คือผมคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งเราคุยกันมาได้ปีกว่าล่ะ
แรกๆเหมือนจะดีน่ะแต่จากตอนนั้นถึงตอนนี้เราไม่พัฒนาเลย เหมือนลึกๆเขายังลืมอดีตไม่ได้ทั้งที่แฟนเก่าเขามีแฟนใหม่ๆไปตั้งนานแหละ ผมขอเธอคบเป็นแฟนมาหลายครั้งล่ะ แต่นางก็ปฏิเสธผมตลอดเลย
ผมเลย งง แล้วตอนแรกมาจีบเราก่อนทำไมว่ะ? พอเรารู้สึกดีด้วยกลับเฉยชาใส่ ผมจะเลิกยุ่งกับเธอหลายครั้งล่ะเพราะผมเหนื่อยกับการที่ไม่ชัดเจน แต่เหมือนกับนางไม่ยอม นางหัวร้อนใส่อย่างเดียวเหมือนว่าคุยกับเธอน่ะไม่ดีตรงไหนสถานะเพื่อนไม่ดีตรงไหน คือเราบอกไปแล้วไงผมไม่อยากเป็นเพื่อน ถ้าไม่ได้ก็คือจบมันเสียเวลาเว้ย คือนางก็หัวร้อนอย่างเดียวเลยนางไม่ยอมอย่างเดียว อารมแบบว่าตอนเราอยู่ไม่สนใจแต่เราจะไปโวยวาย ไปไหนกับใครก็ไม่เคยบอกคิดอยากไปก็ไปแล้วไปกับรุ่นน้องผู้ชายด้วยน่ะ เราก็น้อยใจเป็นเว้ย คนอื่นสำคัญหมดยกเว้นเราคนเดียว หึงก็ไม่ได้ ทำไรก็ไม่ได้โครตลำบากใจกลับกัน
แล้วทีเป็นเราแค่เพื่อนผู้หญิงมานั่งด้วยเฉยๆไม่มีอะไรแต่นางกลับหึงเองซะงั้นหัวร้อนหาเรื่องว่าเราไม่จิงใจ
ไอ้เราก็ งง นี้กูยังสำคัญอยู่เหรอ แล้วที่ตัวเองทำล่ะทำมัยไม่คิดเห็นคนอื่นบ้าง ผมพยายามเดินออกมาหลายครั้งแล้วน่ะ แต่สุดท้ายผมก็ต้องยอมทุกที คือผมรักเธอคนนี้มาก ไม่รู้ทำไมถึงได้รักได้หลงขนาดนี้
#คือผมอยากถามทุกคนว่ามีใครเป็นเหมือนผมบ้าง
  ผมทนกับความรู้สึกนี้มาปีกว่าๆล่ะผมก็ไม่รู้ผมทนไปทำมัย ผมก็ไม่เข้าใจผู้หญิงอย่างหล่อนว่าการที่เป็นอยู่แบบนี้เธอทำไปเพื่ออะไรถ้าไม่จิงจังแล้วมารั้งเราไว้ทำไม?ปล่อยเราไปสิ หรือว่าผมไม่เด็ดขาดเอง