“เปลวไฟในดวงเทียน”
หนึ่งชีวิตมนุษย์นั้นแสนสั้นนัก
ต้องรู้จักแก้โจทย์ โลภ โกรธ หลง
คุณธรรมสำคัญถือมั่นคง
หลอมรวมลงเป็นความคิด จิตสำนึก

ตัดสินใจไปตามความถูกต้อง
แต่สมองยังต่อสู้ความรู้สึก
เหมือนน้ำสงบนิ่งยิ่งไหลลึก
เพียรเฝ้าฝึกอบรมใจให้ตรงทาง

มือทั้งสองของมนุษย์เมื่อจุดไฟ
ร้อนเร่าลุกเผาไหม้ ไสวสว่าง
ความชั่วดีอยู่ที่ตนเลือกหนทาง
เลือกสรรสร้างสิ่งเลิศล้ำหรือทำลาย

จุดไฟจากความโง่เขลาเร่งเผาผลาญ
เพลิงแดงฉานลามเลียจนเสียหาย
มือน้อยน้อยของมนุษย์ที่สุดท้าย
ก่อเรื่องร้ายผิดพลาดเกินคาดเดา

แม้นผู้ที่ใจวิสุทธิ์นั้นจุดไฟ
ย่อมรู้ได้ว่าเพลิงพาลฤทธิ์ผลาญเผา
เพียงสายลมพัดพามาเบาเบา
มิประมาทขลาดเขลาหลงเมามัว

เมื่อจุดเทียน ไฟนั้นจะเป็นประโยชน์
แสงเรืองโรจน์ส่องทางสว่างทั่ว
เทียนส่องนำผู้คนพ้นความกลัว
ลบเงาชั่วล้างสิ่งเลวด้วยเปลวไฟ

มือบางมือจุดไฟเพื่อให้โทษ
มือบางมือสร้างประโยชน์อย่างยิ่งใหญ่
มือที่จุดเทียนธรรมส่องนำไกล
มือนั้นคือมือของใจผู้ใฝ่ดี

หนึ่งชีวิตมนุษย์นั้นแสนสั้นนัก
ต้องรู้จักใคร่ครวญจนถ้วนถี่
คิดพูดทำด้วยเมตตาเอื้ออารี
ใช้ชีวีดั่งเปลวไฟในดวงเทียน

......
เขียน: ใจแก้ว รินศรัทธา กาญจนวตี
กวีตาบอดผู้ถือคบเพลิง