เรามีปัญหากับที่ทำงาน กับเพื่อนร่วมทีม... ความผิดของเราครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นของคนที่อยู่มานาน มีพรรคพวก มีเพื่อนพ้อง...

เราทนไม่ไหว ทำงานกับคนในทีมไม่ได้ เหมือนถูกแบน เค้าอัพเดตอะไรกันเรื่องงาน เราต้องตามถามตลอด รู้เป็นคนสุดท้ายทุกครั้ง ไม่เหมือนแต่ก่อนที่เวลาจะเรียกอัพเดตงานจะนัดรวมกันแล้วพูดทีเดียว เพื่อนในทีมบางคนก็เปลี่ยนไป สายตาที่มองมาก็เปลี่ยนไป

เรายอมรับว่าผิด แต่ความผิดมีแค่ครึ่งเดียว ส่วนอีกคนกลับลอยลำเพราะอยู่มานานกว่า เค้ายังใช้ชีวิตปกติ

ก่อนปิดปีใหม่มีเรียกประชุมงาน คุยรายละเอียดต่างๆ เกี่ยวกับบริษัท. เราตัดสินใจขอลาออกในวันนั้น เพราะขอย้ายตำแหน่งแล้วไม่มีที่ว่างสำหรับเราเลย และเราคงไม่สามารถทนทำงานต่อได้ไหว ด้วยโรคซึมเศร้าที่เผชิญอยู่ตอนนี้ การทำงานท่ามกลางความเกลียดชังมันยากที่จะผ่านไปได้จริงๆ

ตอนนี้ออกมาอยู่เฉยๆ ทางบ้านเข้าใจ เพื่อนเข้าใจ พยายามให้กำลังใจในการสมัครงานต่อไปค่ะ

สวัสดีปีใหม่ 2562
จากฉันที่อายุ31 พร้อมสถานะว่างงานด้วยความเต็มใจ