คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 128
ผมรู้จักน้องคนนึงเป็นกระเทย เป็นช่างแต่งหน้าที่เคยร่วมงานกัน(ผมเป็นช่างภาพ) น้องคนนี้โดนพ่อเค้าไล่ออกจากบ้านตั้งแต่เค้าเป็นวัยรุ่น ด้วยเหตุผลที่งี่เง่าๆ คืออายเพื่อนอายญาติมิตรที่มีลูกเป็นกระเทย จนน้องที่เป็นกระเทยจำต้องเร่ร่อนออกจากบ้านไปหางานทำในกรุงเทพฯ หลายปี
จนน้องคนนี้ได้ดี มีอาชีพเป็นช่างแต่งหน้าทำผมตามร้านซาลอนในกรุงเทพฯ คือมีรายได้ดีเลยละ และที่สำคัญเค้าก็ยังคงส่งเงินกลับไปให้พ่อเค้าทุกเดือน(แต่ส่งเงินไปพ่อดันเอาไปกินเหล้า) พ่อเค้าก็โทรตามบอกให้น้องกลับบ้าน มาดูแลเนื่องจากเริ่มป่วยร่างกายไม่ดี เหมือนกันกับ จขกท. เลยเด๊ะๆๆ
.
.
จนสุดท้าย น้องคนนี้ตัดสินใจเดินทางกลับไปตั้งหลักทำงานบ้าน ตจว.
แรกเริ่มหลังกลับไปก็เหมือนดี พ่อลูกเข้าใจกัน แต่พอน้องเงินหมดเริ่มส่งเงินให้พ่อไม่ได้เหมือนครั้งที่ทำงานอยู่กรุงเทพฯ ก็เริ่มเหมือนหมาอีกครั้ง เริ่มมีปัญหากับพ่อเค้าอีก โดนพ่อด่าและไล่ออกจากบ้านอีกหลายๆ ครั้งเหมือนหนังน้ำเน่า ที่ผมทราบเหตุการณ์ความเป็นมา เพราะว่าผมเป็นคนว่าจ้างงานน้องเค้ามาช่วยงานเป็นประจำ
สังเกตุเห็นเค้าไม่ได้พักอยู่ที่บ้านไปเช่าห้องอยู่มันดูสิ้นเปลืองเงิน ก็เลยอดไม่ได้ที่จะถามหาคำตอบ
.......
ถึงยังไงแล้วเกี่ยวกับปัญหาที่ จขกท.เจออยู่นี้ ผมอยากแนะนำว่า.... วิธีการตอบแทนคุณพ่อแม่ เราสามารถทำได้หลายวิธีครับ เช่น ส่งเงินให้เค้า หรือต่อเติมบ้านให้คุณภาพชีวิตเค้าดีกว่าเดิม(กรณีถ้าให้เงินไปแล้วเค้าเอาไปใช้นทางไม่ถูกต้อง) หมั่นโทรหาหรือกลับบ้านไปเยี่ยมครับ เจ็บป่วยเฝ้าดูแลตามอาการไป
อย่างเอาชีวิตที่เราเลือกเป็น กลับไปล้มให้คนเหยียบซ้ำ ถึงจะเป็นผู้ให้กำเนิดก็เถอะ
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือกระเทย ซึ่งมันก็ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นนะครับ
สู้ๆ เป็น กำลังใจให้ครับ
จนน้องคนนี้ได้ดี มีอาชีพเป็นช่างแต่งหน้าทำผมตามร้านซาลอนในกรุงเทพฯ คือมีรายได้ดีเลยละ และที่สำคัญเค้าก็ยังคงส่งเงินกลับไปให้พ่อเค้าทุกเดือน(แต่ส่งเงินไปพ่อดันเอาไปกินเหล้า) พ่อเค้าก็โทรตามบอกให้น้องกลับบ้าน มาดูแลเนื่องจากเริ่มป่วยร่างกายไม่ดี เหมือนกันกับ จขกท. เลยเด๊ะๆๆ
.
.
จนสุดท้าย น้องคนนี้ตัดสินใจเดินทางกลับไปตั้งหลักทำงานบ้าน ตจว.
แรกเริ่มหลังกลับไปก็เหมือนดี พ่อลูกเข้าใจกัน แต่พอน้องเงินหมดเริ่มส่งเงินให้พ่อไม่ได้เหมือนครั้งที่ทำงานอยู่กรุงเทพฯ ก็เริ่มเหมือนหมาอีกครั้ง เริ่มมีปัญหากับพ่อเค้าอีก โดนพ่อด่าและไล่ออกจากบ้านอีกหลายๆ ครั้งเหมือนหนังน้ำเน่า ที่ผมทราบเหตุการณ์ความเป็นมา เพราะว่าผมเป็นคนว่าจ้างงานน้องเค้ามาช่วยงานเป็นประจำ
สังเกตุเห็นเค้าไม่ได้พักอยู่ที่บ้านไปเช่าห้องอยู่มันดูสิ้นเปลืองเงิน ก็เลยอดไม่ได้ที่จะถามหาคำตอบ
.......
ถึงยังไงแล้วเกี่ยวกับปัญหาที่ จขกท.เจออยู่นี้ ผมอยากแนะนำว่า.... วิธีการตอบแทนคุณพ่อแม่ เราสามารถทำได้หลายวิธีครับ เช่น ส่งเงินให้เค้า หรือต่อเติมบ้านให้คุณภาพชีวิตเค้าดีกว่าเดิม(กรณีถ้าให้เงินไปแล้วเค้าเอาไปใช้นทางไม่ถูกต้อง) หมั่นโทรหาหรือกลับบ้านไปเยี่ยมครับ เจ็บป่วยเฝ้าดูแลตามอาการไป
อย่างเอาชีวิตที่เราเลือกเป็น กลับไปล้มให้คนเหยียบซ้ำ ถึงจะเป็นผู้ให้กำเนิดก็เถอะ
เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือกระเทย ซึ่งมันก็ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นนะครับ
สู้ๆ เป็น กำลังใจให้ครับ
Dream on friday ถูกใจ, iffu ถูกใจ, สุชาดา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4452543 ทึ่ง, allizmo ถูกใจ, orapook ถูกใจ, กระดาษดาว ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1224552 ถูกใจ, feel friday ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1488574 ถูกใจรวมถึงอีก 24 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
ไม่ต้องไปฟังพวกที่เอาคำว่าอกตัญญู มาอ้าง... การตอบแทนทำได้หลายวิธี กรณีของคุณ ส่งเงินไปก็พอแล้ว...
ต้องขอชมนะว่าคุณเก่งมาก สู้ชีวิตจนประสบความสำเร็จได้..
ต้องขอชมนะว่าคุณเก่งมาก สู้ชีวิตจนประสบความสำเร็จได้..
#Miniconcert ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3680111 ถูกใจ, Gabonica ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4915270 ถูกใจ, iffu ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5002582 ทึ่ง, Paint Blue Sky ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1279811 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1804194 ถูกใจ, มิ้กกี้เม้าส์ติดกิ๊บสีชมพู ถูกใจรวมถึงอีก 161 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 7
กลับไปแล้วจะไปทำงานอะไรคะ รายได้ล่ะจะมาจากไหน
ถ้า กทม คืออู่ข้าวอู่น้ำและสบายใจที่จะอยู่ก็อยู่ค่ะ
ส่งเงินไปให้เขา ขาดเหลืออะไรช่วยได้ก็ช่วย
ถ้าเขาไม่มีคนดู จ้างคนดูแล กลับไปเยี่ยมท่านบ้าง
ถ้าสะดวกโทร ก็โทรไปถามไถ่ พูดคุยให้สบายใจ
แค่นั้นพอ ถ้ากลับไปดูเอง พาลเงินเก็บจะหมด
รายได้ไม่มีเข้ามา มีแต่จ่ายออก เจ๊งแน่นอนค่ะ
ต้องบอกท่านให้เข้าใจตรงนี้ด้วยนะ
.
