“ชาติเสือพันธุ์มังกร” อวสานไปแล้วเมื่อวันจันทร์ที่ 17 ธันวาคมที่ผ่านมา แต่ว่าเราเพิ่งรีรันให้ตัวเองดูจนอวสานไปอีกรอบเมื่อครู่นี้เอง และด้วยความชอบที่มีมันล้นอกล้นใจ เราจึงขออนุญาตพูดถึงละครเรื่องนี้อีกครั้งแม้ว่ามันจะลาจอไปแล้ว เพราะละครบางเรื่องถึงจะกลายเป็นอดีตในโลกของแอร์ไทม์ แต่มันยังเป็นปัจจุบันอยู่ในโลกของคนดูที่หลงรักนะคะ

ทำไมเราถึงหลงรัก “ชาติเสือพันธุ์มังกร” มากขนาดนี้ พอมานั่งทบทวนและเรียบเรียงดูก็ได้เหตุผลมา 9 ข้อดังนี้ค่ะ

1. แก่นของเรื่องที่พูดถึงมุมมองของ “บุญคุณและความแค้น” ที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึง



ลี้เตียงจู นางเอกของเรื่องได้พูดประโยคที่น่าสนใจเอาไว้ในตอนต้นของเรื่องว่า

“บางทีบุญคุณก็ทำร้ายเราได้มากกว่าความแค้น ความแค้นยังปล่อยวางกันได้ แต่บุญคุณจะติดตามเราไปชั่วชีวิต”

เราได้ยินแล้วก็เห็นด้วย ความแค้นยุติได้ด้วยการให้อภัย ถ้าให้อภัยได้ หัวใจก็เป็นอิสระ แต่เราจะเป็นอิสระจากการเป็นหนี้บุญคุณของคนอื่นได้อย่างไร เราต้องชดใช้ไปถึงเมื่อไหร่จึงจะสิ้นสุด เชื่อว่าชีวิตจริงของหลายคนก็อาจถูกจองจำเอาไว้ด้วยคำว่า “หนี้บุญคุณ” เช่นเดียวกับลิ้มบุ่นโฮ่ว พระเอกของเรื่องที่เติบโตขึ้นมาด้วยคำสอนที่คุ้นหูเราว่า “บุญคุณต้องทดแทน” แต่ละครเรื่องนี้จะนำเสนอด้านที่แสบแสนของความกตัญญูจนคนดูแทบกระอักเลือดตามลิ้มบุ่นโฮ่วไป เราจะได้เห็น “พิษ” ของคุณธรรมที่ควรมีประจำชีวิตจากละครเรื่องนี้นี่แล