เรามีเพื่อนร่วมห้องอยู่คนหนึ่งที่เรากับมันในภาคเรียนปีที่ผ่านเรากับมันไม่ค่อยพูดหรือคุยกันเลยขนาดอยู่ในห้องเดียวกันเเต่ก็มีบ้างที่พูดคุยกันเเต่ก็ส่วนน้อยที่จะได้คุยกันเพราะว่ามันมีเเฟนเเล้ว(😂)ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรจน...

   เปิดเทอมในปีนี้มันเลิกกับเเฟนมันเเต่ดูมันไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่เพราะมันเป็นคนบอกเลิกเเฟนมันเองเหตุผลที่เลิกกันเราก็ไม่รู้เเต่มันบอกว่ากว่าจะทำใจบอกเลิกก็ยากพอสมควร
เรากับมันก็ไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิมเเต่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เรากับมันให้ได้คุยกันคือ"การบ้าน"มันชอบทักมาถามการบ้านกับเราทุกวัน
 
  ช่วงเเรกๆเราก็ไม่ได้คิดไรเพราะเเค่มาถามการบ้านเฉยๆ เเต่พอเราได้คุยกับมันทุกวันเพราะการบ้าน
 
  เเต่ก็มีเรื่องอื่นๆมาทำให้พวกเราได้คุยกัน มันชอบส่งเพลงมาให้เราส่งมาทุกวันจนเราติดฟังเพลงเพราะมัน

เเต่พอนานๆเข้าเราก็รู้สึกว่าเราชอบมันเข้าเเล้วเรารอมันส่งเพลงมาทุกวันบางวันก็ดึกเเต่เราก็ยังรอเราชอบทำการบ้านให้เสร็จเเล้วส่งให้มัน

ตอนอยู่โรงเรียนมันก็ชอบมายี้ผมเราชอบเเกล้งเอาปากกาเราไปเขียนชอบเอาสมุดเราไปไว้ในกระเป๋ามัน ตอนนั้นมันมีความสุขมากเเต่เราก็กลัวว่าเพื่อนในห้องจะรู้ว่าเราชอบมัน

    ความรู้สึกที่อยากมองหน้าอยากคุยด้วยอยากอยู่ใกล้ๆอยากบอกความรู้สึกนี้ให้กับมันเเต่ก็กลัวเสียเพื่อนไป

มันจะคิดเเบบเราไหมเราก็ไม่รู้มันครั้งหนึ่งมันเคยถามเราว่า"มีคนที่ชอบยังวะ"คำภามนี้คือเราไม่ได้ตอบมันไปนะ เรากลัวเผลอพูดชื่อของมันออกมา