ลูกพี่ลูกน้อง เป็นผู้หญิงครับ แต่ต้องบอกก่อนนะครับ(แม่ของผม เป็นคนธรรมะธัมโมเป็นคนจิตใจดีและขี้สงสารขี้เกรงใจสุดๆ) แม่ผมเป็นคนอะไรง่ายๆครับ แม่พูดเสมอว่าใครจะทำไงก็ชั่งเถอะจะดีจะร้ายแต่เราคิดดีทำดีก็พอ  มาเข้าเรื่องนะครับของใช้ชื่อนามแฝงเพื่อให้อ่านเข้าใจถึงความเป็นผมนะครับ พี่สาวของแม่ผมหรือป้าลีเป็นแม่ของพี่มี ป้าลีทำงานเป็นลูก
น้องแม่ผมนะครับ ที่ทำงานที่แม่ผมเปิดจากการสร้างตัวกับพ่อเพราะอยากให้ลูกอย่างผมสบาย แต่แม่เป็นคนไม่ทิ้งญาติพี่น้อง แม่ผมก็โอเคแม่สบายมีธุระก็ช่วยกันจ้างป้าลีมาทำงานและเช่าทาวน์เฮ้าส์ในอยู่ข้างๆที่ทำงานตามเดิมก็คืออยู่กับ2แม่ลูกจน พี่มี มีแฟนก็คบกันไปๆมาๆ อยู่1-2ปี ช่วงนั้นเป็นช่วงพี่มี ปิดเทอมได้ทำพิเศษทำให้บางวันขอมานอนที่บ้านของแม่ผม จนวันนึงแกก็มาบอกขอพาแฟนมากินข้าวและนอนค้างได้ไหม “แม่บอกได้สิ” จริงๆจากแค่วันนั้นพี่มีกับแฟนก็อยู่ที่นี้มา2ปีกว่าแล้ว ผู้ชายที่เป็นแฟนเห็นแก่ตัวมาก ตั้งแต่ขอมาค้างแค่คืนนั้นก็มาบ่อยจน ย้ายมาอยู่เลยจากตอนแรก5-6เดือนแรกนอกข้างล่าง จนกระทั่งผมพาแฟนมาอยู่ไปๆมาๆ ของมันก็เพิ่มผมเลยย้ายไปอยู่ห้องใหญ่สุด บ้านมี3ห้องนอน3ห้องน้ำ คือสลับห้องกับแม่ แต่ปรากฏว่าพี่มี ขอย้ายไปห้องเก่าผมแทน แม่ผมก็เลย “ไม่เป็นไรลูกแม่ไปนอนห้องพระก็ได้” คิดดูนะครับ จากขอมานอนอาทิตย์ละ2-3วันจนมาอยู่เป็นปีสองปียังไม่เคยมีการขอเข้ามาอยู่ด้วยซ้ำ มันผิดตรงที่แม่ผมเลือกที่จะแบกรับทุกอย่างเอง ผู้ชายที่เป็นแฟนพี่มีไม่เคยช่วยอะไรเลยในค่าใช้จ่าย 1-2เดือนแรกเลยที่มานอนบางวันเคยช่วยมา500 จากนั้นก็มีแต่มุมเห็นแก่ตัว ใช้แอร์ใช้ไฟเปลือกไม่เคยซื้ออะไรเลยของอะไรซื้อมากินก็ห่วงมากซื้อมาคือหอบขึ้นห้อง ของใช้ทุกอย่างไม่เคยซื้อ เวลาซื้อแกงถุงมาทั้งบ้านมี6คน พ่อแม่ผม ตัวผมและแฟนผม แต่เขาซื้อถุงเดียวแล้วก็ตักข้าวกินกันสองคนแบบนี้คือน่าอยู่รวมอ้อ แฟนผมงงมาก แฟนผมเป็นผู้หญิงย้ายมาบ้านผู้ชาย แฟนผมยังช่วยแม่ผมจ่ายภาระบางอย่างในบ้านเลยทั้งทีเป็นแฟนเจ้าของบ้านอ่ะ พี่มีแค่มาอาศัย+พาแฟนมาอาศัยอยู่ด้วย คือหมดปัญญากับคนแบบนี้แล้วอ่ะครับ คุยกับแม่อยู่หลายครั้งว่าทำไมเขาไม่พากันไปอยู่บ้านที่แม่อุตส่าห์เช่าให้ป้าลีอยู่ คือทั้งแม่ทั้งลูก ผมเหนื่อยใจครับ พี่มีกับแฟนนับตอนนี้ก็ต่างคนต่างมีงานทำแฟนพี่มีก็อวดร่ำว่าเล่นหุ้นได้ทีเป็นหลักหมื่นหลักแสน คือพากับไปเที่ยวทุกเดือนๆ มาอยู่ที่บ้านสองปีไปเที่ยวตปท ปีละครั้ง *บางทีก็แอบคิดนะ* พวกมีปัญญาไปเที่ยวทุกเดือนๆ ไปตปทปีละครั้งเพราะพวกมาเกาะอยู่บ้านพ่อแม่กูไง อายุแฟนพี่มีคือ30แล้วนะเขาคิดไม่ได้เลยหรอครับ(ชีวิตตัวเองสบายแต่เบียดเบียนคนอื่น) อยู่ฟรี กินฟรี ไม่เคยมีน้ำใจช่วยเลย แม่บอกปีกว่าแล้วที่นับได้ว่า2-3เดือน จะเดินเอาเงินมาให้1,000-1,500 คิดดูความคิดคนเรากล้าทำได้ไงว่ะ เมื่อก่อนอยู่กับเองค่าไฟใช้เต็มที่1,200 ค่าน้ำไม่ถึงร้อย จนตอนนี้ที่ทั้งสองย้ายมาอยู่ทุกวันนี้แต่ละเดือนถูกสุด2,000 และเคยแพงสุด3,800 คิดดู แม่ผมก็ไม่กล้าว่าหลาน แม่ผมบอกผมว่า แม่ก็ไม่เจ้าใจทำไหมเขากับแฟนเค้าไม่ไปอยู่บ้านที่แม่เช่าไว้ให้ลีอยู่ แต่ไม่เป็นไรแม่อยู่ได้ลูกจ่ายไหวที่ที่แม่อยู่ก็แค่ที่พักผ่อนไม่เป็นไรเขาอยากอยู่ก็อยู่ไป ผมไม่โอเลยแม่บอกแล้วจะไปบอกเขายังไงลูก ผมว่าความเกรงใจทั้งคู่ไม่มีให้ครอบครัวผมเลย เขาสองคนมาอาศัยอยู่ไม่เคยช่วยเหลือค่าใช้จ่ายเท่าที่ควร ผู้ชายตัวดีไม่มีสำนึกเลยคุณมาอาศัยเขานะแทนที่จะพากันไปอยู่บ้านที่แม่ผมเช่าให้ป้าลีอยู่กับมาเกาะติดบ้านผมแบบนี้  ผมก็ว่ามันมากไปแม่ผมจ่ายทุกอย่างแต่สิ่งที่ไดรับมันตรงข้ามกับสิ่งที่แม่ผมให้ใจญาติพี่น้อง  ถ้าผมพูดเองมันจะน่าเกลียดไหม ถ้าผมจะบอกให้เขาย้ายออกไปหรือไม่เขาก็ต้องมีข้อตกลงบางอย่างที่มันดูมีคนเป็นผู้ชายอ่ะ มาอยู่บ้านญาติเมียนะไม่ใช่บ้านเมีย ต้องช่วยกันบางสิไม่รู้ควรทำไงดีจากเรื่องราวที่เล่าทั้งหมดเป็นแค่ความอึดอัดแค่ครึ่งเดียวนะครับ  แนวนำ ที่คำเริ่มแบบไหนดูซอฟที่สุดครับในการพูดเรื่องนี้เรื่องมันละเอียดอ่อนจริงๆ