"รัก รักมาตลอด ตั้งแต่ได้ยินเสียงครั้งแรก จนคบกันมาเกือบ 7 ปี  แต่เราต้องเลิกกัน เราเข้าใจเหตุผลเธอทุกอย่าง เพียงแต่เรายอมรับมันไม่ได้ มันไม่ควรจบแบบนี้เลย  อย่างน้อยคำว่าเพื่อนก็น่าจะยังเหลืออยู่บ้าง แต่เพราะอะไรล่ะเธอ เรา 2 คนรักกันมากแค่ไหน สุดท้ายกลับต้องมาเกลียดกัน ใช่! ฉันอาจจะเป็นคนที่เกลียดเธอ เพราะเธอนอกใจฉัน ใช่! ฉันด่าเธอ ฉันไม่อยากมีทรงจำเกี่ยวกับเธอ ฉันอยากลืมเธอโดยที่ไม่ต้องใช้เวลาเลย แต่ยิ่งลืม ฉันกลับยิ่งจำเธอ เธอคนที่ฉันรักมาตลอด 7 ปี
วันที่เราเลิกกัน...ฉันบอกตัวเองว่าต้องไม่ร้องไห้ ต้องไม่เสียใจ เพราะน้ำตามันทำให้ฉันเป็นคนอ่อนแอ ฉันบอกเพื่อน ครอบครัว ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ทำให้ฉันเสียใจหรอก ฉันปิดกั้นความรู้สึกตัวเอง ฉันทำตัวให้ยุ่ง ให้วุ่น เพื่อไม่ให้คิดถึงเธอ แม้กระทั่งฉันอยู่คนเดียว ฉันก็ห้ามไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา...
-แต่ทำไม ยิ่งปิดแค่ไหน ฉันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกตัวเอง ว่าฉันรักเธอ ฉันไม่รู้ว่าเธอยังรักฉันอยู่หรือปล่าว ฉันเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเธอคบกับคนอื่น
ฉันพยายามไม่รับรู้เรื่องราวของเธอ แต่ยิ่งวิ่งหนี เรื่องราวของเธอมันก็ตามฉันไปทุกที่ เพราะอะไรนะหรอ เพราะเธออยู่ในใจฉันตลอดเวลาไง
-ตอนนี้เธอคงคิดว่าฉันเกลียดเธอ แต่ไม่เลย ฉันไม่เคยเกลียดเธอเลย ฉันยังอยู่ที่เดิม ฉันยังรอเธอเสมอ ถ้าไม่มีใคร หรือวันไหนที่เธอท้อใจ ขอให้ความรักของฉัน อยู่เป็นเพื่อนเธอนะ "