เรากับสามีรู้จักกันมานานพอสมควรเลยค่ะ คบเป็นแฟนกันมาสิบกว่าปี และเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน
เราเป็นผู้ป่วยไบโพลาร์ เพิ่งได้รับการวินิฉัยและเริ่มได้รับการรักษาเมื่อเร็วๆนี้เลย
ตอนที่รู้ว่าเราเป็นผู้ป่วยมันเหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาเลย เราไม่เคยคิดว่าตัวเองป่วย เราถามหมอหลายรอบว่าเราป่วยจริงๆใช่มั้ย เราแตกต่างจากคนปกติตรงไหน หมอตอบกลับมาว่า พฤติกรรมที่ของคุณที่ทำ ไม่ใช่ที่คนปกติเค้าเป็นกัน คุณเป็นผู้ป่วย แต่มีทางรักษาได้ ด้วยการกินยาและเป็นโรคที่มีโอกาสหยุดยาได้ในอนาคต ครอบครัวเราทำงานด้านการแพทย์ เค้าก็เสียใจนะคะที่เราป่วย แต่ก็เข้าใจค่ะ ว่าป่วยก็ต้องรักษา
เข้าเรื่องประเด็นของสามีเราเลยนะคะ...
สามีเราโดยปกติเป็นคนน่ารัก ใจดี แต่เวลาหงุดหงิดหรือโมโห จะอารมณ์ร้าย ชอบใช้อารมณ์และใช้คำพูดรุนแรง ประชดประชัน แต่ไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะคะ มักทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดมากกว่า
หลังจากเราได้รับการวินิจฉัยและได้ยากลับมา เราก็กลับมาคุยกับสามี วันแรกที่เราพยายามคุยกับเค้า เค้าบอกเค้าวุ่นและเครียดเรื่องงานอยู่ เราเลยไม่ได้อธิบายอะไรมาก
ต่อมาเราพยายามจะอธิบายถึงโรค อาการ และการอยู่ร่วมกับผู้ป่วยให้เค้าฟัง เค้าตอบกลับมาว่าพูดเรื่องนี้ 2 รอบแล้ว (การพูดซ้ำเป็นอาการของโรค ซึ่งเราพยายาม รักษาอยู่) เราบอกว่าเราแค่อยากเล่าอาการให้ฟัง เค้าจะได้ปรับตัวได้ เค้าตอบว่าเค้ามีเรื่องเครียดท่ีทำงานเยอะอยู่แล้ว ทำไมเค้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
เราเลยเปลี่ยนวิธี หาบทความเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกับผู้ป่วยส่งไลน์ไปให้เค้า แต่เค้าบอกว่ายังไม่มีเวลาอ่าน
เราชวนเค้าให้ไปหาหมอเป็นเพื่อนเรา เค้าก็ลางานไม่ได้ พอเราถามเค้าซ้ำเรื่องลางาน เค้าบอกว่างานเยอะจะแย่อยู่แล้ว ถ้าอยากให้มาดูแลเราให้เค้าลาออกมั้ย?
คำพูดแต่ละคำของสามีเรามันทิ่มแทงและทำให้เราเสียใจอยู่ตลอดเวลา อย่างเช่น "ยิ่งไปรักษายิ่งอาการหนักกว่าเดิมอีก" อันนี้ทำให้เราคิดมากและอยากเลิกรักษาเลยค่ะ
เราพยายามคุยกับเค้าว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้ เราไม่อยากให้เค้าเครียดกับเรา ให้แยกบ้านกับเราก่อนสักพักนึงให้อาการเราดีขึ้น หรือถ้ารับที่เราเป็นแบบนี้ไม่ได้จริงๆจะเลิกกับเราก็ได้ เราเข้าใจ เราไม่อยากให้เค้าที่เครียดเรื่องงานแล้วต้องกลับมาเครียดมาดูแลเราอีก เค้าไม่ยอมค่ะและว่าเราว่าเราไปไล่เค้าอีก
ทุกวันเราเจอคำพูดประชดหรือคำพูดร้ายๆจากเค้า เรากลับบ้านมาบางทีเราก็นั่งซึมไม่อยากทำอะไร หรือบางครั้งก็อาละวาด ไม่อยากรักษา ไม่อยากกินยาต่อแล้ว
ตอนนี้เราเสียใจ เราโทษตัวเองตลอดเวลา เราขอโทษเค้าตลอด เราไม่น่าไปรักษาตั้งแต่แรก ถ้าเราและเค้าไม่รู้ว่าเราป่วยเราก็น่าจะได้ใช้ชีวิตแบบเดิมได้
ตั้งแต่รู้ตัวว่าป่วยก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราปรับตัวหรือควรจะทำตัวยังไงดี?
ใครมีประสบการณ์หรือเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ขอความกรุณาช่วยชี้แนะเราด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ☺️
ควรทำอย่างไรเมื่อเป็นไบโพลาร์ แต่สามีไม่เข้าใจ?
เราเป็นผู้ป่วยไบโพลาร์ เพิ่งได้รับการวินิฉัยและเริ่มได้รับการรักษาเมื่อเร็วๆนี้เลย
ตอนที่รู้ว่าเราเป็นผู้ป่วยมันเหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาเลย เราไม่เคยคิดว่าตัวเองป่วย เราถามหมอหลายรอบว่าเราป่วยจริงๆใช่มั้ย เราแตกต่างจากคนปกติตรงไหน หมอตอบกลับมาว่า พฤติกรรมที่ของคุณที่ทำ ไม่ใช่ที่คนปกติเค้าเป็นกัน คุณเป็นผู้ป่วย แต่มีทางรักษาได้ ด้วยการกินยาและเป็นโรคที่มีโอกาสหยุดยาได้ในอนาคต ครอบครัวเราทำงานด้านการแพทย์ เค้าก็เสียใจนะคะที่เราป่วย แต่ก็เข้าใจค่ะ ว่าป่วยก็ต้องรักษา
เข้าเรื่องประเด็นของสามีเราเลยนะคะ...
สามีเราโดยปกติเป็นคนน่ารัก ใจดี แต่เวลาหงุดหงิดหรือโมโห จะอารมณ์ร้าย ชอบใช้อารมณ์และใช้คำพูดรุนแรง ประชดประชัน แต่ไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะคะ มักทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดมากกว่า
หลังจากเราได้รับการวินิจฉัยและได้ยากลับมา เราก็กลับมาคุยกับสามี วันแรกที่เราพยายามคุยกับเค้า เค้าบอกเค้าวุ่นและเครียดเรื่องงานอยู่ เราเลยไม่ได้อธิบายอะไรมาก
ต่อมาเราพยายามจะอธิบายถึงโรค อาการ และการอยู่ร่วมกับผู้ป่วยให้เค้าฟัง เค้าตอบกลับมาว่าพูดเรื่องนี้ 2 รอบแล้ว (การพูดซ้ำเป็นอาการของโรค ซึ่งเราพยายาม รักษาอยู่) เราบอกว่าเราแค่อยากเล่าอาการให้ฟัง เค้าจะได้ปรับตัวได้ เค้าตอบว่าเค้ามีเรื่องเครียดท่ีทำงานเยอะอยู่แล้ว ทำไมเค้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
เราเลยเปลี่ยนวิธี หาบทความเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกับผู้ป่วยส่งไลน์ไปให้เค้า แต่เค้าบอกว่ายังไม่มีเวลาอ่าน
เราชวนเค้าให้ไปหาหมอเป็นเพื่อนเรา เค้าก็ลางานไม่ได้ พอเราถามเค้าซ้ำเรื่องลางาน เค้าบอกว่างานเยอะจะแย่อยู่แล้ว ถ้าอยากให้มาดูแลเราให้เค้าลาออกมั้ย?
คำพูดแต่ละคำของสามีเรามันทิ่มแทงและทำให้เราเสียใจอยู่ตลอดเวลา อย่างเช่น "ยิ่งไปรักษายิ่งอาการหนักกว่าเดิมอีก" อันนี้ทำให้เราคิดมากและอยากเลิกรักษาเลยค่ะ
เราพยายามคุยกับเค้าว่าเราคงอยู่ร่วมกันไม่ได้ เราไม่อยากให้เค้าเครียดกับเรา ให้แยกบ้านกับเราก่อนสักพักนึงให้อาการเราดีขึ้น หรือถ้ารับที่เราเป็นแบบนี้ไม่ได้จริงๆจะเลิกกับเราก็ได้ เราเข้าใจ เราไม่อยากให้เค้าที่เครียดเรื่องงานแล้วต้องกลับมาเครียดมาดูแลเราอีก เค้าไม่ยอมค่ะและว่าเราว่าเราไปไล่เค้าอีก
ทุกวันเราเจอคำพูดประชดหรือคำพูดร้ายๆจากเค้า เรากลับบ้านมาบางทีเราก็นั่งซึมไม่อยากทำอะไร หรือบางครั้งก็อาละวาด ไม่อยากรักษา ไม่อยากกินยาต่อแล้ว
ตอนนี้เราเสียใจ เราโทษตัวเองตลอดเวลา เราขอโทษเค้าตลอด เราไม่น่าไปรักษาตั้งแต่แรก ถ้าเราและเค้าไม่รู้ว่าเราป่วยเราก็น่าจะได้ใช้ชีวิตแบบเดิมได้
ตั้งแต่รู้ตัวว่าป่วยก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราปรับตัวหรือควรจะทำตัวยังไงดี?
ใครมีประสบการณ์หรือเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ขอความกรุณาช่วยชี้แนะเราด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ☺️