ตั้งแต่เด็กยันโตมาตอนนี้อายุ24ปี ได้โตมากับครอบครัวที่มีพ่อเป็นผู้นำครอบครัวทำงานหารายได้เข้าบ้าน หนำซ้ำยังทำงานบ้านทุกอย่างที่ควรเป็นของแม่
แม่ตรงข้ามกับพ่อโดยสิ้นเชิงไม่ว่าจะเป็นตรรกะ คำพูด ความคิด แม่เป็นความเครียดเป็นสิ่งสกปรกของครอบครัว เพราะแม่ติดการพนันงอมแงม และเล่นการพนันเป็นอาชีพหลัก และถึงขั้นกู้หนี้ยืมสินมาเพื่อให้ได้เงินก้อนแล้วนำมาใช้เล่นการพนัน คิดดูละกัน 555 พ่อเป็นข้าราชการ อบต เงินเดือนแค่2หมื่น แต่ต้องแบกรับทั้งค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าประกัน ค่าเล่าเรียนน้องชาย ค่ากินรายวันครอบครัว ค่ากินรายวันน้องชาย ชนิดที่แบบไม่เหลือเก็บสักบาท เดือนชนเดือนตลอด ตั้งแต่เด็กๆพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก และเลิกรากันเป็นพักๆบ่อยมาก เหตุผลเพราะว่าแม่มาเซอไพรส์พ่อด้วยหนี้สินก้อนโตที่ตัวเองไปหยิบยืมไว้ เมื่อแม่ไม่มีเงิน แม่ก็ยืมมือต่อไปเพื่อมาทบกับหนี้เก่า และทุกครั้งแน่นอนว่ามันมีแต่ทวีคูณจะนวนเงินขึ้นเรื่อยๆ และใช่.. พ่อนี่แหละคือคนที่สะสางหนี้ให้แม่ ที่แย่ก็คือแม่ไม่เคยจะเลิกมันได้ขาด มีแต่สำนึกเป็นช่วงๆ เลิกเล่นเป็นช่วงๆ แต่ก็ไม่เคยหลุดพ้นจากวงจรเน่าๆนี้ ปัจจุบันเองพ่อไม่มีเงินเก็บแล้วสักบาท ไม่ได้สร้างรถยนต์ ไม่สามารถสร้างอะไรได้อีกเลยเพราะหมดตัวแล้ว แย่ที่สุดก็คือพ่อผมป่วยและตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะที่2 เหตุการณ์เพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้เอง ก็คือหลังจากที่พ่อและแม่กลับมาจากโรงพยาบาล สิ่งแรกที่ต้องทำหลังจากรู้ตัวเป็นมะเร็งคือทำใจให้สงบหลีกหนีความเครียดกลับมาก็ทำพ่อเครียดได้ทันทีครับ พ่อแค่บ่นว่าทำไมกับข้าวถึงไม่อุ่น มันเสียแล้ว แม่ก็เถียงฉอดๆแบบไม่มีวันยอมรับความผิด และแกเถียงแบบนี้กับทุกๆเรื่อง และแม่เป็นสุดยอดแหล่งก่อเกิดความเครียดที่เลวร้ายที่สุด เพราะแม่ไม่แยแสใครหรืออะไร แม่สนแต่ตัวเอง ผมเข้าไปเบรคก่อนสถานการณ์จะตึงเครียดไปมากกว่านี้ แม่ก็ยังมาตัดพ้ออีกว่าผมรักแต่พ่อ ไม่เคยรักแม่ คือแบบจะพูดยังไงดีวะ ผมเกลียดแม่โคตรๆเลยหวะ เกลียดที่ทำผมหมดตัวด้วยอีกคนเพราะต้องใช้หนี้พนันให้ เกลียดที่เกือบทำพ่อตายเพราะพ่อไล่ฟันแก๊งทวงหนี้และมันขู่จะยิงพ่อ เกลียดที่แม่โง่และดักดานไม่มีการศึกษา เกลียด เกลียด เกลียดโว้ยยยย ผมกำลังจะเสียพ่อไปจากโรคร้ายอยู่แล้วอะ ยังต้องมาเครียดกับแม่อีกว่าแม่จะเร่งให้พ่อตายไวขึ้น ชีวิตผมมันช่างบัดซ บ ได้ขนาดนี้เชียวหรอ เฮ้อ ใครจะด่าอะไรเชิญด่าเถอะ ผมอัดอั้นจริงๆ ผมไม่แคร์หรอกใครจะว่าอะไรก็เชิญ ขอระบายทีเถอะไม่ไหวแล้ว
