คุยเรื่องงานค่ะ เราขอดูตัวอย่างงานเพื่อนอีกกลุ่ม เพื่อนเลยบอกว่าไม่ถามอาจารย์ให้แน่ใจเลยล่ะ เราเลยบอกไปว่า
"ถ้าจะถามไปถามเองคนเดียวแล้วกัน"
มันก็ยิ้มๆให้ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เข้าทวิตเตอร์ค่ะ
บอกก่อนว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกที่เพื่อนเราด่าเราลงทวิตเตอร์ค่ะ เรารับรู้ว่าเพื่อนเราด่าเราค่อนข้างบ่อยลงทวิตเตอร์ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นกับตา มันพิมลงไปค่อนข้างที่จะรุนแรง
เราเลยพูดกับเพื่อนเราต่อหน้าเลยว่า
"มีอะไรก็พูดกันตรงๆดิ อย่ามาลับหลังกันแบบนี้"
มันได้ยินเราพูด ก็หันมาทำหน้าตกใจนิดหน่อย
เรารู้ค่ะว่าสิ่งที่เราพูดค่อนข้างแรง เรารู้ว่าตัวเรานิสัยเป็นคนตรง มีอะไรก็ไม่พูดลับหลัง จะด่าอะไรก็ต่อหน้ามาเลย เราเป็นคนค่อนข้างโกรธง่ายค่ะ แต่หลังๆมาเริ่มรู้ตัว จึงพยายามพูดจาให้ใจเย็นลงอยู่ตลอด ยอมรับค่ะว่าบ่อยครั้งตอนโกรธ ก็จะชอบพูดใช้อารมณ์ตลอด

เรารักเพื่อนคนนี้มาก อยู่ด้วยกันก็มานานแล้ว เราไม่เคยนินทาเพื่อนคนนี้ให้กับเพื่อนคนไหนฟังเลย ยกเว้นระบายให้แม่ฟัง แต่เรารู้ทุกอย่าง รู้ตลอดว่าเพื่อนคนนี้บางทีก็เอาไปเล่าให้เพื่อนคนอื่นฟัง แต่เราแค่ไม่พูด เราคิดว่าขอแค่เราอย่าเห็นต่อหน้าก็พอ  

พอเราพูดเค้าก็เลยบอกว่า
"ที่กูโพสลงก็เพราะว่ากูเห็นโกรธไง กูก็หัวร้อน เลยลงอารมณ์ลงทวิตเตอร์ แหม ก็ต้องเข้าใจกันหน่อยนะ ว่ากูก็ไม่อยากจะทะเลาะด้วย" เพิ่อนพูดพลางยิ้มๆมาให้
ยิ่งเพื่อนพูดแบบนี่ เรายิ่งโกรธค่ะ...แต่เราเงียบ ไม่รู้ว่าที่เพื่อนพูด มันถูกหรือเปล่า ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ เราเห็นข้อความในทวิตเตอร์นั่น มันเจ็บยิ่งกว่าเราถูกว่าต่อหน้า (เราเป็นพวกประเภทที่ถ้าใครไม่พอใจอะไร พูดต่อหน้ามาเลย เพราะว่าพูดลับหลัง เราก็ไม่รับรู้ หลังๆมาที่เราโกรธน้อยลง ก็เพราะมีเพื่อนมาเตือนค่ะ) ยิ่งเขาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเราแล้วด้วย (เขารู้นะคะว่าเราก็ตรง เขารู้ว่าเขาควรคุยตรงๆกับเราเพราะเรามักจะเปิดใจเวลาคุย )

หลังจากนั้นเราก็ไม่คุยกับเขาอีกค่ะ นอกจากเรื่องงานถึงจะคุย
เราควรจะทำยังไงดีคะ หรือว่าเรื่องนี้เราผิดเต็มๆ ถ้าผิดเราก็ยอมรับค่ะว่าเราผิดที่เราพูดแรง ไม่ขอแก้ตัว แต่เราอยากได้ความเห็นค่ะ ว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดี อย่าด่าเราในเม้นท์เลยค่ะ ถ้าจะด่า เปลี่ยนเป็นติเราจะดีกว่าค่ะ