เรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากความจริงน้ะค่ะ
ก็คือวันหนึ่งเราไปเจอผู้ชายคนหนึ่งตอนเเรกที่เรามองเค้าเราก็รู้สึกเฉยๆ เเต่พอเรามองครั้งที่2
เรารู้สึกใจเต็นเเรงมาก เเต่ในเเต่ล้ะวันเราไม่ค่อยได้เจอหรอก เเต่ก็มีบ้างที่เจอกัน เราจึงแอบมองเค้าอย่างห่างๆ เเต่มีครั้งหนึ่งเค้าหันมาสบตาเรา เรานี่เกือบสติเเตก จนคนอื่นมอง
แต่เราก็ไม่ได้คิดว่า เราต้องไปบอกชอบ เราเเค่อยากแอบชอบอยู่เเบบนี้ เเอบชอบ3-4ปี ได้แล้วอ่ะ เรายังไม่รู้จักชื่อเค้าเลยตลอดเวลาที่แอบชอบมาเเต่เราก็เลิกชอบไม่ได้อ่ะ เราไม่รู้ต้องทำไงเวลาที่เค้าไม่สนใจเราไม่หันมามองเรา เรารู้สึกน้อยใจมากก เราอยากร้องไห้ออกมา
เเต่เราทำได้เเค่เก็บมันเอาไว้ เรายังไม่รู้ด้วย
ว่าเราจะเลิกชอบเค้ายังไง แล้วเราควรทำยังไง
เเต่เราก็อาจคิดว่า เค้าน่าจะรู้น้ะ เพราะเราแอบชอบเค้าบ่อยมากๆ เเต่มีครั้งหนึ่งเราเจอเค้าตอนเช้าพอเรามองหน้าเค้า เค้าก็ยิ้มมาให้เราตอนนั้นเราดีใจมาก เเต่พอเรามาเจอเค้าตอนเย็นทำไมอ่ะ ทำไมเค้าเปนไม่รู้จักเราเลย แล้วเมื่อเช้ามันคือไร เราเกือบร้องไห้ออกมาอ้ะ😂
ความรู้สึกแบบนี้โครตเเย่อ่ะ🙈😦