เรื่องอดีต อย่ารื้อฟื้นมาให้ตัวเองเจ็บซ้ำๆ
อภัยได้ก็อภัยค่ะ เก็บไว้ใจก็ทุกข์เปล่าๆ
โฟกัสไปที่เรื่องดีๆ เรื่องวันนี้ วันพรุ่งนี้ก็พอ
และภูมิใจในตัวเองมากๆนะคะ คุณเก่งมาก
ถ้า กทม คืออู่ข้าวอู่น้ำและสบายใจที่จะอยู่ก็อยู่ค่ะ
ส่งเงินไปให้เขา ขาดเหลืออะไรช่วยได้ก็ช่วย
ถ้าเขาไม่มีคนดู จ้างคนดูแล กลับไปเยี่ยมท่านบ้าง
ถ้าสะดวกโทร ก็โทรไปถามไถ่ พูดคุยให้สบายใจ
แค่นั้นพอ ถ้ากลับไปดูเอง พาลเงินเก็บจะหมด
รายได้ไม่มีเข้ามา มีแต่จ่ายออก เจ๊งแน่นอนค่ะ
ต้องบอกท่านให้เข้าใจตรงนี้ด้วยนะ
.
เรื่องอดีต อย่ารื้อฟื้นมาให้ตัวเองเจ็บซ้ำๆ
อภัยได้ก็อภัยค่ะ เก็บไว้ใจก็ทุกข์เปล่าๆ
โฟกัสไปที่เรื่องดีๆ เรื่องวันนี้ วันพรุ่งนี้ก็พอ
และภูมิใจในตัวเองมากๆนะคะ คุณเก่งมาก
#Miniconcert ถูกใจ, Dream on friday ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5002582 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1279811 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1224552 ถูกใจ, feel friday ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1877314 ถูกใจ, ไข่เจียวไชโป๊สีตองอ่อน ถูกใจ, Redrum ถูกใจ, TyrionLannisteR ถูกใจรวมถึงอีก 86 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 2
เดินหน้าต่อไปอย่าถอยหลัง ไม่มีใครช่วยเรายามตกยาก ไม่ว่าอดีต ปัจจุบันหรืออนาคต
#Miniconcert ถูกใจ, Gabonica ถูกใจ, Paint Blue Sky ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1279811 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1224552 ถูกใจ, Dector ถูกใจ, TyrionLannisteR ถูกใจ, NaMeMo ถูกใจ, tachycardia ถูกใจ, Isbella ถูกใจรวมถึงอีก 84 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 12
ขอชมเลย คุณเก่งและสู้ชีวิตมาก ยินดีด้วยครับกับชีวิตในวันนี้
อีกหนึ่งเสียงนะครับ ทำงานหาเงินอยู่ที่ กทม. ดีแล้วครับ ยิ่งคุณเคยลำบากเคยไม่มีมาก่อน คุณย่อมรู้ซึ้งว่าเงินนั้นมีค่าขนาดไหน ผมไม่ได้บอกให้เห็นเงินเป็นพระเจ้า แต่เงินคือปัจจัยสำคัญต่อการดำรงชีพ และหากพ่อแม่ป่วยไข้ก็ต้องใช้เงิน ถูกไหมครับ จะกลับไปกอดคอกันกินเกลือทำไม นิยายน้ำเน่าครับ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยากให้ข้อคิดกับคุณ นั่นคือ ความเจ็บช้ำ ความโกรธเกลียดต่างๆ ปล่อยวางเถิด อภัยให้ท่านนะครับ หากคุณทำได้ผลดีเกิดกับตัวคุณเองล้วนๆ เพราะคือคุณชนะใจตนเองได้ ไม่อาฆาตจองเวรต่อกัน มีเวลากลับก็ไปเยี่ยม ซื้อของไปฝาก โทรไปคุย ทำสิ่งเหล่านี้ให้เป็นปกติ แล้วความสุขใจจะบังเกิด ไม่มีอะไรติดค้างให้เกิดคำถามกับตัวเองและคนอื่นว่า "อกตัญญู" ไหม
ขอให้ชีวิตมีความสุขและเจริญก้าวหน้านะครับ
