มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ3ปีก่อนค่ะ
..เรื่องมีอยู่ว่า ฉันเเต่งงานกับสามีเเละได้ย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านสามี อยู่กินกันมาเป็นเวลา4ปีเเละก็ได้มีลูกสาว1คนค่ะทางบ้านสามีเค้าเป็นลูกชายคนเดียวพ่อ-แม่เค้าค่อนข้างตามใจเป็นอย่างมากเราเเละสามีอยู่กันไม่เคยมีเรื่องนอกใจกันจะมีเเต่งอลๆกันเป็นเวลาไม่นานก็หายค่ะ *ขอเล่าเเบบย่อๆเเล้วกันนะคะ* หลังจากที่มีลูกสาวเเล้วลูกสาวอายุประมาณ2ขวบสามีเราโดนจับในข้อหายาเสพติดค่ะซึ่งเรานึกไม่ถึงเลยว่าจะมีวันนี้วันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตตอนสามีโดนจับเราไม่ได้อยู่บ้านสามีค่ะเรามาเยี่ยมคุณยายของเราที่บ้านมานอนค้างเป็นเวลา2คืน เราก็รู้สึกเเปลกๆว่าทำไมสามีเราไม่โทรหาปกติเเล้วเค้าจะโทรหาเราช่วงเย้นๆเสมอมันก็รู้สึกเเปลกๆเเต่อีกใจนึงคิดว่าสงสัยคงจะยุ่งๆเพราะที่บ้านเปิดร้านขายของ หลังจากนั้นวันที่3เราจะกลับไปที่บ้านสามีเราได้ยินเสียงโทร โทรมาเครื่องคุณยายของเราเเม่เราเป็นคนรับสายปลายสายที่โทรมาคือเเม่สามีเราเองค่ะโทรมาบอกว่าให้มาบ้านหน่อยมีเรื่องด่วนทางบ้านเราเองเลยถามไปว่ามีเรื่องอะไรหรือทางบ้านเเม่สามีบอกว่ามาเดี่ยวจะเล่าให้ฟัง เรา ,เเม่,ยายสีบไปที่บ้านสามีพอถึง พ่อ-แม่สามีดูเครียดๆ เเล้วก็บอกเราว่าสามีถูกจับนะได้2วันเเล้ว ตอนนั้นเราจุกจนพูดไม่ออกมีเเต่บอกว่าทำไมไม่โทรบอกหนูทำไมพึ่งมาบอกวันนี้ พ่อ-แม่สามีเค้าได้พูดมาคำนึงว่าทางบ้านเราจะเอายังไงในเมื่ลูกชายเค้าทำผิด(เพราะทางบ้านเราเคยพูดว่าถ้ามีเรื่องยาเเบบนี้เค้ารับไม่ได้)แต่สุดท้ายทางเราบอกว่าไม่เป็นไรคนเราผิดไปเเล้ว เราเองก็ไม่เคยคิดคิดจะเลิกกับสามี เราจึงตัดสินใจที่จะอยู่ต่อที่บ้านสามีโดยที่ไม่มีสามีอยู่ด้วย เราก็มองหน้าลูกเเล้วก็พูดในใจว่ารอพ่อเนอะลูก เราทำทุกอย่างปกติเหมือนตอนที่มีสามีอยู่ เเละได้ออกไปทำงานนอกบ้านเป็นเสมียรซึ่งที่ทำงานซึ่งดีมากสามารถให้เราเอาลูกไปทำงานด้วยได้เราไปทำงานจะกระเตงลูกไปตลอด เป็นเวลา9เดือนเต็มที่สามีเราติดคุก เราไปมาหาสู่สามีตลอดเวลา9เดือนไม่เคยขาดการติดต่อจนกระทั่งเค้าพ้นโทษออกมาเราก็อยู่ด้วยกันเป็นเวลา3เดือนด้วยความที่ว่าสามีเราไม่ค่อยมีความเป็นผู้นำเค้าไม่ค่อยกล้าตัดสินใจซึ่งเปรียบเสมือนตัวเราเองเนี่ยเป็นหัวหน้าครอบครัวมากกว่าซึ่งหลายๆคนเค้าก็มองเเเบบนั่นแต่เราเองก็ไม่เคยอ้างอวดตัวเองเลยเเม้เเต่นิดอยู่มาวันนึงซึ่งเราเอาสามีไปทำงานด้วยเพื่อที่จะให้เค้าเรียนรู้งานจากข้างนอก
