ต่อค่ะ ที่รร.จะมีวิชาแนะแนวให้นักเรียนชั้น ม.3 และ ม.6 ทุกครั้งที่หนูเรียน หนูกดดันมากค่ะ มีครั้งนึงครูเรียกไปตอบและถามเกี่ยวกับสิ่งที่อยากเป็น ครูถามว่ามีปัญหาในการเลือกเรียนไหม เราก็ตอบไปว่าที่บ้านไม่สนับสนุนค่ะ เสียงสั่นมากจนเพื่อนเป็นห่วง ครูเลยให้มานั่ง น้ำตาคลอเลยค่ะ เห็นเพื่อนเขาไม่มีปัญหากัน แต่เรามีปัญหาคนเดียว กดดันค่ะ เสียใจ จะร้องไห้หลายครั้งมากแต่พยายามจะไม่ร้อง วันนี้ป้าแกมาคุยว่า เรียนสายคอมฯไม่มีใบประกอบวิชาชีพครู เลือกเรียนมันดีๆเป็นครูไทยก็ได้ อังกฤษก็ได้ ที่รร.เก่ามีครูที่จบเอกคอมฯแต่ไม่มีใบประกอบวิชาชีพครูเขาต้องมาสอนฟรีตั้ง2ปี ป้าแกก็ยกตัวอย่าง ลุงก็กดดันว่าเป็นอัยการมันดีอย่างงั้นอย่างงี้ ไม่โอเคเลยค่ะ หลังจากที่เลิกคิดหนักได้ กลับมาคิดหนักกว่าเดิมอีกครั้ง แกก็ชอบบอกว่าทำงานบริษัทได้กลับบ้านค่ำ เหนื่อย ต้องจัดประชุม อยากอยู่ไกลบ้านหรือไง เดี๋ยวก็ไม่ได้กลับมาบ้าน คำพูดนี้มันวนเวียนในหัวตลอดเลยค่ะ เพื่อนอยากเป็นทั้ง หมอ ทหาร วิศวะ ที่บ้านเขาก็ไม่มีปัญหา แต่ตัวหนูอยากเป็นในสิ่งๆนี้จริงๆ รักในสิ่งนี้จริงๆค่ะ ไม่รู้แล้วว่าตัวเองควรทำยังไงต่อไป แต่จะไปขอคำปรึกษาจากครูในหมวดคอมพิวเตอร์ดูค่ะ ถ้าที่บ้านค้านแบบเด็ดขาดจริงๆ ก็คงต้องเลือกเรียนเอกอังกฤษค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