แชร์ประสบการณ์ หลังคลอดค่ะ
สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกที่มาตั้งในชานเรือน เพิ่งมีลูกคนแรกค่ะ ที่เป็นอยู่ไม่รู้เรียกซึมเศร้าหลังคลอดหรือเปล่า หรือแพ้ยาแก้แพ้ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลรู้สึกเฟล ๆ มากเลยค่ะ หากเพื่อน ๆ มีคำแนะนำอะไร พิมพ์ไว้ได้เลยนะคะ
1
เริ่มจากวันคลอด จากคลอดเองต้องมาผ่าคลอด ทำให้รู้สึกผิดหวังกับตัวเองเป็นอย่างแรก หลังจากนั้น 3 วันที่ต้องออกจากโรงพยาบาลไปอยู่บ้านสามี ก็บ่อน้ำตาแตก สามีพามาส่งไว้ แล้วเขาก็ต้องกลับไปทำงาน ได้เจอกันอีกที เสาร์ หรือ อาทิตย์
2
หลังจากออกจาก รพ แล้ว หมอก็นัดดูลูก 3 วัน เด็กคนอื่นจะนัดเป็นเดือน แต่ลูกเรามีอาการตัวเหลืองนานหมอบอกว่าอาจจะมาจากโรคเลือด ขอตรวจเลือดดูก็ไม่พบ สาเหตุอื่น ๆ อาจมาจาก เลือดคนละหมู่กับแม่ แล้วการที่เรามาอยู่บ้านแฟน ทำให้รู้สึกว่าญาติ ๆ แฟนก็จะพูดว่าลูกเหมือนสามีมาก ทำให้เราน้อยใจก็มี อันที่น้อยใจสุดก็คือ คำพูดที่ว่า "ตัวเหลืองอย่างนี้เพราะมีเลือดแม่เยอะ ต้องขับเลือดแม่ออกให้หมด" ไอ้เราฟังแม้เข้าใจว่าเป็นภาษาทั่วไป แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เลือดเรามันไม่ดีหรอ เราผิดหรอที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้
3
ญาติแฟนเชื่อเรื่องดวงมาก (จริง ๆ ต้องบอกว่าเชื่อหมอดูคนหนึ่งมาก) อยากจะเปลี่ยนชื่อลูกเรา (ออกใบสูติบัตรแล้ว) คือเราก็ดูมาแล้วระดับหนึ่ง แต่ชื่อมีอักษรกาลกิณี ตัวแม่เองก็มีอักษรกาลกิณี ก็ไม่เห็นว่าชีวิตจะแย่ไปทางไหน เราคิดว่าชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้เป็นมงคล แล้วคนอื่นจะได้อยู่ให้นมดูแลนิสัยใจคอจนลูกเราโตไหม ทำไมต้องเชื่อคนอื่น แล้วชื่อที่เขาเลือกมา เอาไปตีตามหลักเลขศาสตร์แล้วให้ความหมายแย่กว่าที่เราดูมาอีก .. ข้อนี้ทำให้เราน้อยใจมาก ๆ รู้สึกเหมือนคนอื่นจะมาเอาลูกเอาไป
4
น้ำนมน้อย
เราเครียดเนื่องจากทัศนคติไม่เข้ากับสิ่งแวดล้อม ก็พยายามปรับตัวเองอยู่ จากน้ำนมปั๊มได้ครั้งละ 3 ออนซ์ (90 cc) เหลือ 5 cc ก็ต้องมีให้นมวัวบ้าง
ลูกกินวันละ 12 มื้อ ให้นมแม่ได้แค่มื้อเดียว หรือ 2 มื้อ พอนมวัวจากโรงพยาบาลหมด ลูกก็ร้อง ท้องอืด เลยโทษตัวเองว่ารักษาตัวเองได้ไม่ดี
ตอนนี้ก็พยายามดื่มน้ำเยอะ ๆ กินน้ำขิง
5
อึดอัดหลายอย่าง อยากกลับไปอยู่บ้านตัวเองมาก ไม่รู้ว่าเราจะอ่อนแอไปหรือเปล่าที่เลือกตัดสินใจแบบนี้
6
มองหน้าลูก ลูกก็ยังแรกเกิดอยู่ ใครจับป้อนอะไรก็กินหมด ยังแยกแยะอะไรไม่ได้ ก็กลัวว่าลูกจะจำเราไม่ได้ กลัวคนอื่นจะมาเอาลูกเราไป
ตอนนี้รู้สึกว่า แม้ว่าเด็ก จะเป็นอีกหนึ่งชีวิตที่เราเลี้ยงได้แต่ตัว ถ้าเราไม่หนักแน่นที่จะดูแลลูกเรามากพอ ยอมใจฟังคนอื่นไปหมด ลูกเราคงกลายเป็นลูกคนอื่น
เพื่อน ๆ เจอมาแบบไหนกันบ้างคะ
แชร์ประสบการณ์ ไม่สบายใจ หลังคลอดค่ะ
สวัสดีค่ะ อันนี้เป็นกระทู้แรกที่มาตั้งในชานเรือน เพิ่งมีลูกคนแรกค่ะ ที่เป็นอยู่ไม่รู้เรียกซึมเศร้าหลังคลอดหรือเปล่า หรือแพ้ยาแก้แพ้ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลรู้สึกเฟล ๆ มากเลยค่ะ หากเพื่อน ๆ มีคำแนะนำอะไร พิมพ์ไว้ได้เลยนะคะ
1
เริ่มจากวันคลอด จากคลอดเองต้องมาผ่าคลอด ทำให้รู้สึกผิดหวังกับตัวเองเป็นอย่างแรก หลังจากนั้น 3 วันที่ต้องออกจากโรงพยาบาลไปอยู่บ้านสามี ก็บ่อน้ำตาแตก สามีพามาส่งไว้ แล้วเขาก็ต้องกลับไปทำงาน ได้เจอกันอีกที เสาร์ หรือ อาทิตย์
2
หลังจากออกจาก รพ แล้ว หมอก็นัดดูลูก 3 วัน เด็กคนอื่นจะนัดเป็นเดือน แต่ลูกเรามีอาการตัวเหลืองนานหมอบอกว่าอาจจะมาจากโรคเลือด ขอตรวจเลือดดูก็ไม่พบ สาเหตุอื่น ๆ อาจมาจาก เลือดคนละหมู่กับแม่ แล้วการที่เรามาอยู่บ้านแฟน ทำให้รู้สึกว่าญาติ ๆ แฟนก็จะพูดว่าลูกเหมือนสามีมาก ทำให้เราน้อยใจก็มี อันที่น้อยใจสุดก็คือ คำพูดที่ว่า "ตัวเหลืองอย่างนี้เพราะมีเลือดแม่เยอะ ต้องขับเลือดแม่ออกให้หมด" ไอ้เราฟังแม้เข้าใจว่าเป็นภาษาทั่วไป แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า เลือดเรามันไม่ดีหรอ เราผิดหรอที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้
3
ญาติแฟนเชื่อเรื่องดวงมาก (จริง ๆ ต้องบอกว่าเชื่อหมอดูคนหนึ่งมาก) อยากจะเปลี่ยนชื่อลูกเรา (ออกใบสูติบัตรแล้ว) คือเราก็ดูมาแล้วระดับหนึ่ง แต่ชื่อมีอักษรกาลกิณี ตัวแม่เองก็มีอักษรกาลกิณี ก็ไม่เห็นว่าชีวิตจะแย่ไปทางไหน เราคิดว่าชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้เป็นมงคล แล้วคนอื่นจะได้อยู่ให้นมดูแลนิสัยใจคอจนลูกเราโตไหม ทำไมต้องเชื่อคนอื่น แล้วชื่อที่เขาเลือกมา เอาไปตีตามหลักเลขศาสตร์แล้วให้ความหมายแย่กว่าที่เราดูมาอีก .. ข้อนี้ทำให้เราน้อยใจมาก ๆ รู้สึกเหมือนคนอื่นจะมาเอาลูกเอาไป
4
น้ำนมน้อย
เราเครียดเนื่องจากทัศนคติไม่เข้ากับสิ่งแวดล้อม ก็พยายามปรับตัวเองอยู่ จากน้ำนมปั๊มได้ครั้งละ 3 ออนซ์ (90 cc) เหลือ 5 cc ก็ต้องมีให้นมวัวบ้าง
ลูกกินวันละ 12 มื้อ ให้นมแม่ได้แค่มื้อเดียว หรือ 2 มื้อ พอนมวัวจากโรงพยาบาลหมด ลูกก็ร้อง ท้องอืด เลยโทษตัวเองว่ารักษาตัวเองได้ไม่ดี
ตอนนี้ก็พยายามดื่มน้ำเยอะ ๆ กินน้ำขิง
5
อึดอัดหลายอย่าง อยากกลับไปอยู่บ้านตัวเองมาก ไม่รู้ว่าเราจะอ่อนแอไปหรือเปล่าที่เลือกตัดสินใจแบบนี้
6
มองหน้าลูก ลูกก็ยังแรกเกิดอยู่ ใครจับป้อนอะไรก็กินหมด ยังแยกแยะอะไรไม่ได้ ก็กลัวว่าลูกจะจำเราไม่ได้ กลัวคนอื่นจะมาเอาลูกเราไป
ตอนนี้รู้สึกว่า แม้ว่าเด็ก จะเป็นอีกหนึ่งชีวิตที่เราเลี้ยงได้แต่ตัว ถ้าเราไม่หนักแน่นที่จะดูแลลูกเรามากพอ ยอมใจฟังคนอื่นไปหมด ลูกเราคงกลายเป็นลูกคนอื่น
เพื่อน ๆ เจอมาแบบไหนกันบ้างคะ