...ธรรมทาน เป็นทานสูงสุด  เหนือกว่าสังฆทานและทานอื่นๆทั้งปวง...

  สพฺพทานํ  ธมฺมทานํ  ชินาตา  =  การให้ธรรมเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง

  แต่ การให้ธรรมทาน ก็ยังสู้การถือศีลไม่ได้...คือ ถ้าถือศีลให้เคร่งครัด ไม่ว่าศีลแบบไหนก็ตาม จะได้บุญเหนือกว่าธรรมทานหรือสังฆทานทั้งปวง

  แต่ การถือศีล ก็ยังสู้สมาธิไม่ได้... คือ ถ้าฝึกสมาธิจนได้จิตสงบรวมลงเป็นอัปปนาสมาธิ แม้แค่แว๊บเดียวเร็วเท่ากับช้างพับหู งูแลบลิ้น ก็จะได้บุญมากว่าถือศีลเคร่งครัดตลอด ๑๐๐ ปี

  แต่  การได้สมาธิจนเป็นฌานอย่างแน่วแน่ชำนาญ  ก็ยังสู้ได้วิปัสสนาปัญญาเห็นไตรลักษณ์ไม่ได้ ... คือ ถ้าฝึกจนได้วิปัสสนาปัญญา ถึงระดับ วิปัสสนาญาณที่ ๓ ขึ้นไป  แค่แว๊บเดียว  ก็จะได้บุญมากกว่าจิตเป็นสมาธิระดับฌานแน่วแน่ตลอด ๑๐๐ ปี

อภัยทาน หรือการให้อภัย  จริงๆแล้วไม่ใช่ทาน  เพราะไม่ใช่การทำลายโลภะ  แต่อภัยทานทำลายโทสะ คือ ฝึกเมตตาหรืออโทสะ ...  แต่การใช้สำนวนว่าอภัยทาน เป็นแค่สำนวนโวหารให้ดูคมคาย แค่นั้นเอง  ..แต่จริงๆไม่เกี่ยวอะไรกับทาน