รู้สึกเหนื่อยและเกร็งไม่เป็นตัวของตัวเอง   ไม่เป็นหลักเป็นแหล่งสักที เหลอะแหละ โลเล ชีวิตเละเทะตุ่มเป๊ะ ไม่กล้าตัดสินใจไรเลย ชีวิตไม่ใช่ว่าไม่มีความสุขเลยมันก็มีบ้างแต่นานแสนนานจะมีครั้ง รู้และว่าชีวิตคนเราจะสุขอย่างเดียวมันคงไม่ได้ ใครมันจะไปสุขตลอด เราเลือกยอมทุกคนมันก็ถูกแล้วมั้ย เพราะยอมจะได้ไม่ต้องมีปัญหา ยอมเพื่อน ขอโทษทั้งที่เขาเป็นคนผิด ยอมน้อง เหมือนเอ๋อเลยโดนน้องรังแก5555 ยอมพี่ เป็นน้องที่ใช้งานง่ายเพราะถ้าไม่ทำให้โดนเตะเคยลองปฏิวัติกวนกวนมากวนกลับไม่โกงโดนต่อยเลือดกลบปากเลย ยอมแม่กับพ่อ พ่อแม่ให้เรียนไรให้ทำไรก็ทำ อันรี้ไม่ผิดเพราะการที่เรียนคณะดีๆไม่ใข่แค่เขาที่ได้มีหน้ามีตา เขาบอกเสมอว่าเราก็มีหน้ามีตา เราไม่เคยมีแฟนเพราะแม่มีรหัสเฟสก็เป็นเรื่องที่ดี เราไม่เคยแอบทำไรที่เค้าห้ามเพราะเวลากินข้าวพ่อตักกับข้าวให้เราก็รู้สึกได้ว่าเขารักเรา เขาทำถูกแล้ว เราไม่ดีเองรึป่าวแบบนี้คิดไม่ได้ รู้สึกอึดอัด บ้างครั้งเวลาที่คิดอยากแอบทำอะไรมันก็รู้สึกผิดมากๆ เราไม่สบายใจที่เรายังดูไม่โตพอที่จะตัดสินใจเองได้ กลัวตัดสินใจเองเค้าก็จะโกรธอีก4เดือนก็จะอายุ20เราว่าเราก็ไม่เด็ก เวลาอยู่กับลูกพี่ลูกน้องเราก็เกร็งเราก็ทำตัวไม่ถูก คุยกับเค้าเค้าก็ไม่คุยกับเราทำให้เราดูน่ารังเกียจ เราเลยก้มหน้าก้มตาเวลาที่กินข้าวกับเขา มันรู้สึกสมเพชตัวเอง  เรารู้สึกเรียนไม่ค่อยเต็มที่ เหนื่อย ช้าๆกับชีวิต เป็นคนขี้เหร่มากด้วย
อยากระบายไหนๆก็2019แล้ว ขอโทษด้วยถ้านำความทุกมาให้ทุกคนทั้งๆที่เป็นปีใหม่ๆแล้วแต่มันยังกลัวที่ต้องกลับไปสู่วันเดิมๆเป็นเหมือนเดิม