คืออยู่ต่างจังหวัด
เราชอบไปยังสถานที่ที่หนึ่งในช่วงตอนเย็น
เป็นสถานที่ที่เป็นทุ่งหญ้าโล่งมีพระอาทิตย์เป็นฉากหลัง เราก็ชอบยื่นมองทุ่งหญ้าที่มีแสงพระอาทิตย์ยามเย็นสาดส่อง มีสายลมอ่อนพัดมาตลอดเวลา เรารู้สึกเหมือนว่ามีโลกอีกมิติหนึ่งอยู่ข้างหน้าและเรามักจะยื่นมือออกไปเหมือนกับว่ามือเรากำลังสัมผัสกระจกบางๆที่กั้นระหว่างโลกหนึ่งกับอีกโลกหนึ่งไว้
และสิ่งที่ทำให้เราประหลาดใจก็คือเราเคยเห็นนกบินไปยังทิศทางที่เราหันหน้าไป อยู่ๆนกก็หายไปกับตา ทั้งๆที่นกก็บินไปไม่ได้ไกลอะไรยังอยู่ในระยะที่สายตาเราสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

(เคยคิดสังสัยนะว่าเราอาจจะตาฝาดไปก็ได้)