เมื่อตอนปี 2555 ผมมีอารมณ์ที่ร้อนปาข้าวปาของเผาเสื้อผ้าเผาของ ผู้ปกครองเคยพาไปหาหมอ แผนกจิตเวชเมื่อประมาณปี 2556 ก็ได้รับการรักษาได้ยากินตลอดจนเรียน ม4-6 จบ มาช่วงปี 2560 หมอก็สั่งให้หยุดกินถาวร พอหยุดกินผมก็มีอาการ อารมณ์แปรปรวนแบบควบคุมไม่ได้ จนได้แตกกับเพื่อนแล้วเพื่อนคนนั้นมันก็ลงลึกไปที่ใจทำให้ผมใจคอไม่ดีไม่เปนสุขทำให้ผมมองเพื่อนแล้วทุกข์ใจตอนนั้นผมเลยซึมๆ อยู่คนเดียวสุดท้ายก็ต้องดรอปเรียนไป สำหรับคนอื่นอาจจะปกติแต่สำหรับผมมันยากมากที่จะทำใจได้ ณ ขณะนี้ผมก็กลับมาเรียนแล้วก็มีปัญหากับเพื่อนอีกคนแบบที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เวลาผมไม่มีใครช่วยเหลือผมมองดูเพื่อนคนอื่นเค้าช่วยกันหางานใน ขณะที่ผมไมมีใครเลยผมเลยรู้สึกว่า ผมอยากเลิกเรียนรายวิชานั้นเพราะอาจารย์สั่งให้หางานห้ามซ้ำกัน ผมจะรู้สึกแย่และแย่ลงมากๆ จนนี่เองเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมกับเพื่อนรุ่นน้องผิดกันไปเลย ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมแย่มาก และโดดเดี่ยว แต่ทำไมคนอื่นเขาไม่คิดอะไรหรือไม่สนใจไม่คิดมากทำไมเขาทำได้ ทำไมผมถึงทำไม่ได้ อุปนิสัยส่วนตัวผม คือ ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบคนหมู่มาก มีโลกส่วนตัวสูง อารมณ์แปรปรวนสลับไปมาแบบคาดการณ์ไม่ได้ ไม่ชอบทำกิจกรรมร่วมกับผู้อื่นเพราะผมจะรู้สึกเบื่อๆเศร้าๆทันที อาการแบบนี้ผมเข้าข่ายอาการทางจิตหรือป่าวครับ??

ขอบคุณครับ