คือตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.4 ค่ะ มาวันนึงได้มีโอกาสอ่านบทความในนิตยสารเกี่ยวกับโรค school phobi เราก็เริ่มรู้สึกว่ามันตรงกับเรา แล้วก็ลองนึกทบทวนดู

     เริ่มครั้งแรกน่าจะอนุบาลได้ มันมีวันนึง
ที่พ่อกำลังขับรถไปส่งเราที่โรงเรียน จู่ๆก็รู้สึกปวด
ท้องขึ้นมา ปวดแบบมวนๆในท้องอ่ะค่ะ เหมือนคน
ท้องเสียแต่ก็ไม่ ปวดมากจนร้องไห้จ้าเลย
พ่อเห็นก็เลยจอดรถรอหน้าโรงเรียนแล้วให้เรานอนพัก เผื่อเราดีขึ้นจะได้เข้าไปเรียน แต่ยังไงเราก็ไม่หาย พ่อเลยพากลับบ้าน หายเลย แล้วเราก็เป็นแบบนี้บ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนพ่อกับแม่ไม่เชื่อบอกว่าเราโกหก คนอะไรปวดท้องอยู่ดีๆกลับบ้านมาหาย แต่เราไม่ได้โกหกนะคะ มันปวดจริงๆตอนเช้า

    พอขึ้นตอนประถมเราก็มาโรงเรียนปรกติค่ะ
พ่อกับแม่ค่อนข้างเข้มงวดกับเรามาก ให้มาทุกวัน
แต่ปัญหาก็มีค่ะ คือตอนเด็กๆเราเรียนรู้ได้ช้ามากก
ไม่ใช่เรียนไม่รู้เรื่องนะคะ แต่มันช้าอ่ะ แล้วทุกเช้าที่โรงเรียนครูจะสุ่มอ่านหนังสือไทย พอถึงเวลาเขา
จะให้ทุกคนยืนขึ้นค่ะ แล้วก็จะถือไม้เรียวเดินไปมา
แล้วก็สุ่มชี้ให้อ่าน คือเราตอนยืนเรารู้สึกเกรงแล้ว
ก็เครียดมาก แถมยังปวดท้องอีก
แล้วพอสุ่มโดนตัวเองก็อ่านผิดๆถูกๆ ก็เลยโดนตีค่ะ
เป็นแบบนี้แทบทุกวันจนเราเริ่มรู้สึกกลัวตอนเช้า
ก่อนที่จะมาโรงเรียนก็จะเครียดตลอด พอเห็นรั้วโรง
เรียนก็รู้สึกไม่อยากเข้า อยากกลับบ้าน แต่เราก็โดน
บังคับสารพัด ทั้งดุทั้งตีจนเราต้องเข้าไปเรียน

    พอขึ้นป. 6 เราโดดเรียนค่ะ โดดภาษาอังกฤษ
คือครูที่สอนอังกฤษเขาเป็นครูห้องคิงส์แล้วโหดมาก พอถึงคาบเรียนก็จะสั่งการบ้านให้ไปแปลบท
ความภาษาอังกฤษในหนังสือ ซึ่งมันยาวมาก แล้วนี่
ก็ดันไม่เก่งภาษาอังกฤษ พ่อกับแม่ก็งานยุ่งมาก แปลภาษาในอินเตอร์เน็ทก็มั่ว ถามเพื่อนเพื่อนก็
แปลความหมายคนละทาง นี่เลยไม่รู้จะทำยังไงเลย
เว้นเอาไว้ พอถึงคาบเขาเขาก็เดินถือไม้เรียวตรวจ
ทีละคน แล้วเราก็โดนเรียกออกมาตีเพราะแปล
ไม่ครบค่ะ จากแต่เดิมไม่เก่งภาษาอังกฤษอยู่แล้ว
ตอนนี้กลายเป็นกลัวไปเลย เราเลยไม่อยากไปโรงเรียนวันที่มีคาบเขาสอนถึงพ่อกับแม่จะว่าเรายังไง
เราก็ไม่อยากไปจริงๆค่ะ คือตอนนั้นยอมโดนแม่ตียัง
ดีซะกว่า แล้วพอโดนบังคับมาก็โดดจนโดนจับได้ เราจำได้ว่าเรากลัวมากตอนจะโดด แต่กลัวที่จะเรียนกับเขามากกว่า แล้วพอโดนจับได้เราโดนต่อว่าต่อหน้าเพื่อนในห้องแล้วก็โดนผลักหน้าผาก(คือเอามือผลักหัวเราหลายๆที แต่ไม่ได้ตบนะคะ)พอจากนั้นเรียกผู้ปกครองมา
     หลังจากนั้นก็ขาดโรงเรียนเป็นว่าเล่นเลยค่ะ คือ
อาทิตย์นึงมามากสุด 3 วัน แล้วมันก็ติดเป็นนิสัยมา
จนถึง ม.ปลาย (ช่วง ม.ต้นไม่มีปัญหาอะไรค่ะ เพราะเป็นเด็กเรียนค่อนข้างดี อาจารย์เลยไม่ว่า)
พอ ม.ปลายเราเริ่มอาการหนักขึ้น คือเราโดนแยก
มาอยู่ห้องต้นๆอยู่คนเดียว เราเคยขอแม่ย้ายห้อง แต่ว่าเขาก็ไม่ให้ แล้วก็เพราะนิสัยหยุดเรียนบ่อย
ทำให้เพื่อนๆไม่ค่อยจะโอเคกับเรา คือเรารับผิดชอบงานตลอดนะคะ อันไหนเป็นงานกลุ่มเราไม่เคยผิดนัดแม้แต่ครั้งเดียว แต่เราก็เข้าใจแหละค่ะว่าคงไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับเรา มันทำให้เหนื่อยค่ะ บางงานโชคดีหน่อยก็มีกลุ่ม บางงานโชคร้ายก็ทำเดี่ยว เป็นแบบนี้เรื่อยๆจนมันเริ่มหนักขึ้น เราเริ่มรู้สึกกลับไปปวดท้องตอนเช้า พอจะออกไปพรีเซ้นต์มือเท้าก็เย็นไปหมดหัวใจเราเต้นแรงมาก ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันแม้กระทั่งครูเช็คชื่อยังนั่งเกร็งเลย จนมันหนักมาก
กระทั่งหยุดโรงเรียนติดๆกันหลายวัน คือเราทำใจ
เข้าเรียนไม่ได้จริงๆ แค่คิดเราก็รู้สึกกลัวแล้ว

     ตอนนี้เราสงสารพ่อแม่มาก แต่มันยากจริงๆกับ
การเข้าไปเรียน เราไม่ได้ไม่อยากเรียนนะคะ เราตั้งใจสอบเข้าที่นี่มาก  อยากจบ ม.ปลาย แต่มันเป็นความรู้สึกกลัว แต่เราไม่รู้ว่าตัวเองกลัวอะไรอยู่ แล้วเราห้ามตัวเองไม่ให้ปวดท้อง ไม่ให้เกร็ง ไม่ให้เครียดไม่ได้ พอเป็นแบบนี้มันทรมารมากๆเราเลยอยากรู้
ว่าเราป่วยหรือเปล่า หรือควรไปพบจิตแพทย์ดีไหม
รบกวนด้วยนะคะ