ก่อนอื่นต้องขออภัยด้วยนะคะ พอดีอยู่ระหว่างมาเที่ยวทริปปีใหม่และไม่ได้ใช้โน้ตบุ๊คตัวเองเลยไม่สะดวกทำรูปสปอยล์แบบละเอียด ><

ตอนจบสำหรับเรารู้สึกว่าเป็นตอนจบที่ดีมาก ใช้คำว่าประทับใจเลยแล้วกัน เป็นอีกตอนที่ดูไปร้องไห้ไป ทั้งที่เดาไว้แล้วว่าก็คงจบประมาณนี้แหละแต่พอได้ดูจริงๆก็ไม่ได้เศร้ามากขนาดนั้น คืออารมณ์คล้ายๆแบบที่ฮิโตมิบอกว่า เศร้าแต่ก็มีความสุข

มีหลายๆประเด็นที่เคยอ่านในความเห็นของเพื่อนๆที่มาคอมเมนท์ตอนก่อนๆ ทั้งเรื่องเด็กผู้หญิงสองคนในยุคของฮิโตมิที่ดูเหมือนจะเป็นหลานๆของคุรุมิกับอาซากิก็อาจจะใช่นะคะ

แล้วก็ที่โคฮาคุตอนเป็นคุณยายรู้เรื่องที่ตัวเองต้องส่งฮิโตมิไปในอดีตอยู่แล้วเพราะมันเคยเกิดขึ้น อันนี้ก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน หนังสือภาพที่ฮิโตมิพูดถึงว่าเคยอ่านเมื่อตอนเล็กๆก็เป็นผลงานของยูอิโตะจริงๆ

ยูอิโตตอนเปิดเรื่องก็น่าจะเป็นตอนโตแล้วที่กลับมาตรงเก้าอี้นั้นเพราะคิดถึงฮิโตมิ

สุดท้าย ภาพนี้ในอนิเมะไม่ได้บอกว่าฮิโตมิไปเยี่ยมหลุมศพใคร อาจเป็นไปได้ทั้งคนในครอบครัวสึคิชิโระหรือยูอิโตะนั่นแหละ



เรื่องนี้ก็เป็นออริจินอลอนิเมะที่ชอบและประทับใจมากอีกเรื่องหนึ่ง ทั้งส่วนของภาพ เนื้อหา เพลง การนำเสนอมุมมองความคิดอะไรต่างๆ

ปล. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาพูดคุยกันตั้งแต่กระทู้แรกจนถึงกระทู้นี้นะคะ แล้วก็ขอสวัสดีปีใหม่ 2019 ล่วงหน้าด้วยค่ะ