เราว่าตัวเองก็เป็นคนชอบดูการ์ตูน/หนังแนวมิวสิคัลนะ คิดว่าภาคแรกสนุกและมีเสน่ห์กว่าอะ เพลงติดหูเราเยอะกว่า คือภาคนี้ก็สนุกระดับนึงนะ แต่มันจะเป็นเหมือนคลื่นเต้นของหัวใจอะ เดี๋ยวสนุก เดี๋ยวน่าเบื่อ เดี๋ยวสนุก เดี๋ยวน่าเบื่อ เดี๋ยวสนุก คือขึ้น ๆ ลง ๆ นั่นเอง แนวเพลงก็ค่อนข้างซ้ำเดิมทั้งเรื่อง ติดหูอยู่เพลงเดียวคือเพลงที่อยู่ในฉากโถกระเบื้อง (และเป็นซีนที่ชอบมากที่สุด มันผสมผสานได้อย่างลงตัวระหว่างความเป็นสองมิติและสามมิติ) และก็ติดตาฉากของเพลง Can You Imagine That? จินตนาการช่างอลังการมาก กับ Trip a Little Light Fantastic ท่าเต้นแบบล้ำเลิศมาก

แต่ยังไงก็แล้วแต่ ชอบป้าท็อปซี่ (รับบทโดย เมอรีล สตรีพ) มาก ไม่ใช่ตัวละครหลัก แต่ออกฉากทีก็ขโมยซีนไปเลยจ้าา ฉากเพลงสุดท้ายพาประทับใจสุด ช่วยเพิ่มความรู้สึกสนุกที่มีต่อหนังขึ้นได้ เพราะตัวหนังก็มีหลายจุดเส้นเรื่องที่นำไปสู่ problems หรือจุดไคลแม็กซ์sแล้วรอการแก้ไขให้ไปถึงเหล่า the ends แต่โทนเรื่องกลับราบเรียบ แม้จะเป็นหนังเด็กและครอบครัวก็ตามเถอะนะ มาตื่นเต้นตอนช่วงท้าย ๆ เรื่อง (แต่จะว่าไปก็งงทำไมฉากเพลงสุดท้ายไม่มีคำบรรยายไทย) แต่ถ้ามองในแง่วรรณกรรม ก็ถือว่าเป็นหนังที่แฝงข้อคิดเยอะนะ หากดูแบบวิเคราะห์เป็นฉาก ๆ น่ะ เช่น การหลงลืมความเป็นเด็ก การจัดการและรับมือกับการเลี้ยงดูลูก ๆ ฯลฯ นี่ก็นับว่าคงเป็นกระทู้แกะดำหรือเปล่านะ เห็นหลายกระทู้บอกว่าสนุกมาก แต่ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ อยากร่วมแสดงความรู้สึกหลังจากได้ไปดูหนังด้วย แค่ไปในทิศทางตรงกันข้าม 55 อันนี้ไม่ใช่กระทู้วิจารณ์เด้อ ถ้ากระทู้รีวิวต้องแบบมีหลักมีเกณฑ์กว่านี้ 55