ตอนนี้เรารู้สึกทรมานมาก อยู่ในสถานการณ์ที่อึดอัด เพราะพ่อแม่หย่ากัน ตอนแรกเหมือนหย่ากันเพราะเรื่องหนี้สิน พ่อก็อยู่ในบ้านเดียวกันกับแม่มาปีกว่าๆนะ แต่ก็ทะเลาะกันอีก คราวนี้หนักเลย พ่อเลยหนีออกจากบ้านแล้วมาอยู่กับเรา เพราะเรามาเรียนต่างจังหวัด แล้วพ่อก็ย้ำกับเราว่าห้ามบอกแม่ เราก็ไม่ได้บอกแม่หรอก ขนาดแม่บ่นให้เราฟังว่าพ่อสร้างภาระหนี้สินอะไรไว้บ้าง เราก็ยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แม้ในใจจะเครียดมาก แล้วก็คิดว่า ถ้าพ่อกลับไป คงช่วยอะไรแม่ได้บ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้บอกแม่ แต่ตอนอยู่กับพ่อ เราก็อึดอัดมาก พ่อเราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า แล้วก็ชอบบ่นว่าอยากตาย อยากตาย อยากตาย แบบพูดลอยๆตอนอาบน้ำงี้ คือ คุณคิดว่าคนเป็นลูกอะ ได้ยินพ่อบ่นว่าอยากตายแล้วมันจะสบายใจมั้ย
แล้วยิ่งเรามีสอบ ตอนเราไปสอบ เราโคตรกังวลว่า ถ้ากลับห้องไป จะเจอศพพ่ออยู่ที่ห้องมั้ยวะ แค่คิดก็จะเป็นบ้าแล้ว
แล้วหอที่เราอยู่มันแคบมาก อยู่คนเดียวก็รู้สึกอึดอัดจะตายละ พอมีพ่อมาอยู่ยิ่งรู้สึกอึดอัดกว่าเดิม ไหนพ่อจะนอนกรนจนเรานอนไม่หลับอีก ไหนจะเล่นคอมจนดึกตี1ตี2ไม่นอน เราอยากย้ายหนีไปที่อื่น แต่ก็ติดที่ไม่มีเงิน
บางทีเราก็คิดนะว่าถ้าพ่อตายไปก็คงดี แต่พอเราคิดแบบนั้นทีไร เราโคตรเกลียดตัวเองเลย
ปล.เราแค่อยากระบายค่ะ เพราะตอนเราอยู่กับเพื่อนหรือคนอื่นนอกโลกโซเชียล เราก็เป็นแค่เด็กร่าเริงธรรมดาๆที่หัวเราะกับมุกแป้กเล็กๆน้อยๆของเพื่อน แต่กลับห้องมาก็เข้าสู่สภาวะมืดมน จนอยากจะหายๆไปให้มันรู้แล้วรู้รอด