อีกหนึ่งเสียงนะครับ ทำงานหาเงินอยู่ที่ กทม. ดีแล้วครับ ยิ่งคุณเคยลำบากเคยไม่มีมาก่อน คุณย่อมรู้ซึ้งว่าเงินนั้นมีค่าขนาดไหน ผมไม่ได้บอกให้เห็นเงินเป็นพระเจ้า แต่เงินคือปัจจัยสำคัญต่อการดำรงชีพ และหากพ่อแม่ป่วยไข้ก็ต้องใช้เงิน ถูกไหมครับ จะกลับไปกอดคอกันกินเกลือทำไม นิยายน้ำเน่าครับ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยากให้ข้อคิดกับคุณ นั่นคือ ความเจ็บช้ำ ความโกรธเกลียดต่างๆ ปล่อยวางเถิด อภัยให้ท่านนะครับ หากคุณทำได้ผลดีเกิดกับตัวคุณเองล้วนๆ เพราะคือคุณชนะใจตนเองได้ ไม่อาฆาตจองเวรต่อกัน มีเวลากลับก็ไปเยี่ยม ซื้อของไปฝาก โทรไปคุย ทำสิ่งเหล่านี้ให้เป็นปกติ แล้วความสุขใจจะบังเกิด ไม่มีอะไรติดค้างให้เกิดคำถามกับตัวเองและคนอื่นว่า "อกตัญญู" ไหม
ขอให้ชีวิตมีความสุขและเจริญก้าวหน้านะครับ
Hmmm ถูกใจ, allizmo ถูกใจ, orapook ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1224552 ถูกใจ, TyrionLannisteR ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4095539 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 839221 ถูกใจ, Aether สยอง, yeolyeolyeol ถูกใจ, ของีบแป๊บนึงน้า ถูกใจรวมถึงอีก 30 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 10
เป็นเราจะไม่กลับไปให้เห็นหน้าเลยค่ะ
และส่งเงินคืนให้แค่เจ็ดพันที่เขาให้มาตอนนั้น
จะได้ไม่ต้องนึกถึงบุญคุณกันอีกต่อไป
กรวดน้ำคว่ำขันไปเลยค่ะ ทำตัวหายสาบสูญไปเลย
เปลี่ยนที่อยู่ เลิกติดต่อ เปลี่ยนชื่อสกุลเป็นคนใหม่
ไปวัดบอกพระให้ช่วยสวดเลิกสัญญาจะเป็นพ่อแม่ลูก ฯลฯ กับทุกคนทุกชาติไป
และส่งเงินคืนให้แค่เจ็ดพันที่เขาให้มาตอนนั้น
จะได้ไม่ต้องนึกถึงบุญคุณกันอีกต่อไป
กรวดน้ำคว่ำขันไปเลยค่ะ ทำตัวหายสาบสูญไปเลย
เปลี่ยนที่อยู่ เลิกติดต่อ เปลี่ยนชื่อสกุลเป็นคนใหม่
ไปวัดบอกพระให้ช่วยสวดเลิกสัญญาจะเป็นพ่อแม่ลูก ฯลฯ กับทุกคนทุกชาติไป
#Miniconcert ถูกใจ, เหี่ยวไปพร้อมจองซู ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1224552 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1488574 ถูกใจ, NaMeMo ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1263515 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4095539 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3688645 ถูกใจ, Nurufufufu~ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3190149 ถูกใจรวมถึงอีก 30 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เกลียดพ่อกับแม่ พอเราตั้งตัวได้อยากให้เรากลับบ้านไปดูแล ทั้งๆที่เมื่อก่อนเคยไล่เราออกบ้านมา
เราทำอะไรก้อผิดค่ะ ไม่มีตังก้อผิด หางานแถวบ้านก้อไม่ได้เพราะไม่รับกระเทยค่ะ... ยอมลงทุนไปขายของ ดันกลับบ้านดึกโดนด่าอีก
จะไปกินไข่ทอดในบ้าน เอาน้ำมันแกไปทอดก้อโดนด่า โดนว่าเปลือง !!!
