อ่านแบบเต็มๆได้ที่ :
http://www.mainstand.co.th
1. นักเตะไทยลีกรอบอล นักเตะลีกญี่ปุ่นวิ่งเข้าหาบอล และเพรสซิ่งถึงตัวตลอดเวลา
“ก่อนย้ายไปที่โตเกียว ผมเล่นตำแหน่ง ปีก แต่พอซ้อมไปได้สักระยะ โค้ช (โยชิยูกิ ชิโนดะ) เปลี่ยนให้ผมมาเล่นตำแหน่ง วิงแบ็กขวา เขาบอกว่าเกมรับผมยังไม่ได้เรื่อง ยืนตำแหน่งได้ไม่ดี ยืนรอให้บอลมาหาตัว คิดช้าทำช้า ถ้าเป็นที่ไทย จับบอล 1 จังหวะ 2 จังหวะ 3 จังหวะ แล้วค่อยส่งยังได้ แต่ที่ญี่ปุ่น จับบอลจังหวะแรก จังหวะที่ 2 มีผู้เล่นเข้ามาถึงตัวแล้ว ช่วงแรกๆ ผมยังต้องใช้เวลาปรับตัวให้เข้ากับระบบของโค้ช แต่เขาบอกว่า ถ้าผมปรับตัวได้ จะส่งลงเล่น”
2. นักเตะลีกญี่ปุ่นซ้อมจริงจังยิ่งกว่าแข่งจริง นักเตะไทยซ้อมไปคุยไปยิ้มไปหัวเราะไป
ที่โน่นมีกฎว่า เวลาฝึกซ้อมต้องใส่สนับแข้ง เพราะคนญี่ปุ่นเล่นบอลจริงจังทุกคน ที่ญี่ปุ่น เวลาซ้อมไม่มีคนพูดเล่น ไม่มีใครพูดเรื่องไร้สาระ ถ้าคุยก็คุยแต่เรื่องฟุตบอล เข้าปะทะกันหนักเหมือนแข่งจริง ใส่กันเต็มที่ เข้าบอลถึงเนื้อถึงตัวตลอด แต่เจตนาเล่นที่บอล ไม่ได้เล่นนอกเกม ถ้าไม่ใส่สนับแข้งอาจได้รับบาดเจ็บได้”
3. นักเตะลีกญี่ปุ่นซ้อมหนักทวีคูณ แม้จะเป็นผู้เล่นที่ติดทีมชาติญี่ปุ่นชุดใหญ่
“ช่วงปรีซีซั่นเราไปเก็บตัวกันบนเขา ซ้อมหนักขึ้นไปอีก 2 เท่า ซ้อมเช้า ซ้อมเย็น รวมถึง วิ่งสปรินท์ จากเคยซ้อมมื้อละ 1 ชั่วโมงครึ่ง ก็เพิ่มไปอีกเป็น 2 ชั่วโมงหรือ 2 ชั่วโมงครึ่ง แต่ว่าอากาศไม่ถึงกับหนาวมาก เย็นสบาย”
“ผมว่าความแตกต่างในการฝึกซ้อมที่ไทย กับญี่ปุ่น คือ ทุกคนซีเรียสกับการฝึกซ้อมมาก พอได้มาซ้อมด้วยกันหมดทั้งชุดใหญ่ ชุดเล็ก พวกดาวรุ่งรุ่นๆผม เขาก็จะซ้อมเต็มที่ทุกครั้ง เพื่อทำให้โค้ชเห็นว่า พวกเขาเล่นได้”
“ส่วนพวกผู้เล่นตัวหลัก เขาก็จะไม่ยอมให้พวกผมผ่านง่ายๆ อยากรักษาตำแหน่งตรงนี้ไว้ โค้ชเขาไม่สนใจเลยว่าใครเป็นสตาร์ ถ้าใครซ้อมดี เข้ากับระบบได้ เขาเลือกเป็นตัวจริง อย่าง (มาซาโตะ) โมริชิเกะ (กัปตันทีม) ขนาดเขาติดทีมชาติญี่ปุ่น เวลาซ้อม เขาเต็มที่มาก ไม่เคยเหยาะแหยะเลย”
“อย่างเวลาลงทีม ผมต้องเจอกับ (โคซึเกะ) โอตะ แบ็กซ้ายตัวหลักของชุดใหญ่ เขาก็ไม่ยอมผมเลย ผมก็ไม่ยอมเขาเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่ยอมกัน ตลอดการฝึกซ้อม 1 ชั่วโมงครึ่ง ทุกคนเอาจริงหมด ทำให้นักเตะในทีมต้องพัฒนาตัวเองขึ้นมา มันสนุกดีนะ ผมชอบบรรยากาศการฝึกซ้อมที่นี่ หนัก แต่วัดกันด้วยความสามารถจริงๆ เหมือนได้เล่นกับพวกเจ 1 ลีกทุกวัน”
4. ทุกคนในทีมอยู่ในวินัย บีบบังคับให้ผู้เล่นทุกคนในทีมต้องมีวินัยมากขึ้นไปอีก
“ตั้งแต่ผมมาเล่นที่ ญี่ปุ่น ผมอยู่ในระเบียบวินัยตลอด ไม่เคยขาดซ้อม ไม่เคยผิดเวลา ไม่ได้ทำเรื่องเสื่อมเสียให้กับคนไทย ผมมาตัวคนเดียวก็จริง แต่ผมแบกคำว่าประเทศไทย มาด้วย ดังนั้นผมไม่อยากทำให้คนไทยผิดหวังในตัวผม”
