คือเรื่องมันมีอยู่แบบนี้ครับ ผมกับแฟนคบกันมาเจ็ดปีจากที่เคยเกเรเรียนไม่จบเธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมคอยช่วยเหลือกันและกันมาตลอดเธอเป็นคนดีมากเลยจริงๆในเวลาที่คบกัน แน่นอนมันมีเรื่องร้ายๆดีๆเกิดขึ้นเยอะเราก็ผ่านมันมาด้วยกันตลอด แต่มีเรื่องหนึ่งที่แก้ไม่ได้เลยคือ เราเข้ากันยากมาก แล้วเวลาอยู่ด้วยกันผมรู้สึกกดดันตลอด ลองปรับมาตลอดเจ็ดปี ในหลายๆแบบ แต่แล้ววันหนึ่งผมก็เลยบอกเลิกเธอ แบบที่เธอเองก็ไม่ทันตั้งตัว แล้วก็มีคนๆหนึ่งเข้ามาเขาก็เป็นคนที่ดีนะครับเข้ากับผมได้ ผมก็เปิดใจด้วยการลองศึกษากันไปก่อน เธอเองก็รู้แล้วละว่าผมมีคนที่กำลังดูใจกันอยุ่เธอโทรมาแล้วบอกผมว่า ให้ดูแลเขาดีๆเค้าอยู่ได้ไม่ต้องห่วง ในเวลาที่ผ่านมาเค้าขอโทษถ้าเค้าทำผิดอะไร เค้าจะไม่โกรท เรายังเป็นเพื่อนกันเสมอ แล้วเธอก็ขอให้ผมโชคดีกับสิ่งที่ผมเลือก จนตอนนี้ ผ่านมาแล้ว 4 เดือน ในทุกๆวันผมรุ้สึกเป็นห่วงเธอ คิดถึงเวลาที่เจออะไรที่เธอชอบ และผมก็รุ้สึกว่ามีอะไรบางอย่างในชีวิตขาดหายไป เมื่อผมไม่มีเธอ แต่ผมก็ยังคงศึกษาคนใหม่อยู่ครับ แต่จากสิ่งที่ทำผมเองก็ไม่กล้ากลับไปหลอกครับ เพราะผมอายกับการกระทำของตัวเอง เรื่องทั้งหมดก็อย่าที่พูดไปครับ ที่ผมอยากถามคือผมควรเคลียกับความรู้สึกแบบนี้ด้วยวิธีไหนครับ