คือแบบผมทำดีที่สุดแล้ว
แต่พวกเขาเลือกที่จะดูถูก
ผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรนะคับ
นิใสผมเป็นคนดื้อลั้นเอาเเต่ใจ
มีช่วงหนึ่งที่ติดบุหรี่กับยาเสพติด
พ่อผมก็ดึงออกมา แต่ก็ขอขอบคุณพ่อที่ช่วยผม
แต่พวกเขายังแอบจับผิดผมอยู่ จนผมระเเวง
แล้วก็พูดตอกย้ำความรู้สึก
เหมือนผมเป็นคนไร้ความรู้สึก
เขาคิดจะทำอะไรก็ทำพูดอะไรก็พูด
ไม่สนใจความรู้สึกผมเลย
เรื่องนี้มันเป็นมาได้สักปี1เเล้วครับ
ผมแทบจะไม่ได้ออกจากบ้านเลย
เหมือนเขาพยายามบีบให้ผมฆ่าตัวตาย
ขนาดตอนจะกินข้าวเขายังแอบคุยกับแม่
ว่าระวังมันเอาอะไรใส่กับข้าวนะ  
คือผมแอบได้ยิน ผมเสียใจมาก
ไม่คิดเลยว่าเขาจะคิดกับลูกในใส้ตัวเอง
ได้ขนาดนี้ หรือผมอาจคิดไปเองหรือเปล่า
ผมพยายามคิดเเบบนี้อยู่ตลอดเพื่อไม่ให้ตัวเองเครียด แล้วเวลาที่ผมคิดผลที่ตามมาคือ
วันเเรกจะปวดขมับวันที่2จะปวดหลังครึ่งซีก
หน้าเป็นชาๆข่างหนึ่ง
แต่....มันยังไม่มีเท่านี้นะครับเรื่องของผม
แม่ผมยังแอบไปคุยกับคนอื่น พอผมจับได้
ก็โวยวายกลัวผมพูดเรื่องนี้ออกมา
เเล้วพอผมไปเล่าให้พี่ข้างบ้านฟังเขาก็บอกว่า
เขาจะเป็นยังไงเขาก็เป็นแม่
อันที่จริงผมไม่ค่อยซีเรียจเท่าไหร่หรอก
ผมกลัวปู่ย่าญาติพี่น้องเขาอายต่างหาก
แล้วโชคชะตาเเกล้งผมรึเปล่าก็ไม่รู้
พวกเขาไม่เห็นตอนผมทำงานแล้วมาว่าผม
ไม่ทำอะไร แล้วเขารู้ไหมว่าผมต้องเหนื่อย
กับอะไรแต่ละวัน
...เบื่อชีวิต