เกลียดแม่ตัวเอง อยากขอพื้นที่ระบาย
แม่ตรงข้ามกับพ่อโดยสิ้นเชิงไม่ว่าจะเป็นตรรกะ คำพูด ความคิด แม่เป็นความเครียดเป็นสิ่งสกปรกของครอบครัว เพราะแม่ติดการพนันงอมแงม และเล่นการพนันเป็นอาชีพหลัก และถึงขั้นกู้หนี้ยืมสินมาเพื่อให้ได้เงินก้อนแล้วนำมาใช้เล่นการพนัน คิดดูละกัน 555 พ่อเป็นข้าราชการ อบต เงินเดือนแค่2หมื่น แต่ต้องแบกรับทั้งค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าประกัน ค่าเล่าเรียนน้องชาย ค่ากินรายวันครอบครัว ค่ากินรายวันน้องชาย ชนิดที่แบบไม่เหลือเก็บสักบาท เดือนชนเดือนตลอด ตั้งแต่เด็กๆพ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก และเลิกรากันเป็นพักๆบ่อยมาก เหตุผลเพราะว่าแม่มาเซอไพรส์พ่อด้วยหนี้สินก้อนโตที่ตัวเองไปหยิบยืมไว้ เมื่อแม่ไม่มีเงิน แม่ก็ยืมมือต่อไปเพื่อมาทบกับหนี้เก่า และทุกครั้งแน่นอนว่ามันมีแต่ทวีคูณจะนวนเงินขึ้นเรื่อยๆ และใช่.. พ่อนี่แหละคือคนที่สะสางหนี้ให้แม่ ที่แย่ก็คือแม่ไม่เคยจะเลิกมันได้ขาด มีแต่สำนึกเป็นช่วงๆ เลิกเล่นเป็นช่วงๆ แต่ก็ไม่เคยหลุดพ้นจากวงจรเน่าๆนี้ ปัจจุบันเองพ่อไม่มีเงินเก็บแล้วสักบาท ไม่ได้สร้างรถยนต์ ไม่สามารถสร้างอะไรได้อีกเลยเพราะหมดตัวแล้ว แย่ที่สุดก็คือพ่อผมป่วยและตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะที่2 เหตุการณ์เพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้เอง ก็คือหลังจากที่พ่อและแม่กลับมาจากโรงพยาบาล สิ่งแรกที่ต้องทำหลังจากรู้ตัวเป็นมะเร็งคือทำใจให้สงบหลีกหนีความเครียดกลับมาก็ทำพ่อเครียดได้ทันทีครับ พ่อแค่บ่นว่าทำไมกับข้าวถึงไม่อุ่น มันเสียแล้ว แม่ก็เถียงฉอดๆแบบไม่มีวันยอมรับความผิด และแกเถียงแบบนี้กับทุกๆเรื่อง และแม่เป็นสุดยอดแหล่งก่อเกิดความเครียดที่เลวร้ายที่สุด เพราะแม่ไม่แยแสใครหรืออะไร แม่สนแต่ตัวเอง ผมเข้าไปเบรคก่อนสถานการณ์จะตึงเครียดไปมากกว่านี้ แม่ก็ยังมาตัดพ้ออีกว่าผมรักแต่พ่อ ไม่เคยรักแม่ คือแบบจะพูดยังไงดีวะ ผมเกลียดแม่โคตรๆเลยหวะ เกลียดที่ทำผมหมดตัวด้วยอีกคนเพราะต้องใช้หนี้พนันให้ เกลียดที่เกือบทำพ่อตายเพราะพ่อไล่ฟันแก๊งทวงหนี้และมันขู่จะยิงพ่อ เกลียดที่แม่โง่และดักดานไม่มีการศึกษา เกลียด เกลียด เกลียดโว้ยยยย ผมกำลังจะเสียพ่อไปจากโรคร้ายอยู่แล้วอะ ยังต้องมาเครียดกับแม่อีกว่าแม่จะเร่งให้พ่อตายไวขึ้น ชีวิตผมมันช่างบัดซ บ ได้ขนาดนี้เชียวหรอ เฮ้อ ใครจะด่าอะไรเชิญด่าเถอะ ผมอัดอั้นจริงๆ ผมไม่แคร์หรอกใครจะว่าอะไรก็เชิญ ขอระบายทีเถอะไม่ไหวแล้ว