ขอถามหน่อยนะ ว่าควรรู้สึกยังไง กับคนที่ให้กำเนิดมาแต่ไม่ได้เลี้ยงดูเลยสักนิด รู้ว่าการคิดแบบนี้มันบาป ...
คือโตมาจน25 ปี ไม่เคยรู้เลยว่าพ่อแม่แท้ๆตัวเองคือใคร ไม่เคยถามแม่ที่เลี้ยงมา ไม่เคยถามคนในบ้าน
ไม่เคยดูทะเบียนบ้าน หรือใบเกิด เพราะทุกคนในบ้านรักและดูแลเป็นอย่างดีเปรียบเสมือนลูกหลานแท้ๆของเขา จนกระทั่งวันนึงไปสมัครงาน ได้เห็นชื่อพ่อกับแม่ ว่าเขาไม่ใช่ชื่อพ่อกับแม่ที่เลี้ยงเรามา จนทำให้สงสัยอยากรู้ เลยเอาชื่อที่อยู่ตามทะเบียนบ้านที่เป็นชื่อบุคคลที่ให้กำเนิดมา ลองค้นหาในเฟซบุ๊กดู สรุปคือเจอ ... เจอแต่คนเป็นพ่อ แม่ไม่เจอ เรายังไม่กล้าถามแม่ที่เลี้ยงเรามา ยอมรับว่ารับความจริงไม่ได้เราตัดสินใจทักไปหาเขาคนนั้น ว่าเขาใช่พ่อของเราจริงๆไหม คำตอบเขาคือ ใช่ .. เราอึ้งอยู่พักใหญ่ เขาบอกว่าที่เขาทำไปเขามีเหตุผลให้เข้าใจเขานะ เราอยากรู้ว่าเหตุผลอะไรของเขาหรอ ? พร้อมทักเอารูปเราไปปล่าวประกาศว่าดีใจที่เจอเรา ทำแบบนั้นทำไม เรารู้สึกอายมากว่าที่เห็นคนคอมเมนต์ว่า ไข่ไว้เรี่ยราดเลยนะ มารู้อีกทีคือเรามีพี่น้องเพิ่มมาอีก3 คน คนละแม่ทั้งนั้นเลย แล้วเขาก็ไม่ได้เลี้ยงดูด้วย คนแบบนี้ถ้าเราไม่รู้จักก็คงว่าเขาเห็นแก่ตัว
หลังจากที่รู้เรื่องเราตัดสินใจที่จะถามแม่ที่เลี้ยงเรามาว่าเรื่องมันเป็นมายังไง แม่เล่าว่าตอนนั้น น้องแถวบ้าน(ก็คือแม่ที่คลอดเรามา) ท้องอายุยังน้อยพึ่งจะ17ยังเด็กมากแถมยังท้องไม่มีพ่อ คือรู้ตัวพ่อ แต่พ่อไม่รับเด็กไว้ พอคลอดก็เลยเอามาทิ้งไว้ให้โดยบอกว่าฝากเลี้ยง นานๆไป ก็ไม่มาเอาอีกเลย จนมาอีกทีก็ปีกว่า บอกว่ายกเราให้แม่ โดยขอเงิน 1 หมื่นบาทแล้วจะเซ็นโอนเราให้แม่ทุกอย่าง แล้วเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย แม่เลี้ยงเรามาจนโตจน 25 แม่รักและเอ็นเหมือนลูกแท้ๆทุกอย่าง แม่ไม่อยากให้เราคิดมาก
แต่อาทิตย์หน้าเราจะไปเจอหน้าผู้ชายที่ให้
้เราเกิดมา เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง เรารู้สึกเบะปาก เวลาเขาบอกรักเรา เราไ่ม่อยากรู้ความจริงเลยว่าผู้ชายแบบนี้หรอ เป็นพ่อเรา มาบอกรักเราทำไม ในเมื่อเลือกที่จะทิ้งเราไปตั้งแต่ที่แม่แท้ๆเราท้อง ถ้าไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้เอาเวลาที่บอกรักเราไปทำตัวให้มันดีๆก็ได้ หรือไปเลี้ยงดูลูกๆที่เหลือไม่ดีกว่าหรอ เราได้คุยกับลูกเขาอีกคนน้องเขาบอกว่าตั้งแต่พ่อทิ้งหนูกับแม่ไปหนูก็ลำบาก
