เรารู้จักกับคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่ เค้าตามจีบเรามาตลอด แต่ในใจเราก็รู้เค้ามีแฟนแล้วก็คบกันมานานมาก ในใจเราก็ชอบเค้า แต่เราย้ำกับพี่เค้ามาตลอดว่าเป็นพี่น้องกันได้ไม เราก็คุยกันมาตลอดส่วนมากเราจะคุยเรื่องงาน พี่เค้าชวนเราไปกินข้าว เราก็ไม่เคยหวั่นไหวอะไร จนกระทั้งพี่เค้าชวนไปทำงานที่บ้าน พี่เค้าก็ล่วงเกินเรา แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกัน เราไม่มั่นใจในสถานะ พี่เค้าชวนไปเที้ยวต่างจังหวัด เราก็จะไม่ไปแต่พี่เค้าจองห้องแล้วไม่ไปก็ไม่ได้ เราไปอยู่สองต่อสอง แต่ไม่มีอะไรกัน เพราะเราไม่ได้ยอม เรารู้อยู่แล้วถ้ายอมไปเราคือผู้หญิงเสียหายแล้วอยู่ในสถานะคาราคาซังแบบนี้ กลับมาพี่เค้าไปบอกเลิกแฟน แต่เราไม่ได้มีความสุขที่เข้ามาทำให้ผู้หญิงอีกคนเหมือนกันกับเราเสียใจ เรายังเรียนไม่จบพ่อเราก็ไม่อยากให้มีแฟน เราไปบ้านพี่เค้าประมาณ3-4ครั้ง เราเริ่มรู้แล้วว่าแม่พี่เค้าชอบคนที่คบ 9 ปีมาก เราไม่เคยอยากที่จะไปบ้านพี่เค้าเลย แต่พี่เค้าชวนไป เราก็ถามพี่เค้าไปว่าชอบหรือว่าหลงเรา เราไม่อยากให้พี่เค้าพลาดอะไรดีๆในชีวิต เราดูพี่ผู้หญิงเค้าก็รักพี่เค้ามาก เราบอกพี่เค้าตลอดคิดให้ดีๆ ผู้หญิงถ้าเสียใจเค้าจะไม่เหมือนเดิมน่ะ สุดท้าย เราเดินออกมาบอกเป็นพี่น้องกันได้ไม ห่างกันไปก่อน เรารู้สึกทุกอย่างมันเริ่มไม่ดีเลย ถ้าพี่2คนจะเลิกกันก็เป็นเพราะตัวพี่สองคนเอง ไม่ใช่เพราะเราทำให้แตกกัน ถ้าเราเรียนจบเราจะกลับมาคบ เราก็ไม่ได้มีใครตอนแรกพี่เค้าก็ตอบตกลงด้วยดี เราก็คุยปกติ จนกระทั้งพี่เค้าเริ่มเปลี่ยนไปเหมือนกับเค้าพยายามจะบอกอะไรเรา เราก็ย้ำว่าเป็นพี่น้องกันน่ะ พี่เค้าถามเราแน่ใจแล้วใช่ไม เราก็บอกเราแน่ใจ แล้วพี่เค้าก็หายไปเลย ทักไปก็ไม่ตอบ โทรไม่รับสาย สุดท้ายเราเห็นพี่ผู้หญิงโพสรูปไปทะเลกับครอบครัวพี่ผู้ชาย ตอนนั้นมันก็ร้องไห้ไม่เหลืออะไรแล้วแหละ จนผ่านมาเป็นปี ช่วงเวลาเดิม แล้วเราเห็นพี่ผู้หญิงขึ้นสเตตัสว่าโสด ที่ผ่านมาเราไม่เคยคบใครเลย เหมือนเรารอตามคำสัญญาให้ไว้ว่าเรียนจบจะกลับไปคบ แต่ดูเหมือนมันจะเป็นบ่วงที่ยังไม่ได้แก้ แล้วเจ็บมาตลอด เรื่องมันผ่านมานานแล้ว แต่เราอยากเจอพี่เค้ามากเพราะเราอยากแก้บ่วงนั้นออก เรารู้ว่าเวลาไม่ได้ช่วยให้ลืมอะไรได้เลย เราไม่กล้าไปเจอพี่เค้า แต่เราก็อยากหายเจ็บ แล้วเลิกรอ