไม่ชอบเล่าเรื่องส่วนตัวเท่าไหร่
ปล.2 ที่พ่อกับแม่เราไม่มารับเพราะเขาทำงานเลิกดึกนะ เราไม่อยากรอที่บ้านแฟนเพราะก่อนหน้านี้แม่แฟนทำท่าทางที่เราไม่พอใจเอามากๆมันน่าเกลียดมากสำหรับเรา เราเลยไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ตรงนั้น

ขอบคุณค่ะ🙂