เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับผู้ชายคนนั้นตอนเด็กๆเคยเล่นด้วยกันหลายครั้งจนมีอยู่ครั้งหนึ่งผมชวนเขาเล่นพ่อแม่ลูก ผมเล่นเป็นแม่ เขาเล่นเป็นพ่อ แต่ไม่มีลูกครับ555 พอเล่นกันได้ซักพักป้าของผมกับแม่ของเขาก็มาตามครับเเล้วเจอพวกเราเล่นพ่อแม่ลูกอยู่ผู้ใหญ่เขาก็เลยถามว่าใครเล่นเป็นพ่อผู้ชายคนนั้นก็ตอบเขาเองแล้วพวกผู้ใหญ่เขาก็ขำเพราะเขาคงรู้ว่าผมเล่นเป็นแม่พอหลังจากนั้นเราก็เล่นมาด้วยกันเรื่อยจนผมได้ไปเล่นต่อไม้เเล้วกินข้าวที่บ้านของเขาคนนั้นเเล้วหลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มโตขึ้นก็ค่อยไม่ได้เล่นด้วยกันอีกต่างคนต่างห่างเเล้วเขาก้ยายบ้านไป ผมก้ได้เจอเขาอีกเพราะว่าเขาย้ายบ้านไปอยู่หน้าโรงเรียนของผมตอนประถมแต่เขาก็เรียนคนล่ะโรงเรียนกับผมอยู่ดีถึงจะอยู่หน้าโรงเรียนผมก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยเจอแต่แม่กับพ่อเขาแม่ของเขาก็ทักผมเเล้วก็ยิ้มแต่พ่อของเขาชอบแกล้งผม555พอเราขึ้นม.ต้นผมก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลยเเต่ผมไปเจอเขาในเฟสตอนผมอยู่ม.2ผมเลยถามเขาว่าจำเราได้ไหมเราแอดเฟสไม่ได้เลยเขาบอกว่าจำได้ผมดีใจมากแล้วก็แอดเฟสผมกลับมาแต่ที่แอดเฟสไม่ได้เพราะว่าเขาดังจากการเเสดงหนัง กับ โฆษณา
เขาเรื่องครับ555เเล้วทีนี้ผมเลยถามว่าโรงเรียนที่เขาเรียนอ่าตอนม.4เขารับผมชายไหมเพราะโรงเรียนเขาเป็นหญิงล้วน เขาเลยเปิดโอกาสรับผู้ชายนี้เดี๋ยว เขาตอบมาว่ามี.ต้นเขารับผู้ชายแต่ม.ปลายไม่รับผมเสียใจมากแต่ผมว่าซักว่ามันคงมีโอกาสพอผมเรียนจบม.ต้นผมเลยรอไปดูที่โรงเรียนที่เขาอยู่มันเปิดรับสมัครผู้ชายเเล้วผมเลยสมัคนเขาไปเรียนห้องไทย-สังคมผมตั้งใจมากทั้งอ่านหนังสือ ติวในเน็ต แต่ว่า ผมก็ติดครับ สอบติดอันดับที่33ของห้องไทย-สังคมครับ แต่วันสอบผมเจอเขาด้วยเเต่ผมก็ไม่กล้าทักเขาก็คงไม่อยากคุยกับผมด้วยล่ะมั้งต่างคนต่างหันหน้าหนีตอนนั้นผมยังอ้วนดำ หนักประมาณ85แต่ตอนนี้ผมเหลือ68เเล้วครับสูง172เเต่ก็พอขาวขึ้นขาวขึ้นมานิดหน่อยอ่าครับพอเปิดเทอมผมอยู่ม.4ก็มีสาวๆกรีดผมอยู่บ้างเเต่เขาสาวๆกรีดเยอะกว่าผมอีกแต่พอเจอหน้าเขาผมก็ไม่กล้าทักเพราะผมพึ่งรู้ว่าเขามีแฟนเเล้วแฟนเขาไปเรียนที่ญี่ปุ่นผมก็เลยไม่กล้าแต่เราก็เจอหน้าอาทิตย์หนึ่งประ3-4ครั้งบ้างอาทิตย์ทุกวันเลยครับเเล้วที่ประจำของเขาก็คือสนามบาสกับห้องICTครับแต่ตอนเปิดเทอมม.5มันทำใก็ผมไม่กล้าเจอหน้าเขาอ่ะครับเพราะผมเริ่มเป็นสิวฮอร์โมน ผมก็เลยหลบหน้าหนีตลอด พอมาเทอม2สิวผมเริ่มหายเหลือเเต่รอยดำครับผมก็รักษาอยู่ แต่เมื่อ2อาทิตย์ที่เเล้วมีติวGATครับเเล้วพี่พิธีกรถามเขาความรักคืออะไรเขาบอกว่าความรักคือการให้ครับเเล้วพี่พิธีกรถามเขาว่าโสดไหมเขาบอกว่าโสดครับผมก็แอบดีใจอยู่นิดๆแต่พอหลังจากการจิวเสร็จผมก็ดูสตอรี่IGเขาบางทีเขาก็เพ้อเเล้วก็เศร้าแถมยังเครียดอีกเรื่องเขาเป็นสภานักเรียนมันมีหลายเรื่องที่ต้องทำแต่เขาก็สู้เเละยังผ่านมันไปได้ผมเลยเอาเขาเป็นกำแพงที่จะต้องผ่านมันไปให้ได้เวลาผมท้อก็นึกถึงเขาทั้งเรียนเก่งกล้าที่จะแสดงออกแต่ผมไม่มีอะไรดีเลยเรียนก็กลางๆรเองเพลงก็งั้นๆและก็ไม่ค่อยจะกล้าเเสดงออกเพราะผมควบคุมอาการตื่นเต้นตื่นคนไม่ได้ครับแต่ผมก็พยายามอยู่ แต่เป็นประเด็นหลักๆเลยคือผมกะว่าจะบอกความในใจของผมแล้วก็ทำของให้ซะ1ชิ้นตอนจบม.6วันสุดท้ายที่เราจะไม่เจอกันกันอีก เพราะผมกลัวบอกไปเขาจะปฎิเสธ ท่าพูดอย่างงั้นผมก็ขอให้เราเป็นเพื่อนกันได้ไหมแต่ท่าเขาปฎิเสธ ผมจะได้ไม่เจอเขาอีกเเล้วก็ทำใจ เเล้วก็ไปเรียนมหาวิทยาลัยแบบเริ่มต้นใหม่ เพราะผมก็พอทำใจมาเเล้วเพื่อเขาปฎิเสธ ผมจะสู้ต่อให้ถึงที่สุดหรือยังไงดีครับ ผมลังเล หรือผมตะที่พยายามเปลี่ยนแปลงตัว หรือไปต่อดีครับ 😥