เห็นแต่งตัวดียังไม่รู้นิสัยเลย ยิ้มให้กันซะละ
บางคนเสื้อผ้าไม่สะอาดก็ไม่อยากมองแล้ว

คือสมัยเด็กลำบาก จน บางทีแทบไม่มีผู้ใหญ่อยากเข้าหาเลยมองผมด้วยหางตาด้วยซ้ำหรือว่าจะอยู่ที่นิสัยส่วนตัวแต่ละคน กลับกันอีกบ้านนึงพ่อแม่รวยโถ่ผู้ใหญ่เห็นพูดด้วยซะเพราะเลย เสียงนุ่มนวล

แต่พอผมเริ่มทำงานมีเงินแต่งตัวเรียบร้อยสะอาด รู้สึกว่าสายตาคนส่วนใหญ่จะมาแนวเกรงใจเลย หรือพูดดีด้วยเดินสวนกันคนไม่รู้จักเขาก็ยิ้มให้