สวัสดีค่ะ ช่วงนี้ชีวิตเราค่อนข้างสับสน เดี๋ยวสุขเดี๋ยวทุกข์ แต่ไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัด หรือว่าจริงๆอาจจะพอรู้แต่ไม่ชัวร์มากกว่าค่ะ เป็นแบบนี้มาสักพักแล้วรู้สึกว่ามันไม่ปกติและคิดว่าถ้ายังปล่อยไป น่าจะเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆด้วยค่ะ เรื่องมันเริ่มตอนที่เราปิดเทอมจบม.6กำลังขึ้นปี1ค่ะ มันนานมากจนเราไม่มีอะไรทำแล้วก็เริ่มรู้สึกเบื่อโลกมากๆ เบื่อจนกระทั่งนั่งอยู่ในห้องแล้วคิดว่าทำไมชีวิตมันไม่มีอะไรให้เราทำเลย ไปเที่ยวก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่เกิดประโยชน์ ไม่รู้จะทำไปทำไม แล้วก็ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ เป็นแบบนี้ประมาณอาทิตย์นึง จนกระทั่งเริ่มนัดเพื่อนออกไปเที่ยว ละช่วงนั้นก็เริ่มรู้สึกดีกับเพื่อนคนนึงค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ความเบื่อหายไป แล้วรู้สึกเหมือนชีวิตมีอะไรให้ทำใหม่แล้ว คือการได้คุย การได้คิดถึง การพัฒนาความสัมพันธ์กับเพื่อนคนนั้นไปโดยที่เราไม่รู้ตัว พอเปิดเทอมมหาลัยเราก็ยิ่งตัวติดกับเขาค่ะ เพราะอยู่คณะเดียวกันด้วย เป็นแบบนี้จนกระทั่งเวลาผ่านไปสักสองสามเดือน ก็เริ่มห่างกันมากขึ้น แต่ทุกครั้งที่ห่างกันเราจะรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรทำ ชีวิตกลับมาน่าเบื่ออีกครั้ง เหมือนว่าชีวิตในแต่ละวันคื่นมาเพื่อคุยกับเขา อยู่กับเขา ตอนแรกเราก็คิดว่าคงเป็นช่วงเริ่มต้น เลยคิดทุกอย่างเกี่ยวกับเขา แต่พอเวลาผ่านไปมันยิ่งนานขึ้น จนตอนนี้จะห้าเดือนแล้ว ถ้านอกจากการอ่านหนังสือเพื่อสอบกลางภาคปลายภาค การทำงานส่งอาจารย์ เราไม่รู้ว่าชีวิตเราจะตื่นขึ้นมาทำอะไรเลยค่ะ ยิ่งถ้าช่วงที่เราไม่ได้คุยกับเขา เราก็จะกลับไปรู้สึกแบบเดิมว่าชีวิตเราว่างเปล่าอีกแล้ว เราสังเกตตัวเองมาสักพัก ทุกครั้งที่ว่างเราจะนึกถึงเรื่องเขาตลอด คิดว่าความสัมพันธ์มันจะเป็นไปทางไหน มันจะรอดมั้ย จะต้องทำยังไงต่อ คิดอย่างนี้ทุกวันเลยค่ะ ตั้งแต่ตื่นยันเข้านอน ยิ่งถ้าช่วงไหนทำให้เขาไม่สบายใจ เราก็จะยิ่งเครียดมาก รู้สึกว่าเป็นสิ่งที่เราค้องคิดหาทางออก แม้ว่าตอนนั้นเราจะต้องอ่านหนังสือสอบอยู่ก็ตาม มันเหมือนกับว่าชีวิตเราจัด priority เรื่องเขามาเป็นอันดับแรกไปแล้ว แต่มันก็จะมีช่วงที่เราไม่ได้คุยกับเขาเลยประมาณเกือบอาทิตย์นึง รู้สึกว่าชีวิตช่วงนั้นมันก็ไม่ได้ดีมาก ว่างๆเหมือนเดิม แต่พอกลับมาคุยแล้วต้องจากกันอีก เราก็ร้องไห้เลยค่ะ เรารู้สึกเหงามากๆเวลาที่เขาหายไป(หมายถึงตอนไม่ตอบแชทหรือเพิ่งว่างสายโทรศัพท์นะคะ) เราจำได้ว่าเราเคยรู้สึกแบบนี้ และตอนนั้นสาเหตุคือคิดถึงพ่อแม่ค่ะ ประมาณว่าไปตจวแล้วโฮมซิก แต่ครั้งนี้เหมือนแค่เปลี่ยนจากคนที่คิดถึงเป็นเขาอ่ะค่ะ บางทีเราก็กลัวนะว่าเราซึมเศร้ารึเปล่า อยู่คน้ดียวไม่ได้จะรู้สึกเหงามากๆขึ้นมาทันที

เราไม่รู้ว่าที่เราเป็นอยู่คืออะไร ใครเคยเป็นแบบนี้ช่วยบอกให้รู้ทีเถอะค่ะ