เราอ้ะ เป้นผู้หญิงแต่ดันไปชอบครูผู้หญิงคนนึงค่ะ ตอนม.ปลาย  เราก้อแอบชอบของเรามาเรื่อย ๆ ครูเค้าเป้นคนดูดุดุ บุคลิกดี สนิทกับทุกคน แต่ประเด็นคือ ตอนเราอยู่ ม.6อ้ะ มีเพื่อนต่างห้องมาถามว่าเราชอบครูคนนั้นหรอ ได้ยินเด้กพูดกันไรงี้ เราก้อถามว่าเด้กที่ไหนพูด เพื่อนก้อเฉยๆ ตอบแบบบ่ายเบี่ยง หลังจากช่วงนั้นครูก้อเปลี่ยนไปเลยค่ะ ไม่คุย เดินหนี ไม่ทักแม้แต่รับ นร ตอนเช้า พอเราเดินไปครูยังหันหน้าไปทางอื่นเลย แต่เราก้อเข้าใจนะ ด้วยสถานะ หน้าที่ สภาวะตรงนั้น มันควรเว้นระยะห่าง ครูเป้นแบบนั้นจนเราอึดอัดอ่ะ ไม่อยากไปรร ตอนที่เราแอบชอบตอนม.4-5อ้ะ เรานั่งรอให้เค้าขับรถออกจากรรก่อน เราถึงจะกลับบ้าน รอใกล้ๆรถเค้า เพียงเพื่อได้เห้นเค้าเดินขึ้นรถและขับออกไปโดยไม่รุ้เลยว่าเรารออยู่ตรงนั้น555 ฟังดูตลกเนอะ แต่เราชอบครูมากอ้ะ พอเป้นแบบนั้นเราอึดอัด ตอนนั้นวันไหว้ครูพอดี เราซื้อมาลัยมาอันนึง ตั้งใจจะไปไหว้ครูคนนี้เลย พอพิธีไหว้เสร้จ เราก้อมองหาครูแต่ไม่เจอ เลยไปหาที่ห้องพักครู เค้านั่งทำงานอยู่ เราเลยเดินเข้าไป คุกเข่าลงข้างๆโต้ะ แล้วยื่นให้ ไม่ได้กราบนะ เราอิสลาม จากนั้นครูก้อหันมาแล้วถามว่า ให้ครูหรอ เราก้อบอกว่าค่ะ แล้วครูก้อบอกว่า อ่ะ! อวยพร ครูลูบหัวเรา จังหวะที่มือครูโดนหัวเราอ้ะ มือครูสั่นมาก เราไม่ได้คิดไปเองนะ เราตั้งสติดีแล้วครูพูดมั่วไปหมด น้ำเสียงแบบตื่นเต้น แต่ครูก้อพยายามอวยพรไปต่อ ประมาณว่า ห้างอ้ะ อย่าไปบ่อยนะ ครูไปทุกทีเจอทุกทีเลย แล้วก้อบอกไห้ตั้งใจเรียนอะไรแบบนี้อ้ะ 555ทำไมอวยพรแบบนั้นอ้ะนึกขำอีก  ตอนนั้นเราเงยหน้าขึ้นพอดี เราเห้นน้ำตาครูจะไหลอ้ะ_ เราไม่ได้คิดไปเอง เพื่อนที่ไปไหว้ครูอีกคนข้างๆก้อบอกว่าเห้นเหมือนครูน้ำตาคลอ จากนั้นเราก้อขอถ่ายรูปกับเค้า หลังจากวันนั้นครูก้อเริ่มดีขึ้น ไม่เดินหลบ แต่ก้อยังไม่ทักเหมือนเก่า จนเราจบม.6 ก้อเข้ามหาลัย ในตอนแรกๆอ้ะ เรายังขี่รถไปรอหน้ารรตอนเย้นๆเพื่อที่จะได้เห้นรถครูขับออกมาแค่นั้น เราไม่ได้โรคจิตใช่มั้ย55555  เราเพียงแค่อยากเห้นเค้าแค่นั้นเอง จนวันนึงเราไปเดินห้างแล้วเจอเค้า อยู่ๆเค้าก้อซื้อหมวกให้ แล้วบอกว่าเอาไว้ใส่บังแดด เรานี่แบบ อื้อหื้อ !55555 แต่ก้อเฉยๆไว้555 เราก้อถามว่า ครูซื้อให้หนูทำไมคะ เค้าอบว่าง ถ้าอยากซื้อให้ก้อซื้อให้ทั้งนั้นแหละ เรางงอ้ะ ครูตอบอะไรว่ะ แล้วเราก้อเดินดูของด้วยกันเพราะเราถามครูว่าซื้อของเยอะมั้ยค่ะ เดี่ยวหนูช่วยถือ ครูบอกเยอะ แล้วแกก้อเล่าเรื่องที่ ร้านให้ฟังว่า มีเด้กมาชอบ แล้วมาบอกแกว่า ถ้าครูแก่อ่ะ เด้กคนนั้นจะดูแลเอง ไปอยุ่บ้านน้องเค้าก้อได้ เราก้อถามว่าใครค่ะ เค้าก้อบอกว่า เด้กที่ รร นั่นแหละ เราก้อเฉยๆ แต่ก้อไม่เข้าใจว่าเล่าให้ฟังทำไม จากวันนั้นเราก้อแยกกัน แต่ทุกครั้งที่บังเอินเจอกันที่ห้างเราก้อจะใจเต้นแรงเสมอ ส่วนมากเราจะเป้นฝ่ายหลบมากกว่าแล้วตอนนี้ เพราะกลัวว่าถ้าเข้าไปคุยแล้วจะทำใจไม่ได้ ตอนม.4ชอบยังไง ตอนนี้ปี2ก้อยังชอบเหมือนเดิม ครูเค้ายังไม่แต่งงานนะ อายุ35แล้ว เราควรจะทำไงดีอ้ะ เราไม่เคยลบครูออกจากหัวใจได้เลย ไปส่งเฟสเสมอ เราควรบอกครุมั้ยหรือรอให้เวลามันผ่านไปกว่า เป้นปี2ปี3ปีหรือ5ปี เราทนได้นะ หรือรอให้เรามีหน้าที่การงาน แต่เราก้อไม่รุ้ว่าเค้ารุ้สึกยังใงกับผู้หญิง มันดูไม่ออก  หรือไม่ต้องบอก แต่เราว่าครุน่าจะรู้นะว่าเราชอบ เพราะเค้าโตมาก่อนเรา แล้วทำไมครูถึงทำแบบนั้นอ้ะ