คือผมพอเวลาพ่อกับแม่ผมโทรหาผมถามว่าอยู่ไหนผมชอบอารมณ์เสียใส่ตอลดจนตอนนี้เขาไม่อยากโทรหาผมแต่ในใจผมก็รู้ละว่าผมผิดมากผิดจนไม่น่าให้อภัยเลย  กับมาคิดทบทวนตัวเองดูว่าทำไมเราชอบเป็นแบบนั้น  ทุกที อายุก็30ละยังคิดไม่เป็นอีกหราอันนี้คือด่าตัวเองนะ  ผมเสียใจนะที่เป็นแบบนั้นตอนนี้ผมกำลังจะเปลี่ยนตัวเองรู้ตัวละว่ามันช้าไปแต่ก็ยังไม่สายที่จะเปลี่ยนมัน   ผมนั่งคิดเรื่องนี้มาสักพักนึงละผมอยากร้องไห้  รู้สึกผิดมากๆๆที่ทำกะท่านแบบนี้
  ผมเป็นคน จริงๆๆ   บางทีคิดด่าตัวเอง  ผมเหนื่อยกะตัวเองมาก  คุยกะแฟนแฟนก็ให้กำลังใจตลอดแก้ไขใหม่สะให้ทำอย่าดีแต่พูด  แต่ตอนนี้ผมรู้สึกผิดมากๆๆ  ที่คนข้างนอกทำไมเราพูดจาดีกับเขาทีคนในบ้านทำไมอารมณ์เสียใส่เขา  เคยคิดนะว่าอยากฆ่าตัวเองให้ตายๆๆไปซะแต่ก็ยังไม่ได้ดูแลท่านเลย  ผมรู้นะว่าเขาเสียใจกับคำพูดผม  ผมอาจจะคิดน้อยไปหรืออาจจะไม่เคยคิดเลยแต่ตอนนี้รู้ละผมอยากจะขอโทษเขามากๆๆละจะเปลี่ยนตัวเอง