เราแน่ใจนะว่า เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า เพียงแต่ว่า เรารู้สึกว่า ทำไมชีวิตเรามันมีแต่เรื่องยุ่งยาก ซึ่งมันทำให้เราเหนื่อยหน่าย อยากตายให้มันจบๆไป

นอกจากจะโดนไล่ออกจากบ้านแล้วเนี้ย ก็ยังโดนคนที่บ้านกดดันเราอีก

คือตอนแรกน้องสาวเราเสนอเอารถมาให้เราส่งงวดต่อ ซึ่งนางก็บอกอยู่แล้วว่าอยากเปลี่ยนสัญญา เราก็บอกนางแล้วว่า เราเปลี่ยนสัญญาไม่ได้เพราะเราติดแบล็ค แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เปลี่ยนนะ นางก็บอกให้เราเอารถมาใช้ก่อน เราก็เอามาใช้ (ย้อนกลับไปแรกๆเลย นางยื่นข้อเสนอมา เราก็จะผ่อนต่อ แต่นางก็บอกว่า นางจะดูแลเอาเอง เราก็โอเค แล้วครั้งนี้สองนางยื่นข้อเสนอมาให้เราอีก เราก็จะเอาไปผ่อนต่อ แล้วอยู่ๆ นางก็บอกว่าจะมีคนจ่ายค่างวดรถให้ คราวนี้เราเลยบอกประมาณว่าจะเอาไงแน่ ตอนเราจะส่งเองก็ไม่ปล่อย พอหาเงินส่งค่างวดไม่ทันก็จะเอามาให้เราส่ง พอเราจะเอาก็บอกมีคนจ่ายให้ นางก็รังเร แต่สุดท้ายนางก็ให้เรามาผ่อนต่อ) พอเราเอารถมาใช้ เราจ่ายค่างวด งวดแรกไปแล้ววันถัดมานางมาบอกให้เรารีบเปลี่ยนสัญญามาเร่งเรา ซึ่งนางก็รู้ถึงปัญหาเรานะว่าเราโดนไล่ออกจากบ้าน เรายังไม่มีรายได้ เพราะเราจะต้องไปทำงานวันที่6-7นี้ นางเป็นคนยื่นข้อเสนอมาเองว่าเอารถไปใช้ก่อนเลย เงินดาวน์ตั้งตัวได้ค่อยให้ยังไม่ต้องเปลี่ยนสัญญาก็ได้ แล้วพอเราจ่ายค่างวดรถไป นางก็เร่งให้เปลี่ยนสัญญาถ้ายังไม่พร้อมนางจะเอารถคืนก่อน เราก็จะยอมคืนแต่เราขอค่างวดรถคืน เพราะเหมือนโดนหลอกให้จ่ายค่างวดรถให้นางก่อน พอเราจ่ายก็หาทางเอารถคืน ซึ่งเราไม่ใช่ว่าเราจะไม่เปลี่ยนสัญญานะเราแค่ขอเวลาเราตั้งตัวอีก2-3เดือนเรา เงินเราพร้อม คนเปลี่ยนสัญญาพร้อมเราก็จะเปลี่ยนให้ แต่นางก็เร่งเราว่าขอเร็วๆนี้ เราเลยตัดปัญหาว่า เราไม่เอา เราจะคืนรถให้นาง เพราะรถก็มีแผลรอบคันเลย ตอนแรกไม่เห็นพอไปเข้าคาร์แคร์ เห็นรอยบุบเล็กๆรอบรถเลยเราก็นึกในใจว่า เราคิดผิดที่เอารถคันนี้มาผ่อนต่อ. แต่ก็บอกให้นางรู้ว่ารถมีรอยบุบนะ นางก็ว่านางไม่เห็น นางไม่รู้

มันเหนื่อย เรื่องนั้นยังไม่จบเรื่องนี้ก็เข้ามา แก้ไม่ทันคะ รับมือไม่ทัน เครียดกับปัญหาหลายๆเรื่อง ตายๆไปได้คงจะดี