เราเคยมีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงสนิทกันมากจนเราไว้ใจไม่รู้เลยว่าเขาได้เอาเราไปนินทาจนวันนึงเรารู้สึกว่าความสัมพันในกลุ่มแปลกๆคนในกลุ่มเริ่มออกห่างจากเราพูดน้อยทำตัวเหมือนไม่อยากยุ่งกับเราเราก็เลยอยู่เฉยๆจนวันนึงเรานั่งอยู่หน้าชั้นเพื่อนทั้งกลุ่มเดินมาข้างหน้าเราและพูดกับเราว่าที่พวกมันเป็นแบบนี้เพราะพ่อแม่พวกมันบอกให้เลิกยุ่งกับเราเพราะเราพาพวกมันจมชอบชวนมันโดดเรียนชวนในเรื่องไม่ดีต่อว่าเราทั้งกลุ่ม ตอนนั้นหน้าชามากแต่เราก็ไม่เถียงอะไรเลยรู้ว่าเราผิดยอมรับว่าตอนนั้นเราไม่ดีจริงๆเราเลยให้เพื่อนระบายใส่เราระบายความในใจที่มันเก็บไว้

พอวันต่อมาเราก็ออกจากกลุ่มมาเลยเพราะรู้ว่าอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรพอเราออกมาจากกลุ่มนั้นเราก็ได้เจอเพื่อนใหม่เพื่อนที่ไม่นินทาเราเพื่อนที่ชวนเราเรียนห้ามเราเวลาเราจะโดดพอเวลาผ่านไปนิสัยเราก็เปลี่ยนไปจากเคยโดดเรียนไม่ส่งงานพฤติกรรมไม่ดีใส่ครูต่างๆก็เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนที่เราโดนพูดถึงในบรรดาครูๆบ่อยมากเพราะเราเป็นเด็กที่ไม่ดีคนนึงไม่เอาเรียนตอนนี้ครูก็ชมเรามากขึ้น ชีวิตเราดีขึ้นเพราะพื่อนกลุ่มใหม่ แต่มันอึดอัดใจตรงเพื่อนกลุ่มเก่ากลุ่มนั้นมันมีคนนึงในบรรดากลุ่มเก่ามีเพื่อนคนนึงที่เราต้องนั่งรถตู้คันเดียวกันไปโรงเรียนเจอกันทุกเช้าเย็นพอขึ้นรถก็มองหน้าเราบางทีก็ชอบทำเสียงไม่พอใจเวลาเราจะลงจากรถเพราะนางนั่งขวางทางลงนางเลยต้องขยับทุกครั้งเวลาเราจะลง นางเป็นคนที่เวลาหวังผลประโยชน์นางจะมาคุยดีกับเราเสมอแต่พอหมดประโยชน์เจอหน้ากันนางจะมองหน้าเหมือนเกียดขี้หน้าเราตลอดเวลา

เราอึดอัดมากเวลาเจอนางกับกลุ่มนางเราไม่รู้จะทำยังไงพยายามไม่แคร์แล้วแต่มันก็อดไม่ได้

เราควรจะทำยังไงกับคนแบบนี้ดี?