คือว่าส่วนนึงที่คนหาหมอพร่ำเพรื่อก็เพราะถ้าจะหยุดต้องใช้ใบรับรองแพทย์นี่แหละ....
คือพอป่วยมันก็ต้องหยุดไง ทำงานไม่ไหวก็ต้องพัก แต่มันไม่ใช่ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อถึงกับต้องไปลำบากหมอมั้ย
บางโรคซื้อยาเองได้ นอนพักกินน้ำเยอะๆเองได้ แต่ทำไมต้องให้เอาใบรับรองแพทย์มายืนยันละ
มีแค่หมอเหรอที่มีสิทธิ์บอกว่าเราป่วยหรือไม่ป่วย...
ทีนี้คนซวยก็คือหมอที่ต้องมาเสียเวลารับตรวจและเขียนใบรับรองแพทย์ให้กับอาการเล็กๆน้อยๆที่คนไข้เองก็รู้ว่าต้องทำยังไงกินยาอะไรถึงหาย
คือทั้งโรงเรียนและที่ทำงานมันควรมีโควต้าลาป่วยแบบไม่ต้องยื่นหลักฐานไม่ต้องตั้งคำถามอะไรนะ จริงๆจะลาด้วยอะไรก็ช่างไม่ต้องมาหาหลักฐานหรอก เอาแค่มีโควต้าที่ไม่เกินจากนั้นก็น่าจะพอ...
ส่วนนึงที่คนหาหมอพร่ำเพรื่อ ก็เพราะถ้าจะหยุดต้องใช้ใบรับรองแพทย์...
คือพอป่วยมันก็ต้องหยุดไง ทำงานไม่ไหวก็ต้องพัก แต่มันไม่ใช่ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อถึงกับต้องไปลำบากหมอมั้ย
บางโรคซื้อยาเองได้ นอนพักกินน้ำเยอะๆเองได้ แต่ทำไมต้องให้เอาใบรับรองแพทย์มายืนยันละ
มีแค่หมอเหรอที่มีสิทธิ์บอกว่าเราป่วยหรือไม่ป่วย...
ทีนี้คนซวยก็คือหมอที่ต้องมาเสียเวลารับตรวจและเขียนใบรับรองแพทย์ให้กับอาการเล็กๆน้อยๆที่คนไข้เองก็รู้ว่าต้องทำยังไงกินยาอะไรถึงหาย
คือทั้งโรงเรียนและที่ทำงานมันควรมีโควต้าลาป่วยแบบไม่ต้องยื่นหลักฐานไม่ต้องตั้งคำถามอะไรนะ จริงๆจะลาด้วยอะไรก็ช่างไม่ต้องมาหาหลักฐานหรอก เอาแค่มีโควต้าที่ไม่เกินจากนั้นก็น่าจะพอ...