***อันสายชลที่นองเนตรบ้างเหตุเศร้า
แต่คนเราก็ร้องไห้ด้วยหลายเหตุ
น้ำตานองเอ่อล้นท่วมสองเนตร
อาจด้วยเหตุที่สุขแสนเกินเอ่ยคำ

****ในบางทีเรามิเศร้าเราก็ร้อง
น้ำตานองเพราะเจอเรื่องที่สุดขำ
หรือเจอเรื่องเจ็บแค้นเกินจะจำ
คนบางคนก็ทำเรามีน้ำตา

****ไม่ว่าเหตุเศร้าสุดหรือเจ็บแค้น
เจอเรื่องแสนสุขใจเรื่ิองหรรษา
เราก็ตอบทุกโจทย์ด้วยน้ำตา
จะปรีดาโทมนัสต้องมีมัน

****เพราะน้ำตาช่วยเยียวยาในทุกอย่าง
ทำให้สร่างทุกข์เศร้าที่โศกศัลย์
ทำให้เราล้างทุกข์โศกด้วยจาบัลย์
ให้ปล่อยมันหายไปกับน้ำตา

****เมื่อเราสุขเกินจะพูดมันช่วยได้
เราจึงให้น้ำตาออกมาหา
ให้มันบอกความสุขแทนวาจา
เจ้าน้ำตาไหลมาสุดเปรมปรีดิ์

****อย่าเก็บกดไว้เลยน้ำตาเจ้า
หากแม้นเศร้าหรือเรานั้นสุขี
ให้น้ำตาไหลมาแทนวลี
แทนวจีเกินจะพูดเกินจะทน.....