(แก้ไขข้อความ หลังเปลี่ยนความคิด)
...คือ หลังจากที่เราลองคิดซะว่า  ชาติที่แล้วเราเป็นพ่อที่สนแต่เมียน้อย ไม่สนใจลูก แล้วลูกก็เลยมาเอาคืนในชาตินี้  คิดแล้วก็หายแค้นเลยค่ะ 555 กลายเป็นรู้สึกว่าก็ดี ได้ใช้คืนแล้ว
.... กลายเป็น เราได้เห็นความเห็นแก่ตัวของตัวเอง(จขกท) ทันที ... ทีถ้าเราเป็นฝ่ายกระทำก่อน(ในชาติก่อน) แล้วมาโดนเอาคืน กลับรู้สึกดี ว่า หายกันซะ ... แต่ทำไมทีแรกที่เจอปัญหา เรากลับคิดว่า มันน่าแค้นนัก ถึงกับคิดว่า ขอให้กรรมตามพ่อทัน ทั้งๆที่ ที่จริงมันเหตุการณ์เดียวกัน แต่แค่อันนึงเกิดก่อนอันนึงเกิดหลัง  แต่ทำไมเราถึงคิดเข้าข้างตัวเองขนาดนี้ (T_T)


ข้างล่างนี่ข้อความเก่าค่ะ
  l
v
ตามหัวข้อเลยค่ะ  ที่จริงเราก็โตจนแต่งงานมีลูกเป็นของตัวเองแล้วนะ เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าพ่อมีเมียน้อย แต่ไม่ได้คิดว่าอะไรมาก
แต่พึ่งมารู้ช่วงสัปดาห์ก่อนว่า มัน(พ่อ)เปย์เมียน้อยมันเยอะมาก
แบบว่าจำได้ว่าสมัยก่อนตอนแบมือขอค่าขนมพ่อ บางทีมันก็ไม่ให้ มันหาว่าใครใช้เงิน ก็หาเงินเอง.. เราก็เคือง แต่ไม่มาก
หลังจบตรี ช่วงเรากำลังคิดจะเรียนโท... เราก็ถามพ่อว่า หนูจะเรียนโทน้าา พ่อช่วยค่าเทอมได้ไหม... พ่อบอก ใครเรียน ก็ออกตังค์เอง
..
แต่มาวันนี้ที่เรารู้ว่า พ่อเปย์เมียน้อยหนักมาก ขนาดว่า แต๊ะเอียให้อีเมียน้อย ปีละเป็นล้าน.... แล้วตรูหล่ะ_ T_T  คือ ไม่เคยได้แต๊ะเอียจากพ่อแม้แต่สตางค์แดงเดียว
ของทุกอย่างแต่เด็กจนโต ไม่เคยได้อะไรจากเขานอกจากค่าเทอม กับหนังสือเรียน ทุกอย่างคือเราเก็บตังค์ของเราซื้อเองหมด
.... คือ ไม่เคยเคืองมากขนาดนี้เลยที่ไม่ให้ เพราะเข้าใจว่าจะสอนให้เราพึ่งตัวเอง... แต่พอเรารู้การเปย์หนักมากให้เมียน้อยเท่านั้นหล่ะ...นี่เราทุกข์มาก เกลียดมาก เป็นมาอาทิตย์นึงละ 555
... สรุปเลยคือ  เรามีสิทธิเกลียดใช่ไหม มันบาปไหมที่เกลียดคนชั่วทำผิดศีล
มันทำให้เรารู้สึกว่า พ่อไม่รักเราเลย พ่อรักคนอื่นมากกว่าเรา เราริษยามากๆๆๆ
...บาปไม่บาปเราไม่รู้  แต่ตอนนี้ที่เรารู้แน่ๆคือ เรามีแต่ความทุกข์ ทั้งที่ทุกอย่างในชีวิตเหมือนเดิม... เพิ่มเติมแค่ เรา`พึ่ง "รู้" ความจริง
... ที่จริงก็แค่อยากระบาย และอยากรู้ว่า คนอื่นที่เจอแบบเรา จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง