วันนี้ก็เป็นวันพ่อไม่รู้จะทำยังไงดีเราไม่เคยมีโอกาสไหว้พ่อเลยสักครั้งตั้งเเต่ตอนนั้น.. เเต่ก็ไม่ติดใจอะไรเรายังมีเเม่ที่เป็นทั้งเเม่เเละพ่อให้เราอยู่เสมอ เเต่เราอยากรู้ว่าพ่อจะคิดถึงเราบ้างไหม.. พ่อเราไปมีเมียใหม่เเละลูกใหม่ในขณะที่เราอายุ 12 ขวบ ตอนนั้นพ่อยังไม่หย่ากับเเม่เราจำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดเเล้ว สักพักความสุขมันก็ลดลงไปเรื่อยๆ เราจำเหตุการณ์นั้นได้มีโทรศัพท์เเปลกหน้าเข้ามาตอนที่เรากับเเม่เดินห้างกันอยู่ก็คือเพื่อนพ่อนั่นเอง โทรเข้ามาว่ารู้มั้ยว่าเมียใหม่พ่อเราคลอดลูกเเล้ว.. เเม่ที่ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนสีหน้าเเปลกไป เเต่ก็ยังคงไม่บอกเรา เราเริ่มสังเกตเเม่ที่จู่ๆก็รู้สึกว่าเเม่เงียบกว่าทุกครั้งปกติเเม่เราจะมีรอยยิ้มอยู่ตลอด จนกลับมาถึงบ้านเเม่ไม่ได้บอกเรา เราเป็นฝ่ายที่ไปถามเเม่เองเราพูดกับเเม่ไปว่า เเม่คะพ่อหน่ะมีคนอื่นใช่ไหม ยังจำคำพูดของตัวเองได้เเม่นในตอนนั้นเเม่เราร้องไห้ละมากอดเราบอกใช่ ตอนนั้นเราอายุ 12 ขวบช็อคจนไม่รู้จะร้องไห้ยังไง เราเป็นคนที่สนิทกับพ่อมาก สนิทมากที่สุด เรายากได้อะไรพ่อไม่เคยขัด เเต่ตอนนั้นเรารู้สึกถึงความเปลี่ยนไปทุกอย่างมันก็ไม่เเน่นอน เราเห็นเเม่ร้องไห้ในเวลานั้นเราเป็นฝ่ายพูดกับเเม่ว่าไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรเเม่ ทั้งๆที่เวลานั้นอยากจะร้องไห้เเค่ไหนก็ตามเเต่ก็จะไม่ให้เเม่รู้เด็ดขาด จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมา 4 จะ 5 ปี เเล้ว ตอนนี้เราอายุ 16  ก็ยังทำตัวเหมือนไม่เเคร์อะไรไม่เคยร้องไห้ให้คนในครอบครัวเห็นทั้งๆบางครั้งมันก็มีบ้างที่คิดถึงพ่อเเต่ไม่อยากจะให้เเม่ต้องรู้สึกเสียใจไปด้วย วันพ่อของทุกปีเราส่งข้อความไปทางโทรศัพท์พ่อเเต่ไม่เคยได้รับข้อความตอบกลับมาเลยสักครั้ง จนเมื่อ 1 ปีที่เเล้วพ่อกลับมาหาเรา 3 วันคือมาหาเราตลอดเนื่องจากเราป่วยหนักจนตอนนี้อาการป่วยมันก็เหมือนจะยังไม่หายไปสักเท่าไหร่.. วันที่พ่อมาหาเราวันเเรกเราดีใจมากที่พ่อกลับมาเราไม่โกรธพ่อสักครั้ง ไม่สิคงจะโกรธนิดนึงละมั้ง เเต่ก็ดีใจที่ระยะเวลา 3 ปีที่ไม่เจอหน้าพ่อได้เจอเเล้ว พ่อกลับมาวันที่ 1 เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นพูดกับเราเหมือนตอนเด็กๆ เเถมก็ยังพูดกับเเม่เเบบปกติดีถามเรื่องอาการป่วยของเรา วันที่ 2 -3 ที่พ่อมาก็ปกติพ่อถามว่าเราอยากได้อะไรไหม เราบอกว่าเราอยากได้ผลไม้พ่อก็ซื้อมาให้เยอะเเยะ ถึงพ่อจะมาในระยะเวลา 3 วัน อยู่กับเราไม่ถึง 