คือทำอะไรแกก้อด่าหมด สุดท้ายก้ออาละวาดใส่เราหนัก ก่อนไล่ก้อให้เงินมา 7000 บาท ให้ไปที่ไหนก้อไป แต่อย่ามาขอเงินเค้าอีก
นี่เราพิมพ์ไปร้องไห้ไป เราไม่อยากนึกถึงวันนั้น เมื่อปีก่อนที่เราลำบากมากกกกก ลำบากสุดๆ
7000 บาทเราลงกรุงเทพมาแบบเงอะๆเงิ่นๆ ตัวคนเดียว ไล่เดินหาหอพักคนเดียว กลางแดดร้อนๆ ไล่หาลู่ทางไปทำงาน หารถสองแถว รถเมล์จะไปทำงานยังไง มันลำบากมากกกกกกก ค่ามัดจำห้อง 2300 บาท แล้วเราเหลือใช้ทั้งเดือนไม่ถึง 5000 บาท
เราไม่มีแม้นแต่เงินนั่งรถกระป๋อง 7 บาท เราไม่มีแม้นแต่เงินกินมาม่า 5 บาท เป็นเท้ารองช้ำอีก เนื่องจากเราต้องเดินไปกลับ 6 กิโลเพื่อทำงานทุกวันเดือนนึง 30 วันไม่มีวันหยุด เช้าค่ำข้าวปลาไม่ได้กินครบทุกมื้อ
เราจำวันนั้นได้ เราเจ็บใจสุดๆ จนตอนนี้เราตั้งตัวได้ ผ่านมาฉลุย เงินเก็บเราแสนสอง ยืนด้วยลำแข้งตนเองได้ งานโอเค เงินโอเค เรากำลังไปได้ดี แต่พ่อบอกให้เรากลับไปบ้านได้ไหม เค้าเหมือนอาการไม่ค่อยดี ไม่มีใครคอยดูแลเค้า ญาติก้อดูแลไม่เหมือนลูก เงินเค้าก้อไม่มี (ทั้งๆที่เราส่งให้ทุกเดือน) เราแบบ โอ้โหหหหหหห!!! พูดตรงๆเราเกลียดเค้ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เกลียดแบบฝังใจเลย ทำไมเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้
เค้าไม่เคยเหลียวแลเราเลย ตอนมีความสุขแกก้อมีคนเดียวของแก ไม่เคยแบ่งปันมาถึงเรา พอมีความทุกข์ถึงมาหาเรา โทรมาออดอ้อนให้เรากลับไปดู แต่ในใจเราไม่อยากกลับไปแล้ว คือตอนนี้เราลงตัวกลับกรุงเทพมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรารู้ลู่ทางหาเงิน เรามีงานประจำ เรามีความสุข เราไม่อยากกลับไปแล้ว เราทรมาน เราไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์เค้า บ้านเหมือนนรก คิดดูเราต้องทำทุกอย่างหมดในบ้าน เค้าไม่ทำอะไรเลย อะไรไม่ได้ดั่งใจก้ออาละวาด คือตอนนี้เค้าเอาไปพูดกับญาติๆว่าเราไม่กลับไป ไม่มีใครดูแล โอ้โห เราเกลียดมากกกกกกกก เงินเราแอบส่งให้เค้าเงียบๆ ไม่เคยบอกใครเลยว่าเราส่งทุกเดือน เดือนนึงสามพันบ้าง ห้าพันบ้าง