ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เอาเป็นว่า จากการทำแบบทดสอบจิตวิทยาทางออนไลน์หลาย ๆ เว็บก็บอกว่าเป็นโรคซึมเศร้านะคะ แต่เวลาอยู่กับครอบครัว อยู่กับเพื่อนก็ยังเฮฮาได้ปกตินะคะ แต่มันบ่อยครั้งที่รู้สึกแย่ ๆ รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรอยู่บนโลก เพราะหนูทำอะไรได้ไม่ดีเลย เหมือนไปอยู่กับใครก็เป็นภาระเขา หนูพยายามทำตัวให้มีประโยชน์แล้วแต่ว่าเหมือนมันกลายเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็นเลย หลัง ๆ มานี้รู้สึกเหมือนคนอื่นเขาตีตัวออกห่าง ทั้งคนรักที่เวลาไปไหน ทำอะไร ก็ไม่เคยบอก ไม่ค่อยแชทหาเหมือนเมื่อก่อน ชวนไปไหนก็ไม่ไป ปฏิเสธทุกอย่างที่เสนอ คือจะบอกก่อนว่าสถานะไม่ชัดเจนค่ะ เหมือนแอบคบกันลับ ๆ ไม่ให้ใครรู้ เป็นความต้องการของเขาค่ะ ทั้งเพื่อน ที่เวลาไปไหนกันเป็นกลุ่มก็ไม่ชวนหนู พวกหนูมีแชทกลุ่มนะคะ แต่ว่าหนูไม่รู้เรื่องเลยเวลาเพื่อน ๆ ไปเที่ยวกัน ในแชทก็ไม่ได้บอกไรไว้ ไม่มีโทร. ชวน หรือแชทส่วนตัวมาหา แบบจู่ ๆ ก็อัพรูปกลุ่มกันงี้ค่ะ ครอบครัวก็ไม่ค่อยได้คุยกันค่ะ เพราะว่าเรียนไม่เป็นเวลา หนูเรียนเช้าเลิกเย็นงี้ พ่อแม่จะออกบ้านก่อนหนู  ส่วนหนูจะกลับบ้านเป็นคนสุดท้าย พ่อแม่เขาก็เข้านอนเร็วด้วยเลยไม่ได้คุยกัน ส่วนวันหยุดหนูก็ไม่ค่อยว่าง กิจกรรมบ้าง เรียนชดเชยบ้าง ทำงานบ้าง ่ส่วนพ่อแม่ ถ้าเขาว่าง เขาก็ไปเที่ยวกัน บางสัปดาห์ก็อยู่บ้านคนเดียวค่ะ สาขาที่หนูเรียน หนูไม่ได้ชอบหรอกค่ะ แต่เรียนเพราะว่าความต้องการของแม่  หลาย ๆ อย่างนี้มันทำให้เกิดความรู้สึกหลายอย่างในวัน ๆ หนึ่ง คือ โดดเดี่ยว เหงา ซึมๆ ระแวง กลัวถูกทิ้ง แถมยังต้องแบกรับความหวังของคนในครอบครัวอีกด้วย จะว่าไปหนูไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองชอบอะไร หรือถนัดอะไร เพราะพ่อแม่จะจัดเตรียมทุกอย่างให้ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วค่ะ หนูก็แค่ตามที่เขาวางแผนไว้ แปลกดีที่หนูก็ไม่ขัดใจเขาเลย (หนูคิดว่าเพราะหนูไม่รู้ความต้องการตัวเอง ก็เลยทำตามที่เขาบอกไป ง่ายดี) อ่า คือรู้สึกแบบนี้ทุกวัน ไม่ว่าจะเรียน ก่อนนอน หรือตอนอยู่ในบรรยากาศที่ครึกครื้นก็ตาม เรื่องฆ่าตัวตายนี่วางแผนทุกวันค่ะ เคยกรีดแขน กับหน้าท้องค่ะ(กรีดท้องเพราะไม่อยากให้ใครสังเกตเห็น) กลัวว่าเขาจะหาว่าเรียกร้องความสนใจ แต่อีกใจก็คิดอย่างงั้นค่ะ ว่าที่เราทำร้ายตัวเอง ที่เราทำตัวซึม ๆ ไม่ค่อยกระตือรือร้น เอื่อย ๆ ชอบเหม่อลอย เป็นเพราะว่าเรียกร้องรึเปล่า? คือก็รู้สึกตัวค่ะว่าทำตัวยังไงอยู่  เวลาไปหาคนรัก เขาก็บอกค่ะว่า ดูเศร้านะ ไม่ร่าเริงเลย แต่เขาก็ไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นเลยค่ะ เขาแค่บอก ไม่ทำตลกให้ยิ้ม ไม่ชวนคุยเหมือนเมื่อก่อนเลย คือก็ปล่อยซึมอย่างงั้น แล้วมาหงุดหงิดใส่ด้วย บอกว่า ถ้ามาแล้วซึมก็ไม่ต้องมาอีกนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาเครียดแล้วมาหาเขา เขาจะทำให้ยิ้มได้เสมอค่ะ เหมือนได้ชาร์จแบต  หนูก็รู้ว่าซึมแล้วเขาจะโกรธ แต่หนูยิ้มไม่ออกเลย ไม่ว่าจะลองวิธีไหนก็น่าเบื่อไปหมด ทั้งดูอนิเมะ ดูหนังตลก อ่านเรื่องตลก ไม่ขำเลยค่ะ แต่ที่มาหาเพราะหนูอยากให้เขาช่วยให้หายเศร้าไง  มันเลยทำให้รู้สึกอีกว่าเนี่ย เป็นตัวปัญหาละ มาก็ทำเขาหงุดหงิด มาสร้างปัญหาทางจิตใจให้เขาอีก เขาอารมณ์เสียไม่เป็นอันทำงานแล้ว
สรุป... หนูงงว่าตัวเองเป็นอะไรยังไงกันแน่ค่ะ มีเรื่องให้คิด ให้เศร้าเยอะจริง ๆ แต่การแสดงออกเหมือนเรียกร้องความสนใจเลยค่ะ  ตกลงว่าหนูซึมเศร้าจริง ๆ หรือแค่อยากให้คนกลับมาสนใจกันแน่คะ?