พิบัติภัยไฟป่าอานุภาพรุนแรง
เข้าขั้นลบสลายระบบนิเวศอันสมบูรณ์แบบลงในพริบตา
จากไม้ใหญ่อายุสิบสิบปียืนสูงแทบต้ำฟ้าดิน
กลายเป็นเพียง เศษเถ้า ถ่านธุลี โดยมิได้ลำบากแต่อย่างไร

หากแต่เพียงหลังไฟมอดดับ
เมื่อได้ฝนอันเกิดตามมาจากควันและฝุ่นละออง
เหล่าหน่ออ่อน ต่างแย่งกันแทงยอด
แย่งชิงโอกาสในการเป็นพญาไม้ในกาลต่อไป

สำหรับเถ้าถ่านหลังจากไฟป่านั้น
คุณสมบัติเป็นได้แค่วัสดุคลุมดิน
มิต้องเอ่ยถึงเป็นปุ๋ยบำรุงดินเลย
ยังไม่นับที่เถ้าถ่านจากไม้ที่เผาไหม้แล้วเป็นพิษอีกด้วย

ครานี้ระบบนืเวศที่ถูกเรียกว่า"การเมืองไทย"ดับสูญไปแล้ว
ด้วยเพลิงปฏิวัติ และ เผาจนสิ้นซากด้วยอเวจี 44
แต่เพลิงไฟปฎิวัติสุดร้อนแรงอเวจี 44 ที่ไร้แม้กระทั้งวิธีรับมือ
กลับมิสามารถฝ่าการปกปักษ์ของเสื้อเมืองแม่ธรณีสยาม
ลงไปเผาทำลายถึงรากเหง้าของพญาไม้นามประชาธิปไตยได้

เมื่อรากเหง้า อันประกอบด้วย "ประชาชน"
ผู้รู้จักสิทธิของตนเองตามที่กฏหมายกำหนด
ผู้ยอมรับสิทธิของตัวเองตามกฏหมาย
ผู้เคารพสิทธิของผู้อื่นตามกฏหมาย
มหาพฤกษาประชาธิปไตยย่อมมิมีวันสูญพันธุ์
แล พร้อมผงาดง้ำค้ำแผ่นดินนี้สืบไป

ส่วนไม้พันธุ์ที่เป็นพิษล้วนอ้างถึง
เศรษฐกิจที่ทรุดโทรมใกล้คราวล่มสลาย
ความไม่เท่าเทียมมากมายที่ประชาชนต้องรับ
แต่นโยบายแรกที่จะทำเมื่อมีอำนาจ
คือแก้รัฐธรรมนูญที่มาของอำนาจพวกตนเองทั้งสิ้น
.
.
.
เมื่อไร้สำนึกถึงบุญคุณรากไม้ที่ให้กำเนิด
ทรยศเสื้อแมืองแม่ธรณีสยามที่เคยปกปักษ์
ไม่ต้องมีไฟป่าประการใด ไม้พิษพวกนี้ก็ต้องหักโค่นพินาศอยู่ดี




ขอบคุณสาวๆวงไกอา (พระแม่ธรณีของกรีกได้อยู่นะ)