(ที่ทำงานเราเป้นโรงงานผลไม้ส่งออก)
เราเลิกงานดึกทุกวันเเละก็มีสามีมาเป็นเพื่อนอยู่บางครั้งคราว ลูกเราก็เอาไปฝากให้เเม่เราเลี้ยงตอนเย็นเราก็กลับไปรับลุกหรือถ้าดึกมากก็นอนที่บ้านเเม่ช่วงนั้นเราไม่ค่อยได้นอนที่บ้านสามีเท่าไหร่เพราะงานเราหนักมากเเต่ก็มีสามีไปด้วยตลอดไม่ห่างกัน ดูท่าทางเหมือนจะดี ขึ้นอะไรหลายๆอย่างๆเริ่มจะลงตัวเรากำลังจะสร้างครอบครัวค่ะกำลังจะสร้างอนาคตให้ลูกสาวอยู่ๆมามันถึงจุดที่เราไม่เคยคาดคิดเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์จากเเม่สามีโทรมาหาคุณยายอีกครั้งว่าให้เข้ามาคุยที่บ้านหน่อยเราก็ไปเหมือนเดิมค่ะ มีเเรา เเม่เรา เเละยาย ซึ่งวันนั้นสามีเราได้กลับไปบ้านเค้าก่อนเราในช่วงเช้าซึ่งเค้าบอกเราว่าเค้าจะไปทำประกัน พอไปถึงที่บ้านเค้าเเม่สามีพูดว่าจะส่งเสียให้ลูกเรากับเราเดือนล่ะ2,000฿ ซึ่งตอนนั้นเรางงๆเเม่เราเเละยายเราก็ งงๆ เเละอีกคำเค้าพูดขึ้นว่า ให้เเยกกันอยู่ก่อน กับลูกชายเค้า (เเม่สามีพูด)
ครั้งที่2 พ่อสามีบอกว่าให้เเยกกันอยู่ก่อนเพระาเค้ามีลูกชายคนเดียวต้องช่วยงานที่บ้าน(ซึ่งเป็นร้านขายของชำในหมู่บ้านซึ่งมันไม่ได้ใหญ่โตอะไร) หลังจากที่เเม่สามีเเละพ่อสามีพูดเเบบนั้นยายเราเลยหันหน้าไปถามสามีเราว่าเอายังไงล่ะ สามีเราตอบว่า งั้นเเยกกันอยู่ก่อนก็ได้
(ตอนที่เค้า3คนพ่อ-แม่ลูกชายเค้าพูดคำนี้ออกมาเราคิดเเล้วล่ะว่าเค้าๆล่เราหนี)สาตุคืออะไรเราก็ไม่รู้ เราจุกมากเเเน่นไปหมดเราไม่มีคำถามให้พวกเค้าเลยในตอนนั้น ตื้อไปหมด ร้องไม่ออก เราเลยตัดสินพูดไปเลยว่า เเยกกันอยู่มันไม่ต่างจากเลิกกันเลยนะงั้นเลิกกันเลยไม่ง่ายกว่าหรอเชื่อไหมว่าเราพูดคำนี้ออกไปเค้าไม่รั้งเราไว้เลยเเม้เเต่นิดทั้งพ่อ-แม่เค้า ซึ่งมันเป็นคำถามค้างคาใจตลอดว่าทำไมเราผิดอะไรเราทำอะไรผิดทั้งๆที่เราไม่ได้ทะเลาะกันไม่มีเรื่องอะไรเลยเเม้เเต่นิดเเต่เค้ากลับบ้านไปในวันนั้นตอนเช้าเเล้วเรื่องก็เกิด มันคืออะไร ??? คำพูดที่เเม่สามีพูดคำว่าเเสกกันห่างกันก่อนที่พ่อสามีพูดมันยังไม่เจ็บเท่าคำที่สามีตัวเองพูดเลยค่ะจากวันนั่นถึงวันนี้เราเองก็ไม่ได้หันหลังกลับไปหาเค้าอีกเลยเดินออกมาทั้งๆที่ยังรักมันเจ็บมากนะเราทำดีที่สุดเเลเวเราไม่เคยทิ้งเคเาในเวลาที่เค้าไม่มีใครในเวลาที่เค้าลำบากเราก็ไม่เคยที่จะทิ้งเค้าเเต่นี่เค้าเทเราทำไมเค้าพูดไม่มองหน้าลูก ไม่มองหน้าหลานบ้างจากวันนั่นจนถึงวันนี้เราเลยกลายเป็นซิงเกิ้ลมัมเเบบ งงๆไปเลย ค่ะ