สวัสดีค่ะ เราเป็นคนขี้เกียจออกจากห้องขั้นสุดยอด
บางครั้งทั้งๆที่อยากไปนู่นนี่นั่น แต่แค่คิดถึงกระบวนการเดินทางแล้วนั้น
ความอยากลด ฮวบ ฮวบ ฮวบบบบ นอนอยู่ห้อง ดูหนัง อ่านหนังสือก็ได้วะ ไรงี้ค่ะ

คือตอนนี้เริ่มเบื่อกับการใช้ชีวิตแบบนี้แล้ว อยากออกไปทำไรบ้าง แต่มันก็อาการเดิมค่ะ
มันไม่มีสิ่งกระตุ้นให้อยากไปอ้ะ ร้องไห้แล้วนะ สิ่งกระตุ้นมันสู้การนอนกลิ้งไปมาไม่ได้
เป็นความรู้สึกที่ใจอยากไป แต่ขี้เกียจละเกินนนน (ขออนุญาตวิบัติเพื่อเสียง)
ทำงานเลิกงานนี่คือใจกลับห้องอย่างเดียวเลย มุ่งมั่นในการกลับบ้านสุดยอดมากไม่เถลไถลไปไหนใดๆ

เห็นพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ไปนู่นมานี่ อยากทำบ้างอ่ะ 5555
ยิ่งเพื่อนสนิทเราก็คืออยู่ห้องไม่ได้ อยู่ห้องแล้วนางทุรนทุรายยยย
ตอนนี้คืออิจฉามากทำไมดูมีแรงใจที่จะไปไหนมาไหนดีจัง
เราเลยอยากจะมาถามว่าคนที่ใช้ชีวิตแบบไปข้างนอกไรงี้ เขาคิดกันยังไงหรอคะ
คือไม่ใช่เราออกไม่ได้นะ แต่เราแบบ อยู่ห้องมันสบายกว่าอ่ะ แต่เริ่มเบื่อแล้วไง
แต่พอจะออกก็ขี้เกียจไง แฮร่!!
อย่าด่าเรานะ ใจเย็นๆ ถึงแม้เราดูขัดแย้งในตัวเองขนาดนี้
แต่จิตใจเรานั้นบอบบางมาก อย่าด่า ใจบาง ได้โปรดด

จะมีคนตอบมั้ยคะ ตอบนะ เราอยากรู้นะคะนะ

ขอบคุณค่าาาา