ขึ้นปีใหม่มาก็เจอเรื่องให้คิดหนักเลย ก่อนอื่นขอท้าวความเล่าย้อนกลับไปก่อน ผมและอดีตภรรยาอยู่กินกันมา 9 ปี มีลูก 1 คนอายุ 7 ขวบ เราอายุห่างกัน  5 ปี  ตอนนี้ก็ อายุเลขสาม ทั้งคู่ ผมเป็นคนเงียบๆ ทำแต่งาน ดื่มตามโอกาส ไม่สังสรรค์  ไม่สูบบุหรี่ ทำงานบ้านและดูแลลูกตั้งแต่เล็กๆ ส่วนภรรยาเป็นสาวสวย หุ่นดี ไปเดินห้าง แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันบางครั้งยังเหลียวมอง ทำงานในหน่วยงานที่มั่นคงด้วยกันทั้งคู่

เราหย่ากันเมื่อหลังสงกรานต์ปีที่แล้ว สาเหตุเนื่องจากผมจับได้ว่าภรรยาตอนนั้นมีชู้ทั้งนอกกาย นอกใจ ผมตามไปจับได้คาโรงแรมจึงยอมสารภาพ และเป็นเรื่องเป็นราวกัน ชายชู้นั้นเป็นคนมีฐานนะ อายุน้อยกว่าผม แต่มากกว่าเธอ 2 ปี หลังจากหย่ากันผมได้สิทธิ์ปกครองลูก ดูแลลูกอยู่ที่บ้าน ที่ซื้อร่วมกัน ภรรยาออกไปอยู่บ้านแม่ แต่ก็มาหาลูกที่บ้านตลอด เนื่องจากตกลงกันว่ายังจะไม่บอกลูก ขอให้โตอีกสักหน่อย

ตลอดเวลาหลังจากหย่าผมทำงานเลี้ยงลูกรับภาระหนี้สินที่ก่อร่วมกันไว้โดยไม่ได้สนใจการหาแฟนใหม่เลยเพราะใจหนึ่งก็ยังรักอดีตภรรยายังหวังลึกๆว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกันและยิ่งตัดไม่ขาดเพราะก็ยังไปมาหาสู่ มานอนที่บ้านกับลูกเพียงแต่แยกกันนอนคนละห้องไม่ยุ่งกัน ส่วนอดีตภรรยาก็กลับไปคบชายชู้คนนั้นแต่ไม่เปิดเผยเหมือนแอบคบกัน ผมเคยถามอดีตภรรยาว่าทำไมไม่เปิดตัวเลยหย่าให้แล้ว ฝ่ายนั้นก็ไม่มีครอบครัวก็ไม่ได้รับคำตอบ  ก็ดำเนินชีวิตเรื่อยมาหลายเดือน ผมก็เริ่มทำใจ ถอยใจออกมาแล้วบ้าง เพราะอดีตภรรยาบอกว่ารักเค้ามาก จนเมื่อก่อนสิ้นปีไม่กี่สัปดาห์อดีตภรรยา มาหาลูกตามปกติ และเราก็พูดคุยปรึกษากันธรรมดา เธอบอกว่าประจำเดือนขาดได้ไปตรวจแล้วปรากฎว่าตั้งท้องกับชายคนนั้น ผมจึงแนะนำให้ไปบอกไปคุยกับชายคนนั้น ตั้งแต่ก่อนสิ้นปี และขอให้เธอห่างออกไปเพราะกลัวลูกสงสัย  

หลังปีใหม่ อดีตภรรยา ก็พยายามมาพบ มาหาและได้เอาข้อความที่คุยกับชายคนนั้นมาให้ดู ชายคนนั้นให้เธอไปทำแท้ง หาข้อมูลส่งให้เธอ แต่เธอไม่ยอมทำ เธอจะเก็บเด็กไว้เลี้ยง แต่ชายคนนั้นไม่ยอมรับว่าเป็นลูก ผมเห็นข้อความที่เค้าคุยกันผู้ชายน่ารังเกียจมากไม่มีความรับผิดชอบเลย และตอนนี้เธอขอให้ผมช่วยรับเป็นพ่อให้และกลับมาเป็นครอบครัวเหมือนเดิมเธอยังรักผูกผันกับผม เธอไม่อยากให้ใครรู้พ่อแม่เธอก็ไม่รู้เรื่องและยังไงเด็กที่จะเกิดก็เป็นน้องของลูกผม ที่เกิดจากแม่คนเดียวกัน ตอนนี้ผมสับสน หนักใจ  เพราะใจหนึ่งก็ยังรัก ยังสงสาร ทั้งยังเป็นแม่ของลูก อีกใจหนึ่งก็กลัวเจ็บกลัวทำใจไม่ได้ที่ต้องเอาลูกคนอื่นมาเลี้ยง  เธอตัดขาดตัดการติดต่อกับชายคนนั้นแล้วไม่คุยไม่สนใจ เพื่อจะมาอยู่กับผมและลูก ผมพยายามหาที่ปรึกษา แต่เรื่องนี้ปรึกษาใครไม่ได้เลย พยายามหาทางออก ก็คิดไว้ 3 ทาง  คือ
1.ไม่รับรู้อะไรเลย ตัดขาดปล่อยไป ไม่สนใจ
2.ช่วยรับเป็นพ่อตามกฎหมายในสูจิบัตร แต่ภาระต่างๆ ให้จัดการกันเองไม่จดทะเบียนสมรส (ไม่รู้ว่าอนาคตจะมีผลอะไรมากน้อยหรือเปล่า)
3.รับหมดเลยกลับมาเป็นครอบครัว จดทะเบียนสมรสใหม่ ทำใจให้ได้รับลูกเค้ามาเลี้ยง (ชั่งใจอยู่ว่าจะตกนรกทั้งเป็นหรือไม่)
หากทำใจมองอีกมุม คือ เหมือนผมได้แฟนใหม่ที่มีลูกติดแบบนี้จะได้มั้ย

เพื่อนๆพี่ๆ มีข้อแนะนำอะไร หรือมีท่านใดเป็นแบบนี้แล้วรับลูกเค้ามาเลี้ยงบ้างครับ ตอนนี้ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไร  ขึ้นปีหมูก็ไม่หมูแล้ว