จักรกฤษณ์ เวชภิรมย์ พูดถึงความต่างไทยลีกเจลีก บอลเพรสซิ่งตลอดเวลา ซ้อมหนักและจริงจัง mainstand.co.th
1. นักเตะไทยลีกรอบอล นักเตะลีกญี่ปุ่นวิ่งเข้าหาบอล และเพรสซิ่งถึงตัวตลอดเวลา
“ก่อนย้ายไปที่โตเกียว ผมเล่นตำแหน่ง ปีก แต่พอซ้อมไปได้สักระยะ โค้ช (โยชิยูกิ ชิโนดะ) เปลี่ยนให้ผมมาเล่นตำแหน่ง วิงแบ็กขวา เขาบอกว่าเกมรับผมยังไม่ได้เรื่อง ยืนตำแหน่งได้ไม่ดี ยืนรอให้บอลมาหาตัว คิดช้าทำช้า ถ้าเป็นที่ไทย จับบอล 1 จังหวะ 2 จังหวะ 3 จังหวะ แล้วค่อยส่งยังได้ แต่ที่ญี่ปุ่น จับบอลจังหวะแรก จังหวะที่ 2 มีผู้เล่นเข้ามาถึงตัวแล้ว ช่วงแรกๆ ผมยังต้องใช้เวลาปรับตัวให้เข้ากับระบบของโค้ช แต่เขาบอกว่า ถ้าผมปรับตัวได้ จะส่งลงเล่น”
2. นักเตะลีกญี่ปุ่นซ้อมจริงจังยิ่งกว่าแข่งจริง นักเตะไทยซ้อมไปคุยไปยิ้มไปหัวเราะไป
ที่โน่นมีกฎว่า เวลาฝึกซ้อมต้องใส่สนับแข้ง เพราะคนญี่ปุ่นเล่นบอลจริงจังทุกคน ที่ญี่ปุ่น เวลาซ้อมไม่มีคนพูดเล่น ไม่มีใครพูดเรื่องไร้สาระ ถ้าคุยก็คุยแต่เรื่องฟุตบอล เข้าปะทะกันหนักเหมือนแข่งจริง ใส่กันเต็มที่ เข้าบอลถึงเนื้อถึงตัวตลอด แต่เจตนาเล่นที่บอล ไม่ได้เล่นนอกเกม ถ้าไม่ใส่สนับแข้งอาจได้รับบาดเจ็บได้”
3. นักเตะลีกญี่ปุ่นซ้อมหนักทวีคูณ แม้จะเป็นผู้เล่นที่ติดทีมชาติญี่ปุ่นชุดใหญ่
“ช่วงปรีซีซั่นเราไปเก็บตัวกันบนเขา ซ้อมหนักขึ้นไปอีก 2 เท่า ซ้อมเช้า ซ้อมเย็น รวมถึง วิ่งสปรินท์ จากเคยซ้อมมื้อละ 1 ชั่วโมงครึ่ง ก็เพิ่มไปอีกเป็น 2 ชั่วโมงหรือ 2 ชั่วโมงครึ่ง แต่ว่าอากาศไม่ถึงกับหนาวมาก เย็นสบาย”
“ผมว่าความแตกต่างในการฝึกซ้อมที่ไทย กับญี่ปุ่น คือ ทุกคนซีเรียสกับการฝึกซ้อมมาก พอได้มาซ้อมด้วยกันหมดทั้งชุดใหญ่ ชุดเล็ก พวกดาวรุ่งรุ่นๆผม เขาก็จะซ้อมเต็มที่ทุกครั้ง เพื่อทำให้โค้ชเห็นว่า พวกเขาเล่นได้”
“ส่วนพวกผู้เล่นตัวหลัก เขาก็จะไม่ยอมให้พวกผมผ่านง่ายๆ อยากรักษาตำแหน่งตรงนี้ไว้ โค้ชเขาไม่สนใจเลยว่าใครเป็นสตาร์ ถ้าใครซ้อมดี เข้ากับระบบได้ เขาเลือกเป็นตัวจริง อย่าง (มาซาโตะ) โมริชิเกะ (กัปตันทีม) ขนาดเขาติดทีมชาติญี่ปุ่น เวลาซ้อม เขาเต็มที่มาก ไม่เคยเหยาะแหยะเลย”
“อย่างเวลาลงทีม ผมต้องเจอกับ (โคซึเกะ) โอตะ แบ็กซ้ายตัวหลักของชุดใหญ่ เขาก็ไม่ยอมผมเลย ผมก็ไม่ยอมเขาเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่ยอมกัน ตลอดการฝึกซ้อม 1 ชั่วโมงครึ่ง ทุกคนเอาจริงหมด ทำให้นักเตะในทีมต้องพัฒนาตัวเองขึ้นมา มันสนุกดีนะ ผมชอบบรรยากาศการฝึกซ้อมที่นี่ หนัก แต่วัดกันด้วยความสามารถจริงๆ เหมือนได้เล่นกับพวกเจ 1 ลีกทุกวัน”
4. ทุกคนในทีมอยู่ในวินัย บีบบังคับให้ผู้เล่นทุกคนในทีมต้องมีวินัยมากขึ้นไปอีก
“ตั้งแต่ผมมาเล่นที่ ญี่ปุ่น ผมอยู่ในระเบียบวินัยตลอด ไม่เคยขาดซ้อม ไม่เคยผิดเวลา ไม่ได้ทำเรื่องเสื่อมเสียให้กับคนไทย ผมมาตัวคนเดียวก็จริง แต่ผมแบกคำว่าประเทศไทย มาด้วย ดังนั้นผมไม่อยากทำให้คนไทยผิดหวังในตัวผม”