อย่าฆ่าตัวตายถ้านายไม่มีทางออกไปหาวัดบวชไปตายเอาดาปหน้า เริ่มต้นใหม่ จะกลับมาเรียนไปทำงานไปก้ยังไม่สาย พ่อพี่ถุกย่าทิ้งตั้งแต่พ่อพี่3ขวบ อยุ่วัดจนโต พึ่งตัวเองตลอด
คนเรามีทางออกเสมอ มีคนที่ทุกข์กว่าเราแสนสาหัส ตอนพี่เป้นเด้กอยุ่ป.4 พี่โดนเพื่อนผุ้ชายล้อแม่พี่ เพราะแม่เราขาพิการ มันล้อทุกวัน มันแกล้งเราทุกวัน เอาน้ำมาสาดเราสารพัด  พี่ไม่เคยร้องกลับคิดว่าต้องหาทางออกยังไงสุ้ยังไงพี่ไม่บอกพ่อแม่ เป้นเดือน จนพี่หมดความอดทน เดินไปหลังโรงเรียน เอาไม้หน้าสามหนาๆ เดินมาที่ห้องจะตีหัวเพื่อนที่มันแกล้งพี่
คือตายเป้นตายอ่ะตอนนั้น เพื่อนผุ้ชายมากอดมายึดไม่ให้พี่ทำ ทั้งดิ้นกระทืบเท้าเพื่อน ศอกกลับหน้าหงาย จนหลุด เพื่อนคนที่ทำพี่วิ่งหนีไปห้องพยาบาลมันล้อคประตู พี่เอาไม้ทุบกระจกเสียงดังโครมคราม ไอเพื่อนก้นั่งตัวสั่นในห้องจนครูเดินมาเห้น เพื่อนในห้องยืนมองพี่แบบช้อคเพราะพี่เป้นคนเงียบๆเพื่อนในห้องจะรุ้ดี ครุเคาะห้องพยาบาล บอกให้เพื่อนที่มันแกล้งพี่ออกมา เดินออกมาหน้ามันซีดมากพี่จ้องหน้ามันอย่างเดียว ครุเรียกเข้าห้องปกครอง555 ครุถามทำไมไปทำเพื่อนแบบนั้น เราบอกไปหมดที่มันทำเรา ครุบอกทำไมไม่บอกครุ โหยตอนมันแกล้งเราครูก้เห้น เลยบอกครุ ครุค่ะ ครุไม่จัดการหนุจัดการเอง เพราะหนุพึ่งครุไม่ได้ ครุเงียบ ครุพุดตักเตือน ตั้งแต่นั้นมันไม่แกล้งพี่อีก พอเรียนม.ต้นจนม.ปลายพี่ก้เจอ แกล้งแรงเพื่อนผุ้ชายเดินมาเอาเท้าเตะเพื่อนผุ้หญิงในห้องมันแกล้งหมดไม่มีใครสวนกลับ มันเดินมาหาจะมาแกล้ง  มันจ้องหน้าเรา สักพักมันเตะมาที่ขาแต่เบาๆ มันก้เดินไป ในใจเราคิด ได้เจอกุแน่ว่างมากใช่ม่ะ5555. เราก้ลุกเดินไป เห้นมันยืนคุยกะกลุ่มเพื่อนผุ้ชายสบายอุรา 4-5คน พี่ไปถึงปุ้ปเตะตูดแบบแรงมากทั้งที่เราใส่กระโปรงนักเรียน ทุกคนหันมามองที่พี่ไปเตะมัน ทั้งห้องเงียบกริบ แล้วพี่ก้เดินมานั้งปกติ มันหน้าเสียเลย
พี่ถึงบอกน้องเจ้าของกระทู้ น้องอย่าคิดสั้น ก้าวผ่านไปให้ได้ สุ้ๆพี่เป้นกำลังใจให้. ถ้าพ่อแม่เราขนาดนี้ ปล่อยเขาไปเราไปเริ่มต้นใหม่ยืนด้วยตัวเอง น้องอายุแค่นี้อนาคตอีกไกล เกิดมาแล้วต้องลุย ท้อได้แต่ห้ามถอย ถ้าน้องตายคนที่รักน้องก้มีเขาจะเสียใจ ทำให้คนที่เกลียดเราไม่รักเราให้มันเห้นว่าเราอยุ่ได้และต้องชนะด้วย พี่จะรอฟังข่าวดีๆน่ะ สุ้ๆ^^