นาทีที่ต้องกดตอบตกลงว่า ต่อไปนี้เราจะไม่เห็นกันอีกต่อไป
เราจะไม่รับรู้ข่าวคราวของกันและกันอีกต่อไป
ฉันไม่รู้เหตุผลของเธอในการตัดสินใจแบบนั้น
ฉันไม่รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร …
และฉันไม่อาจคาดเดาหรือคาดหวังกับความรู้สึกใดๆ ของเธอที่เกิดในวินาทีนั้นได้

แต่สำหรับฉัน … เหตุผลของฉันมีข้อเดียว คือ  ..ฉันไม่อาจทนเฝ้ามองหน้าจอที่ว่างเปล่า  
ไม่อาจทนรอสิ่งที่จะไม่มีมาอีกต่อไป
ฉันคนเดิม ความรู้สึกเดิมกับพื้นที่เดิมๆ .. แต่มีอะไรบางอย่างหายไป
และกลับมีหลุมดำขนาดใหญ่มาแทนที่
ทุกครั้งที่ฉันเข้าไปนั่งมอง และเฝ้ารอเพียงลำพัง
ฉันคล้ายจะถูกหลุมแห่งความทรงจำนั้นดูดกลืนลงไป
ลึกลงไป..จมลงไป ในทุกนาทีที่เฝ้ารอ
คล้ายจมน้ำ คล้ายไม่มีอากาศหายใจ
ความอึดอัด ความกระวนกระวาย ความน้อยใจ พรั่งพรูมาราวมวลแกซที่ถาโถมอัดแน่นเข้ามาในลูกโป่งที่เปราะบาง…
รอเวลาระเบิดทำลายตัวเอง
.
พื้นที่นั้นเธอตั้งใจนำกำแพงใสมากั้น
ฉันบอกตัวเองว่า ถ้าจะมีกำแพงกั้นกลาง . ฉันจะไม่ขออยู่อีกฟากนั้นของเธอ
พื้นที่ของฉันที่อยู่อีกฟาก .. ฉันเต็มใจที่จะทำลายมันลง ..
จะไม่มีพื้นที่ใดๆ ให้ฉันเฝ้ารออีกต่อไป
ไม่รับรู้ ไม่รอ ทุกอย่างกลับไปที่จุดเริ่มต้น

@การตั้งค่า – ข้อมูลเฟสบุคของคุณ – ลบบัญชีผู้ใช้ถาวร – yes or no ?

สูดลมหายใจลึกๆ .. ก่อนจะจรดปลายนิ้วลงบนแป้นคีย์บอร์ด
เรื่องราวมากมายร้อยพัน .. ความสุข ความเศร้า ภาพความทรงจำเก่าๆ ตลอดระยะเวลาอันยาวนาน หายวับไปในวินาทีนั้น ..
อะไรบางอย่างในอกของฉันได้หายไปพร้อมๆกัน
อดทน อดทน และอดทน

ไม่เป็นไรนะ ฉันเฝ้าบอกตัวเอง ....

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่เป็นไรนะ มีเวลาอีกตั้ง 30 วันบัญชีถึงจะถูกลบ เด๋วใกล้ๆจะถูกลบกุค่อยมากู้คืน กิกิ.. ตอนนี้ขอแสดงอิทธิฤทธิ์ไปก่อน ขอบคุณพี่มาร์คที่แสนดี ที่ให้เวลา และเข้าใจในวิถีอิสตรีเยี่ยงเรา thank you 3 times