2 ชั่วโมงเราก็รู้สึกมีความสุขเเล้ว วันสุดท้ายที่เจอพ่อ พ่อบอกให้เราดูเเลตัวเองดีๆ หายป่วยจากที่เป็นอยู่ตอนนี้เเล้วพ่อจะมาหาใหม่ หลังจากนั้นเหมือนจะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยเราโทรไปก็ไม่รับสาย จนกระทั่งเราออกมาข้างนอกกับครอบครัวเจอพ่ออยู่กับเมียเเละลูกใหม่.. เราก็ทักพ่อเเต่เหมือนว่าครั้งนี้มันจะไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ทำไมเรารู้สึกเฉยๆกับพ่อนะ เหมือนเป็นคนเเปลกหน้าที่เคยรู้จักเเต่ไม่สนิทเเล้ว เรายกมือไหว้พ่อเเต่พ่อ.. พ่อลูบหัวเราโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำก่อนที่จะเดินจากไป อือมันก็เจ็บดีเหมือนกันนะทั้งๆที่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเราคือพ่อเราเเท้ๆ.. หลังจากนั้นเรากับพ่อก็ไม่เคยคุยกันอีกพ่อไม่เคยจะส่งเสียค่าเรียนเราเลยสักครั้ง เรารู้ว่าบางครั้งพ่อก็คิดมาก ครอบครัวฝ่ายเเม่เราฐานะบ้านถือว่าดีกว่า ครอบครัวฝ่ายพ่ออยู่มาก ตั้งเเต่นั้นที่เราเจอพ่อเรารู้สึกว่าการเเต่งตัวพ่อเปลี่ยนไป ดูโทรมลงมากจนไม่นึกว่าเปลี่ยนไปได้ขนาดนั้นเราสงสารพ่อนะ อยากให้พ่อมีชีวิตดีๆ พ่อเลือกทางของพ่อเเล้วไม่อยากให้พ่อต้องลำบากไหนจะต้องส่งเสียค่าน้องคนใหม่ของพ่อ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ เพราะพ่ออยู่กับเเม่เราไม่เคยต้องเสียค่าบ้านหรือค่าอะไรด้วยซ้ำ เราคนเป็นลูกรู้สึกสงสารพ่ออะ อยากให้พ่อใช้ชีวิตสบายๆ ไม่ใช่อย่างงี้ เราอยากรู้ว่าพ่อคิดถึงเราบ้างเหมือนที่เราคิดถึงพ่อมั้ย เเค่นั้นเอง อยากมีวันพ่อเหมือนคนอื่นๆ เเต่มันคงยากสำหรับเราอยู่เหมือนกันถ้าจะให้กลับไปอยู่เเบบนั้นมันคงไม่มีเเบบนี้เเล้ว ไหนๆก็วันพ่อก็อยากจะเเฮปปี้ที่ได้อยู่กับพ่อสักครั้งเเหล่ะเนอะจำครั้งล่าสุดได้ก็คือ 12 ขวบ 😂
ก็มาเล่าให้ฟังเฉยๆ เราไม่มีโอกาสเเบบนั้นเเล้วหวังว่าพ่อจะรู้ว่าเราหวังดีกับเเกก็พอ ยอมรับนะคะว่าเสียใจ ความจริงอยากจะให้ครอบครัวอยู่กันอย่างพร้อมหน้ามากกว่า เเต่มันก็คงเหมือนเดิมอีกไม่ได้เเล้ว อยู่กับปัจจุบันก็พอ ยังไงวันนี้ก็เป็นวันพ่อ วันพ่อปีนี้ขอให้ทุกคนมีความสุขกับคนที่รักนะคะ ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อหรือคนที่ไม่มีพ่อเหมือนเราก็ยังมีคนที่เรารักอยู่เเละคนที่รักเรา จะเป็นเเม่หรือคนในครอบครัวดูเเลคนที่รักกันให้ดีๆนะคะ ตอนนี้เราจะตั้งใจเรียนหนังสือ จะดูเเลเเม่ให้ดีที่สุดเพราะมีเเม่ที่ทำอะไรให้เราเยอะมาเยอะมาก ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านกระทู้เรานะ^^