คนแบบนี้ยังมีบนโลกอีกหรอ พิมพ์ไปก็ส่ายหัวไป
ให้กำเนิดแต่ไม่ได้เลี้ยง
คือโตมาจน25 ปี ไม่เคยรู้เลยว่าพ่อแม่แท้ๆตัวเองคือใคร ไม่เคยถามแม่ที่เลี้ยงมา ไม่เคยถามคนในบ้าน
ไม่เคยดูทะเบียนบ้าน หรือใบเกิด เพราะทุกคนในบ้านรักและดูแลเป็นอย่างดีเปรียบเสมือนลูกหลานแท้ๆของเขา จนกระทั่งวันนึงไปสมัครงาน ได้เห็นชื่อพ่อกับแม่ ว่าเขาไม่ใช่ชื่อพ่อกับแม่ที่เลี้ยงเรามา จนทำให้สงสัยอยากรู้ เลยเอาชื่อที่อยู่ตามทะเบียนบ้านที่เป็นชื่อบุคคลที่ให้กำเนิดมา ลองค้นหาในเฟซบุ๊กดู สรุปคือเจอ ... เจอแต่คนเป็นพ่อ แม่ไม่เจอ เรายังไม่กล้าถามแม่ที่เลี้ยงเรามา ยอมรับว่ารับความจริงไม่ได้เราตัดสินใจทักไปหาเขาคนนั้น ว่าเขาใช่พ่อของเราจริงๆไหม คำตอบเขาคือ ใช่ .. เราอึ้งอยู่พักใหญ่ เขาบอกว่าที่เขาทำไปเขามีเหตุผลให้เข้าใจเขานะ เราอยากรู้ว่าเหตุผลอะไรของเขาหรอ ? พร้อมทักเอารูปเราไปปล่าวประกาศว่าดีใจที่เจอเรา ทำแบบนั้นทำไม เรารู้สึกอายมากว่าที่เห็นคนคอมเมนต์ว่า ไข่ไว้เรี่ยราดเลยนะ มารู้อีกทีคือเรามีพี่น้องเพิ่มมาอีก3 คน คนละแม่ทั้งนั้นเลย แล้วเขาก็ไม่ได้เลี้ยงดูด้วย คนแบบนี้ถ้าเราไม่รู้จักก็คงว่าเขาเห็นแก่ตัว
หลังจากที่รู้เรื่องเราตัดสินใจที่จะถามแม่ที่เลี้ยงเรามาว่าเรื่องมันเป็นมายังไง แม่เล่าว่าตอนนั้น น้องแถวบ้าน(ก็คือแม่ที่คลอดเรามา) ท้องอายุยังน้อยพึ่งจะ17ยังเด็กมากแถมยังท้องไม่มีพ่อ คือรู้ตัวพ่อ แต่พ่อไม่รับเด็กไว้ พอคลอดก็เลยเอามาทิ้งไว้ให้โดยบอกว่าฝากเลี้ยง นานๆไป ก็ไม่มาเอาอีกเลย จนมาอีกทีก็ปีกว่า บอกว่ายกเราให้แม่ โดยขอเงิน 1 หมื่นบาทแล้วจะเซ็นโอนเราให้แม่ทุกอย่าง แล้วเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย แม่เลี้ยงเรามาจนโตจน 25 แม่รักและเอ็นเหมือนลูกแท้ๆทุกอย่าง แม่ไม่อยากให้เราคิดมาก
แต่อาทิตย์หน้าเราจะไปเจอหน้าผู้ชายที่ให้
้เราเกิดมา เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง เรารู้สึกเบะปาก เวลาเขาบอกรักเรา เราไ่ม่อยากรู้ความจริงเลยว่าผู้ชายแบบนี้หรอ เป็นพ่อเรา มาบอกรักเราทำไม ในเมื่อเลือกที่จะทิ้งเราไปตั้งแต่ที่แม่แท้ๆเราท้อง ถ้าไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นเรื่องคงไม่เป็นแบบนี้เอาเวลาที่บอกรักเราไปทำตัวให้มันดีๆก็ได้ หรือไปเลี้ยงดูลูกๆที่เหลือไม่ดีกว่าหรอ เราได้คุยกับลูกเขาอีกคนน้องเขาบอกว่าตั้งแต่พ่อทิ้งหนูกับแม่ไปหนูก็ลำบาก
คนแบบนี้ยังมีบนโลกอีกหรอ พิมพ์ไปก็ส่ายหัวไป