เพราะที่เหลือเราเก็บหมด อยู่กรุงเทพมันต้องมีเงินเผื่อไว้ เรานี่เก็บเดือนนึงเป็นหมื่น ตกเย็นมาเราทำโอทีเสริมอีก วันหยุดก้อโอทีต่ออีก ขายของออนไลน์ ขายของตลาดนัด รับจ้างจัดดอกไม้ รับงานเสริมทุกแบบเราทำหมด เราบอกเลยว่าตอนอยู่กับพ่อเราเค้าไม่เคยให้เราทำอะไรที่เป็นตัวเราเองแบบนี้ เราเลยคิดว่าเราแย่ เราไม่มีความสามารถ แต่พอเราออกมาอยู่คนเดียว เรารู้เลยว่าเรามีความสามารถไม่แพ้คนอื่น เราชอบ เราถนัดอะไรพวกนี้ (แต่พ่อเราบอกงานกระเทยไม่อยากให้ทำ จะโดนตบโดนตีถ้าทำต่อหน้า)
ตอนนี้เรามีความสุขมากกก มีเพื่อนฝูง มีแฟน มีเงินเก็บ เราไม่อยากกลับไปแล้ว นี่เรามีแพลนว่าจะกู้ซื้อห้องแถวทำหน้าร้าน ซื้อรถยนต์ แล้วเราจะพอแล้ว เราตั้งตัวที่กรุงเทพได้แล้ว จากเดือนนึงเราเคยหาได้หมื่นปลายๆ ตอนนี้เราหาได้ต่ำๆก้อห้าหมื่นแล้ว แต่เราไม่อยากยุ่งกับพ่อ เราเกลียดเค้ามากกกกกกกกกกกกกกก ตอนนั้นเราลำบากแบบ เงินค่าห้องไม่มี มีไม่พอ เราขอเค้า 2300 บาท เค้าด่าเราเหมือนหมูเหมือนหมา เราได้ไปร้องไห้กับป้า นั่งรถไปหาป้าที่ต่างจังหวัด บอกหนูลำบากจริงๆ พ่อให้หนูมาเจ็ดพัน ค่ามัดจำปาไปเกือบสามพันแล้ว หนูพยายามแล้วจริงๆ เดินไปทำงานทุกวัน แต่มันมีทุกข์นู่นนี่เข้ามาเรื่อยๆ ก๊อกน้ำแตกบ้าง เล็บดำบ้าง รองช้ำบ้าง บางวันลุกไปทำงานไม่ไหว ขาล่างไม่ขยับ เคยป่วยแต่ดีหน่อยมีประกันกลุ่ม รองเท้าหนูขาดค่าปะห้าสิบ หนูก้อทนมาแล้ว ป้าเห็นใจหนูนะ ขอยืมป้ามา ป้าสงสารให้มา 3000 บอกป้าก้อมีแค่นี้นะ ไม่ต้องเอามาคืน (ป้าเราก้ออายุ 70 แล้ว) เราร้องไห้หนักมาก กว่าจะฝ่าฟันมาได้ แล้วเราก้อรอดจริงๆ ด้วยความขยันของเรา จึงเจอเพื่อนขยันเหมือนกัน โชคดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คำถามคือ เราไม่กลับไปเราจะอกตัญญูไหม แต่เราส่งให้ทุกเดือนนะ หลังๆมาพอเรามีแล้วเราก้อส่งให้ 5000 แล้วเราเก็บส่วนตัวอีกหมื่นนึง เพราะเราเข็ด เรากลัวตัวเองลำบาก เรามีเงินเราอุ่นใจมากกก นี่เรามีในบัญชีแสนสอง อาจไม่มาก แต่สำหรับเรา เราว่าเราอุ่นใจ รบกวนหน่อยนะคะ เราควรทำยังไงดี ในใจก้อสงสารเค้าอีกแล้ว